مهدی طاهرخانی، دبیر گروه ورزشی: 1- جواد نکونام برای موفقیت در استقلال همه ابزارهای موجود را در اختیار دارد. بازیکن بزرگی که از همان ابتدای فوتبال کاپیتانی را بلد بود، در عالم مربیگری سبک خاص خودش را پیش گرفت و حالا هواداران استقلال منتظرند تا او بعد از فرهاد مجیدی و با یک سال فاصله مجددا تیم‌شان را قهرمان لیگ برتر کند. به نظر می‌رسد برای رسیدن به این مهم، او ابتدا باید واکاوی کند چرا ساپینتو قهرمان نشد؟ بزرگ‌ترین سم برای تیم‌های بزرگ چه استقلال و چه پرسپولیس، حاشیه است؛ اتفاقی که اواسط لیگ قبل برای پرسپولیس رخ داد و آنها چیزی نمانده بود قافیه را به سپاهان ببازند. شلوغ‌کاری و پرداختن به حاشیه، همان مسیر غلطی است که می‌تواند نکونام را از راه اصلی‌اش دور کند. وی برای موفقیت باید آرامش را بیش از هر چیز دیگر فرا بخواند، هر نوع حاشیه را از مجموعه‌اش دور کند و جز فوتبال به هیچ چیز دیگری نپردازد. البته منهای این موضوع، به مسائل فنی و نوع بازی هم خواهیم رسید. بدون شک روشی که او در فولاد اجرا کرد، شاید با توجه به پتانسیل استقلال و حجم عطش هواداران این تیم برای گرفتن جام چندان مناسب نباشد. نه اینکه با فوتبال تدافعی نشود جام گرفت اما باید بین دفاع و حمله توازن برقرار باشد. روزی که علیرضا منصوریان به عنوان سرمربی استقلال به این تیم آمد، پیش‌بینی‌اش چندان سخت نبود که  با توجه به سبک سابقش در نفت تهران به کار استقلال نمی‌آید. اگرچه نخستین داربی را خیلی کوبنده برد اما بعدا فاجعه العین رخ داد. محال بود دیگر آن تیم قد علم کند. بعد هم «رفت» که «رفت». مردی رفت که تاریخ شهادت می‌دهد هواداران برای آمدنش ثانیه شماری می‌کردند و همه می‌گفتند همانند نفت تهران، موی دماغ برانکو می‌شود‌ و تیم‌مان را قهرمان می‌کند. بعد از آن محمود ‌فکری آمد با همان روش،  او هم هفته هفدهم رفت و حالا نوبت نکونام است. نکونام در فولاد کم و بیش به همین فوتبال مومن بود؛ اول گل نخور سپس زهرت را بریز. با این‌ وجود با خریدهای فراوان نتوانست تیمی را در حد قهرمان بسازد و‌ ترجیح  داد در مهم‌ترین نبرد تاریخ فولاد در آسیا، شبانه پسرانش را تنها بگذارد. این بزرگ‌ترین اشتباه مردی بود که از او به عنوان یکی از بهترین مربیان آینده ایران یاد می‌شود.