برخی بیماری‌ها باعث می‌شود بیمار به دلیل کتمان آن دچار افسردگی، استرس و انزوا شود، در حالی که درباره این موضوع باید با آگاهی‌بخشی فرهنگ‌سازی شود تا بیمار برای علاج بیماری خود به پزشک مراجعه کند و یا راه‌های پیشگیری از آن را آنگونه که مساله‌ای برای خود و اطرافیانش ایجاد نکند در پیش گیرد. به طور مثال بی‌اختیاری ادرار یکی از بیماری‌ها است که هم‌اکنون حدود 2 میلیون ایرانی به این بیماری مبتلا هستند؛ البته زنان 4 برابر مردان به  این عارضه دچار می‌شوند. این یک هشدار جدی برای همه ما است تا توجه بیشتری به این چالش سلامتی داشته باشیم، زیرا با وجود نرخ بالای این عارضه در جامعه، امروز به دلیل شرم از شرایط موجود منزوی و بعضا خانه‌نشین شده یا کمتر آب مصرف می‌کنند. از گفت‌وگو درباره آن امتناع می‌شود. بنابراین بهتر است با آگاهی و دانش کافی برای یافتن راه‌حل اقدام کنیم و کنار این افراد باشیم که از این بیماری رنج می‌برند. طبق تحقیقات انجام شده، شیوع این عارضه در جهان بالاتر از شیوع بیماری‌هایی مانند پارکینسون و آلزایمر و تقریبا برابر با شیوع بیماری دیابت است. با وجود این، بر اساس تحقیقات انجام‌شده در کشور، تقریبا یک‌سال و نیم زمان می‌برد تا فرد پس از نخستین مواجهه با این عارضه، به پزشک مراجعه کند. این موضوع آنگونه که باید در خانواده‌ها جدی گرفته نمی‌شود و حتی بدتر از آن، فرد از بیان دچار شدن به چنین بیماری‌ای حتی به نزدیک‌ترین عزیزان خود نیز شرمگین است در حالی که براحتی می‌تواند از پوشینه‌هایی بهداشتی کیفی استفاده کند که هم خود و هم اطرافیان را آزار ندهد. در حال حاضر فقط ۱۱ درصد از جمعیت مبتلا به این عارضه از پوشینه‌ها بزرگسالان استفاده می‌کنند. بی‌اختیاری ادرار گرچه در همه سنین می‌تواند رخ دهد اما با افزایش سن و امکان دچار شدن به بیماری‌های رایج دوران میانسالی و سالمندی، احتمال بالاتری برای وقوع دارد. با توجه به رشد بالای جمعیت سالمندان در کشور، انتظار می‌رود سالانه ایرانی‌ها بیش از پیش با این چالش روبه‌رو شوند. این عارضه اما راه‌هایی برای درمان دارد که البته هیچ یک از آنها قطعی نیست. ورزش‌های ویژه را می‌توان با مشورت پزشک برای پیشگیری و کمک درمانی استفاده کرد، داروهایی نیز هست که با تجویز پزشک می‌توان مصرف کرد اما باید دانست که این داروها پاسخ یکسانی به همه افراد نمی‌دهد و درمان قطعی برای همه نیست. عمل جراحی نیز یکی دیگر از راه‌های درمان این بیماری است اما امکان برگشت عارضه، عدم درمان یا حتی تشدید آن نیز وجود دارد. طبق گفته کارشناسان به محض مواجهه با نخستین نشانه‌های بی‌اختیاری ادرار، این موضوع  باید با نزدیکان‌ مطرح شود و حتما برای درمان آن به پزشک مراجعه کنید.