روزنامه گاردین در گزارشی به بررسی ساختارهایی در پلیس فرانسه پرداخته که نه‌تنها به آرام‌شدن تظاهرات کمکی نمی‌کند، بلکه در آتش خشونت‌ها دمیده و آن را شعله‌ورتر می‌کند. در تازه‌ترین نمونه از انتقاد نهادهای بین‌المللی به پلیس فرانسه، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد روز جمعه این نهاد فرانسوی را مورد انتقاد قرار داد و اظهار داشت قتل این نوجوان که «نائل. م» نام داشت، فرصتی است تا دولت فرانسه با جدیت به مشکل عمیق نژادپرستی و تبعیض نژادی در دستگاه‌های اجرای قانون بپردازد. نائل سومین شهروند فرانسه بود که در سال میلادی جاری به ضرب گلوله پلیس کشورش با توقف خودروی خود جان باخت. سال گذشته هم ۱۳ مورد مشابه اتفاق افتاد. این آمار در سال ۲۰۲۱ سه مورد و در ۲۰۲۰ دو مورد بود. از سال ۲۰۱۷ تا امروز اکثر قربانیان این خشونت‌ها سیاه‌پوست یا عرب بوده‌اند؛ این نشان‌دهنده صحت گزارش‌هایی است که پلیس فرانسه را به خشونت نژادی نظام‌مند متهم می‌کند. استفاده پلیس از باتون، گاز اشک‌آور، گلوله‌های لاستیکی و «فلش‌بال‌های» بزرگ در جریان تظاهرات، صدمات جسمی زیادی را به تظاهرکنندگان وارد کرده است. مدت‌هاست مساله خشونت غریزی پلیس فرانسه و تمایلش برای اعمال بیش از حد زور، به یک تابو تبدیل شده است. این مساله به یک مشکل سیاسی عمده بدل شده، بویژه از زمان تظاهرات جلیقه‌زردها در ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ که در آن حدود ۲۵۰۰ تظاهرکننده مجروح شدند و بسیاری‌شان چشم، دست یا پای خود را از دست دادند.

دست‌کم ۱۸۰۰ نیروی پلیس هم در آن تظاهرات مجروح شدند و پلیس فرانسه گله دارد که خشونت علیه پلیس افزایش یافته و برخی به قصد کشت می‌زنند. در اعتراضات به اصلاح قانون بازنشستگی در سال میلادی جاری هم تنها در ماه مارس ۱۰۰۰ پلیس مجروح شدند. کارشناسانی که سیاست‌های پلیس در سرتاسر اروپا را بررسی می‌کنند، به یک تفاوت اساسی در رویکردها و ساختار پلیس فرانسه پی برده‌اند که به استراتژی و تاکتیک‌های عملیاتی محدود نمی‌شود. آنها می‌گویند پلیس‌ها و ژاندارم‌های فرانسوی خود را نه خادم ملت که حافظ دولت می‌دانند. در نتیجه، رابطه جامعه با پلیس در فرانسه با کشورهای حوزه اسکاندیناوی یا آلمان و انگلیس متفاوت است. اگر این را کنار سنت دیرینه تظاهرات خیابانی سیاسی فرانسه بگذارید، شاهد یک بمب ساعتی خواهید بود. محققان بر این باورند پلیس فرانسه خود را در معرض محاصره می‌بیند و به‌ هیچ‌‌وجه حاضر به عقب‌نشینی نیست.

یک جرم‌شناس فرانسوی می‌گوید نه ‌تنها رویکرد پلیس فرانسه به‌ هیچ‌‌وجه آرام‌کردن تظاهرات نیست، بلکه این نهاد سعی دارد عامدانه ایجاد تقابل کرده و وخامت اوضاع را تشدید کند. دیگر محققان از عباراتی مانند پرهرج‌ومرج، تهاجمی، مستبد و وحشیانه استفاده می‌کنند. این جرم‌شناس می‌گوید پلیس فرانسه به شکلی برنامه‌ریزی شده از جامعه منزوی شده و تنها به مقامات مافوق خود پاسخ می‌دهد. او می‌گوید تجهیزات و تسلیحات پلیس فرانسه تقریبا از تمام همتایان اروپایی‌اش سنگین‌تر است و افسران پلیس این کشور سلاح‌هایی با خود حمل می‌کنند که در اکثر نقاط اروپا ممنوع است یا به ‌ندرت و در شرایط خیلی حاد استفاده می‌شود.