گروه بین‌الملل: رژیم صهیونیستی که قطعنامه‌های بین‌المللی جلوی اقدامات آن در منطقه الغجر را نگرفته، اخیرا بار دیگر تصمیم به بازی با آتش گرفته و علاوه بر نصب موانع بتنی و و سیم‌های خاردار در بخش لبنانی الغجر در راستای خارج کردن آن از حاکمیت لبنان، دوربین‌های جاسوسی نیز روی برج‌های دیده‌بانی در منطقه نصب کرده است. این اقدام به منزله اعلام اشغال بخش لبنانی الغجر توسط دشمن و الحاق رسمی آن به سرزمین‌های اشغالی و نقض حاکمیت لبنان است که با حمایت طرف‌های بین‌المللی برای محو هویت بخش لبنانی آن انجام می‌شود که البته با واکنش قاطع و خشم لبنانی‌ها مواجه شد. «امین حطیط» کارشناس نظامی لبنانی در گفت‌وگو با پایگاه خبری العهد ماجرای الغجر را از ابتدا تا انتها روایت کرده و می‌گوید موضوع این روستا برای نخستین‌بار سال ۱۹۶۷ مطرح شد. وی در این باره گفت: الغجر اساسا یک روستای پرجمعیت ۱۰۰ درصد سوری است که در مرز سوریه و لبنان واقع شده است. این روستا سال ۱۹۶۷ دقیقا در آخرین ساعات جنگ توسط تل‌آویو اشغال شد. ارتش لبنان که به صورت نظامی در منطقه حضور داشت، شاهد این موضوع است و این روستا تا سال ۱۹۷۸ بدون تغییر هویت و واقعیت آن تحت اشغال بود. رژیم صهیونیستی عملیات نظامی معروف خود را ۱۴ مارس ۱۹۷۸ در جنوب رودخانه لیتانی آغاز کرد. در آن روز قطعنامه شماره ۴۲۵ شورای امنیت صادر شد که رژیم اشغالگر آن را اجرا نکرد، بلکه اقدام به اشغالگری کرده و راه را برای اهالی الغجر باز کرد تا روستای خود را به سمت داخل خاک لبنان گسترش دهند و در زمین کشور دیگر شروع به ساخت و ساز کنند. وی ادامه داد: اهالی الغجر شروع به ساخت و ساز در زمین‌های لبنانی تحت اشغال رژیم اسرائیل کردند و از آنجا که طبیعت این سرزمین برای شهرنشینی مساعد است و در آن کوه و صخره وجود ندارد، اهالی به سرعت ساخت و ساز را به سمت سرزمین لبنان گسترش دادند، روند ساخت و ساز از سال ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۰ ادامه یافت. سال ۲۰۰۰ ما برای تایید عقب‌نشینی اسرائیل و ترسیم مرز در منطقه حاضر شدیم، بنابراین خط مرزی بین‌المللی را میان لبنان، فلسطین و سوریه مبنا قرار دادیم. در آن زمان تعجب کردم چگونه این روستا با این شکل و سرعت گسترش یافته تا جایی که دوسوم مساحت آن در خاک لبنان و یک سوم در خاک سوریه واقع شده است.

به گفته کارشناس نظامی لبنانی، در آن زمان لبنان با همراهی سازمان ملل اقدام به ترسیم مرز در حد و حدود مذکور کرد و نماینده سازمان ملل نیز فردی به نام نیکولاس بود که دارای تابعیت آمریکا و مسؤول تیم فنی و رئیس بخش نقشه‌های سازمان ملل بود. بررسی دقیق نقشه‌های موجود انجام و تایید شد یک‌سوم این روستا در خاک سوریه و دوسوم آن در خاک لبنان واقع شده است و نیکولاس نیز این مساله را بدون هیچ‌گونه بحثی پذیرفت و نقشه آن نیز ترسیم شد اما مشکل در اجرای آن بود. امیل لحود، رئیس‌جمهوری وقت لبنان فرمولی را به سازمان ملل ارائه و سازمان ملل نیز آن را به رژیم صهیونیستی منتقل کرد. محتوای فرمول این بود که لبنان میزبان کل مساحت الغجر شامل بخش لبنانی و سوری آن باشد، چرا که بخش لبنانی آن آزاد شده بود و بنا بود بخش سوری آن نیز تا زمان آزادی بلندی‌های اشغالی جولان توسط لبنان مدیریت شود اما رژیم صهیونیستی با این پیشنهاد مخالفت کرد و در مقابل لبنان نیز نپذیرفت بخش لبنانی الغجر در اشغال رژیم اشغالگر باشد و در نهایت این راه‌حل اجرایی شد که بخش لبنانی و سوری الغجر با سیم‌های خاردار و فنس از یکدیگر جدا شود و یک دروازه برای ارتباط میان آنها ایجاد شود که تحت نظارت و کنترل سازمان ملل باشد و رژیم صهیونیستی اجازه ورود به بخش لبنانی آن را نخواهد داشت اما اهالی الغجر می‌توانند از طریق دروازه مذکور در میان این ۲ بخش رفت و آمد کنند. رژیم صهیونیستی در مرحله نخست با این راه‌حل مخالفت کرد اما در نتیجه فشارها ناگزیر به پذیرش آن شد و این طرح طبق نقشه‌های از پیش ترسیم شده اجرایی شد. این وضعیت تا سال ۲۰۰۶ پابرجا بود و طبق آن، رژیم صهیونیستی از ورود به بخش لبنانی الغجر خودداری می‌کرد و سازمان ملل در داخل آن حضور داشت و ساکنان ۲ بخش از دروازه سازمان ملل با یکدیگر در تعامل بودند؛ اما پس از جنگ ۲۰۰۶، رژیم صهیونیستی این توافق را زیرپا گذاشت و وارد بخش لبنانی الغجر شد. صهیونیست‌ها در جدیدترین تخلف خود از قطعنامه مذکور، اقدام به نصب حصار آهنی و جداسازی بخش لبنانی الغجر و الحاق آن به اراضی اشغالی کرده و همچنین برج‌های دیده‌بانی را در این منطقه بر پا کردند که هر کدام مجهز به دوربین‌های پیشرفته با طول دید و پوشش‌دهی ۵ کیلومتری به سمت خاک لبنان هستند.