مستند «صحنه آخر» به کارگردانی محمد قاسم‌پور موضوعی جذاب و روایتی تاثیرگذار دارد؛ فیلمی بدون ادعا که با بررسی یک رخداد شروع شده، ریشه‌های اجتماعی و پیامدهای آن را بررسی کرده و با یک تراژدی به پایان می‌رسد. مستند «صحنه آخر» که این روزها در گروه هنر و تجربه اکران شده، روایتی از یک موضوع متفاوت دارد و به واسطه این موضوع می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد.

این مستند ماجرای اجرای یک تعزیه خاص در اهواز را به تصویر کشیده. نقطه عطف قصه از همین جا شروع می‌شود که این تعزیه به دلیل عواطف و احساس مخاطب، تمام نمی‌شود و سال‌هاست که برگزار‌کنندگان این آیین امیدوارند بتوانند بر غلیان عاطفی تماشاگران انبوه و همیشگی تعزیه غلبه کرده و واقعه عاشورا را آنطور که رخ داده، بازسازی کنند.

فیلم با شخصیتی که نقش شمر را بازی می‌کند همراه می‌شود و به حواشی اجرای این تعزیه پرداخته و در انتها، احساس او را بیان می‌کند. فیلم از همان دقایق نخستین به دلیل اتفاق متفاوتی که انتخاب کرده برای بیننده جذاب شده و تفاوتش را با دیگر آثاری که درباره تعزیه و واقعه عاشورا ساخته شده، نشان می‌دهد. 

«صحنه آخر» 40 دقیقه است؛ فیلمساز در این زمان اندک، هم موضوع را روشن کرده و هم شخصیت‌های پرشمارش را معرفی می‌کند (بازیگر نقش شمر، هیات امنا، بازیگر نقش حضرت عباس(ع) و حتی شخصیت‌هایی که نمی‌بینیم مانند همسر بازیگر نقش شمر). در کنار این اتفاق، واقعه‌ای تاریخی که 20 سال در یک منطقه تکرار شده ثبت سندی می‌کند، از سویی دیگر «صحنه آخر» بدون اینکه شعار بدهد، احساسات و عواطف مردم ایران به امام حسین (ع) را نشان می‌دهد و در بسیاری از صحنه‌ها از این جهت، تاثیرگذار است و احساس تماشاگرش را درک می‌کند.

 «صحنه آخر» فیلمی ساده و جمع و جور درباره عواطف انسانی است؛ فیلمی بدون ادعا که با بررسی یک رخداد شروع شده، ریشه‌های اجتماعی و پیامدهای آن را بررسی کرده و با یک تراژدی به پایان می‌رسد. بازیگر نقش شمر که تنها و دور از هیاهوی روز عاشورا در محوطه قدم می‌زند به فردا می‌اندیشد؛ فردایی که در آن، او قاتل امام حسین (ع) است.