مهدی طاهرخانی: قطعا فوتبال بهانه است و سعودی و پادشاهی‌اش سعی در پاک کردن حافظه تاریخی مردم جهان دارند و می‌خواهند به همه اطمینان‌خاطر دهند بدون هیچ دغدغه‌ای همان‌طور که برای مناسک حج می‌توانند به مکه و مدینه بیایند، حالا می‌توانند با فراغ بال به سایر نقاط  این کشور هم سفر کنند. 

شعارشان این است؛ به عنوان‌ توریست سفر کن به  سعودی. وقتش هست از ذهن مردم پاک کنند از ۱۹ تروریست ۱۱ سپتامبر، ۱۵ نفر تبعه سعودی بودند! وقتش هست حتی آخرین خاطره هولناک‌شان یعنی قصابی جمال خاشقچی را که تصعیدش کردند (تبدیل مستقیم جامد به گاز) هم از اذهان عمومی پاک کنند.

«محمد بن سلمان» میانبر را در فوتبال پیدا کرده است.

۳ میلیارد دلار در گام نخست بین ۴ تیم برتر تقسیم کرده تا بزرگان فوتبال جهان را به صحرای سعودی بیاورند. پروژه تازه شروع شده و طبیعتا فوتبالیست‌ها نمی‌خواهند از بزرگ‌ترین فرصت اقتصادی زندگی‌شان به راحتی بگذرند؛ از رونالدو گرفته تا آنهایی که دست‌کم ۵ سال دیگر توانایی بازی در بالاترین سطح جهان را دارند. کار به جایی رسیده که حتی خرید مدنظر بارسا را روی هوا  می‌زنند؛ هر روز یک نام بزرگ.

ساویچ التماس می‌کرد به مدیریت لاتزیو تا برود جایی که در یک سال به اندازه همه عمرش پول نقد کاسب شود. بارسا، بروزویچ را از اینتر خواست اما سعودی‌ها پول بیشتری دادند و بردند! ریاض محرز حتی فکر هم نکرد، چنان سیتی را رها کرد که انگار نه انگار عضو بهترین باشگاه فعلی جهان است.

کریم بنزما حتی صبر نکرد که فصل بعد بیاید. به صورت ناگهانی از  رئال‌مادرید خداحافظی کرد.

سعودی خوان نعمت گسترانیده ‌‌و فوتبالیست‌ها سراسیمه سر می‌دوند به سوی صحرای پر پول. کولیبالی از چلسی مستقیم به دل اسکناس می‌زند. پروژه آغاز شده و MBS  می‌خواهد بدنامی سابق را بزداید از چهره این خطه و چه میانبری بهتر از فوتبال؟ البته چین هم یک دهه قبل چنین بی‌ملاحظه پول‌پاشی کرد اما به نظر می‌رسد محمد بن سلمان به این زودی‌ها از دواندن این اسب سرکش خسته نشود.

با ادامه این روند تا یکی دو سال دیگر، باشگاهی  مثل الهلال به جرأت از دو‌سوم تیم‌های لیگ پرتغال و‌ فرانسه بهتر می‌شود. 

هدف غایی تنها عوض کردن چهره کشوری است که پیش‌تر به افراط‌گرایی وهابی و خط تولید تروریست معروف بود اما حالا توریست می‌خواهد وارد کند عوض صادرات تروریست. 

فارغ از ابعاد پیدا و نهان پروژه سیاسی و اجتماعی این خریدها، باید ما نگران یک واقعیت ورزشی باشیم، تکلیف رقابت تیم‌های باشگاهی ما در آسیا با تیم‌های سعودی چه می‌شود؟ چند مدیر ما حقیقتا نگران این فاصله به وجود آمده هستند؟ 

موضوع فقط دیگر باخت نیست. با توجه به قدرت و‌ سطح مهره‌ها، شاید نتایج ناامیدکننده‌ای در انتظارمان باشد. 

درست در روزهایی که لیگ ما هر روز نسبت به گذشته خالی‌تر از بازیکن خوب خارجی می‌شود، سعودی‌ها حتی جایی برای «عمر سوما» یکی از بهترین مهاجمان یک دهه اخیر لیگ‌شان ندارند. حتی آقای گل مراکشی این لیگ، مشخص نیست مقصدش کجاست. حمدالله مغربی شاید به لیگ‌ ستارگان قطر برود یا شاید به تیم کوچک‌تر سعودی. 

البته عده‌ای خوش‌خیال در اوهام خود آن را به خط حمله پرسپولیس می‌آوردند اما حقیقت این است که چون‌ النصر فقط ستاره تراز جهانی می‌خواهد آن هم در قامت رونالدو و بروزویچ، دیگر جایی برای حمدالله نیست.

البته این خریدها ادامه دارد و خدا می‌داند تا پایان تابستان چندده ستاره روز جهان به لیگ سعودی هجرت کنند. گویی مکش ستاره‌ها تازه آغاز شده؛ هشدار به مدیران بالادستی ورزشی و سیاسی که حواس‌شان باشد شکست‌های سنگین برابر نمایندگان سعودی تبعات بسیار بدی برای فوتبال ما و‌ غرور ملی‌مان دارد.

البته قطعا به‌سادگی تیم‌های مدعی ما کیسه بوکس آنها نخواهند شد، همان‌طور که فولاد چند ماه قبل اگر کمی خودباوری داشت،  آنگونه در دقایق پایانی مغلوب الهلال و موسی مارگا نمی‌شد اما باید پذیرفت همین الهلال پرمهره هم شروع به پوست‌اندازی برای بهتر شدن کرده به طوری که می‌گوید ستاره سابق پورتو، موسی مارگا باید برود تا مهاجم بزرگ‌تری جذب کنند! 

قصد خودکوچک‌انگاری ندارم اما واقعیت این است که باید حتی از قرعه‌کشی لیگ قهرمانان آسیا هم بترسیم و‌‌ طلب شانس کنیم از یزدان‌ بخشاینده. شاید بعضی از هواداران حذف در همان دور گروهی و رودررو نشدن با این تیم‌ها را بهتر بدانند.

البته برخلاف چند فصل گذشته، خوشبختانه دیگر بازی‌ میان تیم‌های فوتبال ایرانی و سعودی در زمین ثالث برگزار نخواهد شد بنابراین شاید بخشی از فاصله را بتوان با فشار تماشاگر ایرانی و غیرت پر کرد، البته در روزی که میزبانیم.