ما در زمینه‌ مسائل حقوق بشر از دنیا طلبکاریم، ما بدهکار نیستیم! در آن سال‌های اوایل انقلاب به دانشگاه دائما می‌رفتم، مرتب می‌رفتم سخنرانی می‌کردم؛ دانشجوها سوال می‌کردند، جواب می‌دادیم. یک وقتی یکی از دانشجوها از بنده پرسید که شما درباره مساله زن چه دفاعی دارید؟ جمهوری اسلامی چه دفاعی دارد؟ بنده گفتم ما هیچ دفاعی نداریم! ما حمله‌ای داریم، ما هجومی داریم! دفاع چیست؟ ما در زمینه‌ [زن] مدعی هستیم. ما در قضیه‌ زن، مدعی دنیا هستیم، مدعی رژیم طاغوت - آن‌وقت‌ها که آن حرف‌ها مطرح بود - هستیم، ما دفاع نداریم. 

در زمینه‌ حقوق بشر این‌جوری است، ما نباید دفاع کنیم، ما باید حمله کنیم! این کسانی که این‌ همه جنایت کرده‌اند، این ‌همه فساد ایجاد کرده‌اند - نه‌ فقط در تاریخ، همین حالا - مثلا فرض کنید فرانسوی‌ها شده‌اند مظهر حقوق بشر. این فجایعی را که فرانسوی‌ها در آفریقا به وجود آوردند، در الجزایر و در غیر الجزایر کارهایی که کردند، انسان وقتی می‌خواند واقعا تن او می‌لرزد! فرض بفرمایید یک دریاچه‌ای را، مثلا یک مرداب بزرگی را با نفت و این چیزها آغشته کنند، بعد یک جمعیت کثیری را - زن، مرد، بچه - از روستا بکوچانند طرف آن و بعد اینها را ببندند به رگبار، اینها هم از ترس به آن دریاچه پناه ببرند، بعد آن دریاچه را آتش بزنند! حالا شما فکرش را کنید، این اتفاق افتاده! مثلا این قضیه اتفاق افتاده به ‌وسیله‌ فرانسوی‌ها. به ‌وسیله‌ انگلیسی‌ها در هند در یک باغی ۶ هزار نفر جمع شدند به ‌عنوان تظاهرات، انگلیسی‌ها آمدند مسلسل گذاشتند دم در آن باغ، یکسره ۶ هزار نفر را در یک روز یا در نصف روز و در چند ساعت به قتل رساندند! حالا اینکه مثلا برای 50 سال، 100 سال قبل است، لکن همین زمان خودمان سر قضایای داعش و سر قضایای سوریه و سر قضایای میانمار، شما ببینید اینها واقعا چه کردند! آن‌وقت اینها مدعی حقوق بشرند؛ ما حرف داریم در زمینه‌ حقوق بشر، ما ادعا داریم علیه مدعیان دروغگو و وقیح حقوق بشر؛ این کارها، کارهای بسیاری خوبی است که خب بحمدالله در قوه‌قضائیه دارد انجام می‌گیرد.

* * *

غربی‌ها ۳ قرن دنیا را غارت کردند؛ ۳ قرن! دنیا را غارت کردند. از شرق آسیا، از اندونزی، از فیلیپین، از نپال، از شبه‌قاره‌ هند بگیرید تا آسیای مرکزی و آسیای غربی و تا شمال آفریقا، بخش‌های مغرب آفریقا و تا سرتاسر آفریقای سیاه؛ غربی‌ها ۳ قرن اینها را غارت کردند؛ به اینجا اکتفا نکردند، آمریکای جنوبی را هم دست گذاشتند، آنجا را هم غارت کردند؛ قاره‌ آمریکا را! قاره آمریکا هم صاحبانی داشت، تمدنی داشت، ملت‌هایی داشت؛ اینها با حیله‌های گوناگون - که همه‌ اینها در تاریخ‌های دقیق مشخص است؛ کتاب بخوانید ان‌شاءالله، این حقایق را بیشتر از نزدیک درک کنید - فاجعه آفریدند؛ قتل، غارت، کشتار جمعی، شکنجه، فشار، برده‌گیری، برده‌داری؛ این کارها را غربی‌ها کردند. در این ۳ قرن، در همان حالی که غربی‌ها در عمل این‌جور مشغول جنایت بودند، روشنفکران‌شان و متفکران‌شان برای دنیا قانون حقوق بشر کشف می‌کردند و وضع می‌کردند! یعنی این تناقض در عمل و قول، این ریاکاری غربی‌ها [مشهود است]. در عمل آن جور، در زبان این‌جور؛ کشورهای اروپایی، بعد هم آمریکا به معنای واقعی کلمه در سرتاسر دنیا انواع و اقسام جنایت‌ها را انجام دادند. خب اینها شاهکارهای تمدن غرب است؛ اینها شاهکارهای تمدن غرب است.

یک بعد دیگر، نگاه به دنیای مدعی حقوق بشر است. خب، یک جا یک نفری با یک اتهامی در یک کشوری فرض بفرمایید به قتل می‌رسد، [یعنی‌] اعدام می‌شود یا زندانی می‌شود، شما می‌بینید سروصداهای حقوق بشری بلند شد -البته در آن کشورهایی که انگیزه برای مخالفت و مبارزه با آنها وجود دارد - هیاهو درست می‌کنند [اما] اینجا چند هزار نفر به‌خاطر بی‌کفایتی و بی‌تدبیری و سوء عمل یک دولت جان می‌بازند و این دستگاه‌های حقوق بشری و دولت‌های مدعی حقوق بشر سکوت مرگ می‌گیرند و حرف نمی‌زنند؛ هیچ چیز نمی‌گویند! این هم یک نکته‌ مهمی است. این کسانی که دل به دستگاه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی می‌دهند و به آنها امید می‌بندند، ببینند این حقیقت را، بفهمند این واقعیت را؛ ببینند که چقدر دروغ و خلاف واقع در هویت این سازمان‌ها و این تشکیلات وجود دارد؛ در این قضیه سکوت کردند، هیچ چیز نگفتند. گاهی حتی حقوق حیوانات برای‌شان اینقدر اهمیت پیدا می‌کند که جنجال می‌کنند [اما] چند هزار انسان در یک چنین حادثه‌ای - نه یک حادثه‌ تصادفی، نه سقوط یک هواپیما، [بلکه] در یک حادثه‌ای که وظیفه‌مند بودند کسانی که این حادثه را درست مدیریت کنند؛ آنجا اینها به ‌اصطلاح صاحبخانه‌اند، اینها متولیان امرند، وظیفه‌ آنها بوده است که امنیت اینها را حفظ کنند - به خاک و خون کشیده بشوند و اینها هیچ چیز نگویند؛ سکوت محض کنند! 

یکی از کارهای واجب و لازم بر عهده‌ مسؤولان امت اسلامی و مدعیان حقوق بشر، تشکیل یک هیات حقیقت‌یاب در این قضیه است؛ باید بروند حقیقت را [روشن کنند]؛ با اینکه حالا یک‌سال هم گذشته است اما مصاحبه‌هایی شده است، عکس‌هایی برداشته شده است، اسناد و مدارکی وجود دارد که می‌تواند حقیقت را تا حدود زیادی روشن کند؛ بروند یک گروه حقیقت‌یاب، حقیقت مطلب را دربیاورند؛ معلوم شود که در این حادثه آل‌سعود مقصر هستند یا نیستند - آنها می‌گویند ما مقصر نیستیم - معلوم شود، واقعیت قضیه روشن شود که اینها مقصرند یا مقصر نیستند. این سلسله و شجره‌ خبیثه‌ ملعونه، دهان‌ها را با پول می‌بندند، این بندگان پول و بندگان دنیا، نمی‌گذارند کسی [علیه‌] اینها حرفی بزند، اعتراضی بکند. یک هیات حقیقت‌یاب لازم است، باید بروند از نزدیک ببینند، مساله را بررسی کنند؛ هرچه [می‌خواهد] طول بکشد. این از جمله‌ کارهایی است که مسؤولان محترم ما هم باید در نظر بگیرند و دنبال کنند و اهمیت [بدهند]. این هم یک بعد قضیه است.

* * *

دعوت اسلام، دعوت به نور است؛ دعوت به علم است، دعوت به انصاف است، دعوت به محبت است، دعوت به وحدت است، دعوت به عدالت است؛ در زندگی جوامع بشری اینها همه نورانیت است، اینها همه نور است. مهم این است که این دعوت در زبان و بر روی کاغذ نماند؛ امروز هم [اگر] شما به اسناد سازمان ملل یا حتی اسناد بعضی از کشورهای مستکبر نگاه کنید از این حرف‌های خوب در آن هست. شما اعلامیه‌ حقوق بشر را و بقیه‌ چیزها را نگاه کنید همین حرف‌های خوب در آن هست اما اثری از آن در عالم واقع وجود ندارد.