گروه فرهنگ و هنر: مراسم یادبود نخستین سالگرد درگذشت حبیب‌الله صادقی از چهره‌های شاخص هنر انقلاب در حوزه نقاشی با عنوان «مجلس حبیب» با حضور جمعی از هنرمندان حوزه‌های تجسمی، سینما و تلویزیون در حوزه هنری انقلاب برگزار شد. این مراسم با قرائت آیاتی از قرآن کریم توسط مرتضی یراقبافان آغاز شد و امید محمدنژاد مجری مراسم بود. از جمله هنرمندان حاضر در مراسم هم می‌توان به سیدحسام‌الدین سراج، مجتبی فرآورده و عبدالحمید قدیریان اشاره کرد. امیرحسین صادقی فرزند زنده‌یاد حبیب‌الله صادقی ابتدا روی صحنه رفت و درباره پدرش گفت: مدیران حوزه هنری در این مدت بسیار یاری کردند و از آنها ممنونم که مراسم امشب را هم بدون اینکه ما بخواهیم تدارک دیدند و برایش سنگ‌تمام گذاشتند. وی با بیان اینکه بعد از درگذشت پدر، رنگ‌ها برایش از بین رفته‌اند، گفت: امیدوارم در فضای سیاه و سفیدی که می‌بینم بتوانم نگاه مجددی به کارهای پدرم داشته باشم. سیدعلی میرفتاح، روزنامه‌نگار و از دوستان حبیب‌الله صادقی هم در ادامه روی صحنه رفت و در سخنانی یادآور شد: مرگ حق است و هر مرگی تلنگری است که قدر یکدیگر را بدانیم اما چه کنیم که غفلت دوباره گریبان ما را می‌گیرد. کاری که مرحوم صادقی کرد، کار خیلی مهمی بود و امروز می‌فهمیم کاری که هنرمندان و نقاشان در ابتدای انقلاب کردند، چقدر اهمیت داشت. میرفتاح اضافه کرد: افرادی مثل حبیب به معنای متعارف نمرده‌اند، بلکه اینها به دلیل آثارشان و تاثیری که با نقاشی‌های خود گذاشته‌اند زنده هستند.

* خوش به سعادت آنها که خوش رفتند

در ادامه سیدحسام‌الدین سراج روی صحنه رفت و در سخنانی عنوان کرد: نخستین ویژگی‌ای که می‌توانم برای حبیب بگویم، اینکه همیشه خنده بر لب داشت. دلش پر از نور و چهره‌اش بااخلاق و دوست‌داشتنی بود. این خواننده اضافه کرد: همه ما باید این راه را طی کنیم اما خوش به سعادت آنها که این راه را خوش طی کردند و مثل حبیب صادقی، سیدمجید حسینی، سیدحسین حسینی، قیصر امین‌پور و... رفتند. اینها دوستانی بودند که بیان دل‌نشینی داشتند. در ادامه مرتضی اسدی شاعر روی صحنه رفت و در سخنانی بیان کرد: حبیب صادقی عاشق تعلیم و تربیت بود و دانشجویی نبود که صادقی به او کمک نکند. وی در بخش دیگر به یکی از ویژگی‌های اخلاقی صادقی اشاره و عنوان کرد: او همیشه دوست داشت بین نیروهای فرهنگ و هنر آشتی ایجاد کند. اسدی افزود: ندیدم زمانی را که حبیب صادقی بخواهد قدم بزند و به بیکاری بگذراند، به جرأت می‌گویم یکی از پرکار‌ترین هنرمندان تجسمی معاصر کشور بود.

وی ادامه داد: حبیب مدیر خوب و متفاوتی هم بود، چرا که هر جا مدیریت قبول می‌کرد، حتی در انجام کار‌های جزئی هم کمر همت می‌بست و خودش برای پیش بردن آن دست به کار می‌شد و کمک می‌کرد. حبیب هیچ‌گاه سیاسی نبود و همواره کار می‌کرد، همین امر موجب جذابیت‌ او می‌شد، حتی در درگیری‌های هنری و سیاسی میان هنرمندان که ورود داشت، موضوع را به سوی لطافت و آشتی هدایت می‌کرد.

وی با بیان اینکه حبیب صادقی جانش را فدای هنر تجسمی کشور کرد، گفت: حبیب در حالی دنیا را ترک کرد که با من قهر بود و‌ ای کاش هیچ‌گاه آن حرفی را که ناراحتش کرد، نمی‌زدم. در بخش پایانی مجتبی فرآورده، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون پشت تریبون قرار گرفت و خاطرنشان کرد: زنده‌یاد حبیب صادقی از دل بوم سفید، تابلوهای بسیاری خلق کرد؛ تابلوهایی که وقتی کنار هم قرار می‌گرفت، فقط یک معنا داشت؛ «فاستقم کما امرت»؛ حبیب استقامت می‌کرد. او شاید دلش می‌لرزید اما قلمش نمی‌لرزید. همه تابلوها یک پیام دارد که پیام استقامت است. اجرای مرشد میرزا علی و شعرخوانی علی داوودی از جمله بخش‌های دیگر این مراسم بود.

حبیب‌الله صادقی سال ۱۳۳۶ در خانواده‌ای سنتی در محله تهران‌نو چشم به جهان گشود. از همان سال‌های کودکی در محل کار پدر با نام روزنامه اطلاعات آشنا شد. همان‌جایی که سال‌ها بعد او و یکی از برادرانش به‌ عنوان روزنامه‌نگار در تحریریه مشغول به کار شدند. وی نخستین‌بار نقاشی را در ۸ سالگی شروع کرد و از همان دوران جرقه‌های علاقه وافرش به نقاشی برای همگان روشن شد. زنده‌یاد صادقی از محضر استادانی همچون اصغر محمدی، محمود فرشچیان، سیدمهدی حسینی، مجید مهرگان، هانیبال الخاص، مارکو گریگوریان، حبیب‌الله آیت‌اللهی، جواد حمیدی و محمود جوادی‌پور بهره جست و در کنار کاظم چلیپا و ناصر پلنگی و چند تن دیگر جزو هسته اولیه جریان موسوم به نقاشان انقلاب شد. دغدغه اصلی او ماهیت هنر ملی، دینی، ایرانی و انقلابی بود و از جمله نقاشانی بود که در زمینه هنر عاشورایی فعالیتی گسترده و تاثیرگذار داشت و در دانشگاه‌های مختلفی همچون دانشکده هنر، دانشگاه شاهد، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه الزهرا و واحد هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز به آموزش هنر و مدیریت هنری پرداخت. عضویت در واحد تجسمی حوزه هنری، عضویت پیوسته در فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران و ریاست موزه هنرهای معاصر تهران از مهم‌ترین سوابق مدیریتی او به حساب می‌آید. وی ۵ مرداد ۱۴۰۱ به‌ دلیل عارضه قلبی دار فانی را وداع گفت.

* «حبیب صورتگر» در قاب تلویزیون

مستند «حبیب صورتگر»، تازه‌ترین محصول مرکز مستند سوره ۱۲ مرداد روی آنتن شبکه ۲ سیما رفت. مستند «حبیب صورتگر» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی وحید کاظمی به عنوان تازه‌ترین محصول مرکز مستند سوره که به نوعی آخرین گفت‌وگوی تصویری حبیب‌الله صادقی پیش از درگذشت اوست، روایتگر نقاشی ۱۰۰ متری این هنرمند فقید با موضوع درک و تجربه زیسته این هنرمند نسبت به نبرد ازلی و ابدی حق و باطل و تاریخ مقاومت بشریت است. حبیب‌الله صادقی از نقاشانی بود که با ثبت تاریخ مقاومت انسان در تابلویش تلاش کرد نقاشی را به مسیر روایت تاریخ بازگرداند. وی از ۸ سالگی کار نقاشی را آغاز کرد و در حوزه‌های کاریکاتور و گرافیک نیز فعال بود.