عبدالله دارابی: استقلال برخلاف انتظار گام اول را در گرمای آبادان محکم برداشت، آن هم در حالی که به واسطه شرایط نامساعد حاکم بر این باشگاه، مساوی و حتی باخت، خرده آنچنانی بر کادر فنی و بازیکنانش وارد نمیکرد اما آبیپوشان هم شیرین بردند و هم به نوعی انتقام دیدار برگشت لیگ قبل را گرفتند، هر چند «زین حسن تا آن حسن، صد گز رسن». در ورای این پیروزی پرگل واقعیاتی است که نباید نادیده گرفته شود:
۱- اگرچه کسب ۳ امتیاز در بازی اول بویژه از منظر روحی - روانی بسیار مهم است ولی نباید این بازی ملاک کلی قضاوت و مبنای ترسیم آیندهای مطلوب قرار گیرد، چرا که دیدارهای سخت با حریفان مجهز، مسلح و مرفه در راه است؛ همانگونه که ملاک قرار دادن بردهای شیرین ساپینتو با چاشنی بازی زیبا، هجومی و مالکانه متر و معیار ناقصی برای قضاوت بود، حال آنکه تیم او از تیم نکونام هم پرمهرهتر و غنیتر بود.
۲- این صنعت نفت نباید با تیم بازی برگشت فصل قبل که سد راه استقلال شد قیاس شود، زیرا آنجا خطر سقوط بیخ گوششان بود و برای فرار از سقوط - که حکم کسب عنوان برایشان داشت- خود را به آب و آتش میزدند و اکنون ابتدای فصل است و با توجه به فرصتهای کافی، محرکی به نام خطر سقوط وجود ندارد که آنان را به تکاپوی مضاعف وادارد.
۳- استقلال فصل بدنسازی را از دست داد و تیمهای اینچنینی در بازیهای ابتدایی به لحاظ فنی خوبند ولی از هفته چهارم، پنجم به دلیل نقصان بدنسازی، تیم با افت بدنی و تحلیل قوای جسمانی مواجه خواهد شد، لذا نباید در باد غرور این پیروزی «البته روحیهانگیز و لازم» خوابید.
۴- آنچه از چشم هیچکس پنهان نبود جز مدیریت باشگاه، نیاز به وجود چندین مهره کارساز در چندین پست مهم بود!
۵- استقلال رویایی خطیر ساختنی است نه خریدنی. پس خریدی در کار نخواهد بود تا نکونام تیم را بسازد، البته اقدام به مذاکره خودسرانه خطیر با چند بازیکن خارجی یا در راستای ساختن استقلال رویایی خودش با تکیه بر نظرات شخصی است یا جهت احوالپرسی از بازیکنان مذکور. به هر حال فوتبال زبان مشترک دنیاست و مرز نمیشناسد! اگرنه آوردن خودسرانه بازیکن آن هم خارجی و بدون تایید مسؤول فنی تیم که مغایر ساختن استقلال رویایی است، البته اگر جناب خطیر این شعار را برای فرار از وظایف مسؤولیت سختی که پذیرفته، عنوان نکرده باشد!
۶- پس واقعبین باشیم و قبول کنیم این استقلال برای کسب همان مقام پنجمی «مطلوب جناب مدیر» هم کمبود دارد.
۷- ابوالفضل جلالی بهترین بازیکن زمین بود و انتظار تداوم این روند، کمترین توقع با توجه به قابلیتهای او است ولی به شرطی که به قول ساپینتو با یک بازی اشباع نشود. او باید این نقیصه بزرگ را برطرف کند تا بهره استعداد عظیمش را ببرد، البته نکونام هم در این بین دارای وظیفه بزرگی است.