گروه سیاسی: توافق تهران - واشنگتن برای آزادسازی اموال بلوکه ایران، عصبانیت اپوزیسیون ایرانی را در پی داشت. مسیح علینژاد از جمله افراد ضدانقلابی بود که نتوانست عصبانیت خود را بابت این موضوع پنهان کند. 

وی در حساب توئیتری خود با انتقاد از دولت آمریکا نوشت: به جای ارسال میلیاردها دلار، ایالات متحده باید متحدان خود را متحد کند و از آنها بخواهد روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کنند.

ریشه این میزان عصبانیت مسیح علینژاد به 2 عامل بازمی‌گردد؛ در وهله اول باید به این موضوع اشاره کرد که مبلغ قابل توجهی که قرار است از دارایی‌های بلوکه شده مردم ایران آزاد شود، بخشی از سرمایه مردم ایران است که به محل ارتزاق افراد و گروه‌های ضدایرانی تبدیل شده بود. چنانکه پیش‌تر نیز شاهد طراحی سناریوی ساختگی مسیح علینژاد به همراه سیا، برای دزدی 3 میلیون دلاری از دارایی کشورمان بودیم. از همین رو آزادسازی و بازگشت بخشی از اموال ایران، دزدی جریان آشوب را به میزان قابل توجهی کاش می‌دهد و همین مساله باعث ناراحتی آنها شده است.

در وهله دوم نیز باید به این نکته اشاره کرد که توافق اخیر ایران و آمریکا آن هم در روزهای منتهی به سالروز آغاز آشوب‌های «زن، زندگی، آزادی» باعث قطع امید جریان اپوزیسیون از حامی اصلی خود شده است و نشان از آن دارد که پروژه انزوای ایران که از سوی گروه‌های ضدایرانی دنبال می‌شد، با شکست مواجه شده است.

* روحانی سهم خود را از 6 میلیارد سال 98 گرفته بود!

توفیق دیپلماتیک ایران در آزادسازی منابع بلوکه کشورمان واکنش‌های مختلفی را در پی داشت؛ برخی سیاسیون آن را به قدرت دیپلماسی کشور نسبت دادند، جمهوری‌خواهان آمریکایی آن را رقصیدن بایدن به ساز ایران خواندند و گروهی این اتفاق را قدرت حقوقی ایران و ناشی از شکایت انجام‌شده از کره‌جنوبی دانستند اما در این بین واکنش مقامات دولت سابق که خود عاجز از این اقدام بودند، عجیب و شاید بتوان گفت غریب است. 

عجیب‌ترین آنها مربوط به یکی از وزرای دولت روحانی است که در کانال تلگرامی خود نوشت: «آیا می‌توان گفت با آزادسازی ۶ میلیارد دلار، معادل ۳۰۰ هزار میلیارد تومان، از درآمدهای ارزی دولت قبل که به دلیل تحریم در بانک‌های کره بلوکه ‌شده بود؛ عملا موضوع ادعایی بدهی ۲۷۰ هزار میلیارد تومانی دولت قبل برای دولت جدید منتفی است و به عبارت دیگر دولت روحانی خزانه را با مثبت ۳۰ هزار میلیارد تومان به دولت جدید تحویل داده است؟»

این توجیه و فرار به جلوی عضو کابینه‌ای که کشور را از نظر اقتصادی در بدترین شرایط پس از پیروزی انقلاب قرار داد، از ۳ جهت شایسته تنویر است.

اول: مشخص نیست با چه متر و معیاری بدهی 270 هزار میلیارد دلاری از سوی عضو کابینه دولت روحانی مطرح شده است. اگر معیار بدهی اوراق دولتی است که رقم آن بیش از 530 هزار میلیارد تومان است و به گفته سیدمسعود میرکاظمی، رئیس سابق سازمان برنامه و بودجه تا سال ۱۴۰۵ دولت باید ۵۳۵ هزار میلیارد تومان اصل و سود اوراق دولت قبل را پرداخت کند. مسلما به این رقم باید موضوعات دیگری مانند بدهی به صندوق‌های بازنشستگی و صندوق ذخیره ارزی را نیز اضافه کرد که میزان بدهی دولت روحانی را چندین برابر می‌کند.

دوم: دولت قبل چندین بار برای آزادسازی مطالبات ارزی کشورمان تلاش کرد که متاسفانه تمام آنها به در بسته خورد، کمااینکه اگر دولت روحانی در این مسیر به توفیقی دست می‌یافت باعث بهبود شرایط اقتصادی مردم بود. دولت روحانی حتی امکان استفاده از این منابع ارزی را برای واردات واکسن هم پیدا نکرد. 

به عبارت دیگر عدم وصول مطالبات نقطه ضعف دولت قبل بوده است و در شرایط کنونی در بهترین حالت اگر نگوییم که دولتمردان سابق باید عذرخواه مردم کشورمان به دلیل ناتوانی باشند، لااقل باید قدردان دولت سیزدهم باشند که توانست پس از سال‌ها بدون پذیرش شروط دشوار برجام، منابع ارزی را آزاد کند و این امید وجود داشته باشد که ثبات ارزی در کشورمان به وجود آید. 

سوم: اساسا مرسوم است به میزان ارزش ریالی نفتی که از سمت دولت جمهوری اسلامی صادر می‌شود، توسط بانک مرکزی منابع مختلف به بخش‌های گوناگون تخصیص می‌یابد. این اتفاق مسبوق به سابقه بوده و در شرایط تحریم به دلیل نارسایی‌هایی در بازگشت ارز به کشورمان، تشدید می‌شود. این موضوع زمانی تبعات دارد که منابع ارزی ظرف مدت برنامه‌ریزی شده به کشور بازنگردد (مانند صادرات نفت به کره‌جنوبی) که اصطلاحا گفته می‌شود پول بدون پشتوانه از سوی بانک مرکزی چاپ شده که تاثیر خود را روی نقدینگی و به دنبال آن تورم می‌‎گذارد.

کمااینکه دیروز عبدالناصر همتی، رئیس کل وقت بانک مرکزی تایید کرد سال ۹۸ به ازای این منابع ارزی مسدودشده، پول بدون پشتوانه چاپ و دولت قبل آن را پیشخور کرده و دیگر طلبی برای دولت باقی نمانده است.

این یعنی منابع آزاد شده دارایی بانک مرکزی است و دولت از آن سهمی ندارد. صد البته این منابع، دارایی ارزی کشور است اما دولت نمی‌تواند آن را تبدیل به ریال کند، به عبارت دیگر می‌توان گفت دولت روحانی سال 98 سهم خود را از بدهی کره‌جنوبی برداشته است. کمااینکه همین چاپ پول بدون پشتوانه باعث تورم و زخمی بر معیشت کم‌جان مردم شد.