گروه فرهنگ و هنر: «مطلقا برای حرف‌های سیاسی گوش شنوا ندارم»؛ بی‌تردید این شاه‌بیت سخنرانی محمود سالاری، معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نشستی بود که امکان برگزاری‌اش در دولت‌های سابق وجود نداشت، چه رسد به اینکه معاون وزیر ارشاد و مسؤول امور هنری دولت نیز در آن شرکت کند و آزادانه هنرمندان پیرامون بحث ممیزی در تئاتر رخ‌به‌رخ سخنرانی‌های صریح و تندوتیز انجام دهند. مروری بر ادوار گذشته نشان می‌دهد چنین نشست‌هایی در این سطح کمتر برگزار شده و در محافل به‌مراتب کم‌رمق‌تر و صدالبته کم‌عمق‌تر یک مسؤول ساده تئاتری نیز حاضر نشده است و این را باید یک گام بسیار مهم در مقوله احترام به کرسی‌های آزاداندیشی و تعامل با هنرمندان برشمرد. معاون هنری وزارت ارشاد همسو با رویه‌های وزارت فرهنگ مبنی بر گفت‌وگو و تعامل با هنرمندان در این نشست حاضر شد و همین حضور سند محکم و مستحکمی است از راه و رویه دولت سیزدهم در تعامل با هنرمندان و این در حالی است که به گواه بسیاری از فعالان هنری بویژه هنرمندان تئاتری همواره دولتمردان سابق با نگاهی از بالا به پایین به این موضوع می‌نگریستند و اساسا امکانی مبنی بر برپایی چنین نشست‌هایی وجود نداشت. سالاری در این نشست به ‌کرات اذعان کرد مشاورانش او را از حضور برحذر داشته‌اند و او تنها برای اثبات تعامل و احترام و گفت‌وگو با هنرمندان که راه و روش وزارت ارشاد در دولت سیزدهم است، در این نشست حاضر شده است. بی‌تردید برپایی این نشست همان‌طور که پیش‌تر بیان شد، یک سند ارزشمند مبنی بر تعامل و گفت‌وگو با هنرمندان در دولت سیزدهم است. سالاری بعد از 2 سال سکان‌داری در ساختمان خیابان استاد شهریار با حضورش در این نشست ثابت کرد بهترین و درست‌ترین گزینه برای معاونت هنری است. از طرفی با نگاهی به گفت‌وگوهای شکل گرفته نیز به‌ سادگی می‌توان درک و فهم کرد که او فارغ از دسته‌بندی‌های سیاسی و صرفاً یک فرد و مسؤول هنری است که مسند امور هنری دولت را در دست گرفته است.  اما آنچه بسیار جای تعجب دارد اینکه بسیاری از به ‌اصطلاح بزرگان و هنرجویان حاضر در این نشست او را فردی غیر هنری نامیدند. این گزاره را در کنار صحبت‌های یک هنرمند تئاتری با یکی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب بگذارید که دقیقاً در همین ایام به‌ عنوان مکمل این نشست منتشر شده و ایشان به‌ صراحت و قطعیت مدیران هنری را افرادی غیر هنری نامیده بود، در حالی ‌که محمود سالاری نه‌تنها دانش‌آموخته تئاتر، بلکه یکی از افراد فعال و کارشناس در این حوزه است که سالیان سال بدون سروصدا در سالن‌های تئاتر به تماشای آثار نشسته و نقدهای بسیاری نیز نوشته است. صحبت‌های معاون هنری نیز در این نشست و شناختش از افراد حاضر موید این مطلب است و این مسؤول را با مسؤول دولت سابق باید مقایسه کرد که حتی نام هنرمندان پیشکسوت تئاتری را نه‌تنها نمی‌دانست، بلکه برای جلسه‌گذاشتن با آنها از خودشان درخواست ارائه رزومه نیز کرده بود اما متأسفانه به دلیل ضعف حوزه رسانه این مهم نه ‌تنها منعکس نشده، بلکه عکس آن نیز در اذهان جا افتاده است.  معاون هنری در نشست سه‌شنبه‌شب در خانه تئاتر به ‌کرات و بارها سیاست‌بازی را نفی کرده و عرصه هنر را منزه و مرتفع‌تر از آن دانست؛ کلیدواژه‌ای که در سخنرانی‌های 2 سال گذشته‌اش نیز بارها عنوان شده است. بی‌تردید نشست هفته گذشته خانه تئاتر مصداق این ضرب‌المثل «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» بود؛ در حالی ‌که عده‌ای پشت پرده با هر نیت و غرضی تلاش داشتند شأن یک مسؤول بلندپایه فرهنگی دولت را زیر سؤال ببرند، صحنه با درایت و صداقت معاون هنری چنان رقم خورد که حقانیت و هنرمندی او برای ذهن‌های بیدار و سالم محرز و مشخص شد اما  در کنار این نباید فراموش کرد مجموعه او در حوزه رسانه با کاستی بسیار مواجه است. بی‌شک معاونت هنری برای انعکاس تمام فعالیت‌های دولت سیزدهم در این حوزه، باید این بخش را تقویت کند.