سیدمحسن حسینی: حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران پنجشنبه گذشته در سفری که می‌توان آن را یکی از مهم‌ترین سفرهای کاری وی از زمان تصدی وزارت امور خارجه قلمداد کرد، عازم ریاض شود. 

سفر امیرعبداللهیان به عربستان را باید تکمیل‌کننده روندی خواند که با توافق میان ایران و عربستان سعودی در پکن آغاز شد؛ روندی که برخی تحلیلگران چندان به آن خوشبین نبودند و بر لرزان بودن این توافق تاکید داشتند، بویژه که رژیم تروریست صهیونیست و آمریکا از تنش‌زدایی میان تهران و ریاض ناراضی و ناخشنود بودند و برای بر هم زدن آن از هیچ کوششی دریغ نکردند و نخواهند کرد. 

با این حال، بازگشایی کنسولگری‌های دو طرف، سفر فیصل‌بن‌فرحان وزیر خارجه سعودی به تهران و دیدار با حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی و حالا سفر امیرعبداللهیان به ریاض و دیدارش با محمدبن‌سلمان، ولیعهد سعودی، نشان می‌دهد

۲ کشور ایران و عربستان در عزم خود برای تحکیم روابط بسیار جدی هستند و سنگ‌اندازی‌های مخالفان تنش‌زدایی میان ۲ کشور هیچ تاثیری در این اراده نخواهد گذاشت. 

1- طرح توسعه روابط با عربستان سعودی بیش از هر چیز مرهون سیاست «اول همسایه» دولت حجت‌الاسلام رئیسی است که از زمان شروع دولت سیزدهم با جدیت دنبال شده است. دستور کار دولت رئیسی در اولویت‌بخشی به همسایگان و کشورهای منطقه نه‌تنها منافع اقتصادی زیادی برای کشورمان به دنبال داشته است، بلکه به همگرایی در میان کشورهای منطقه، تقویت امنیت و افزایش امید به صلح و ثبات در منطقه انجامیده است. مثال واضح آن سوریه و تصمیم اتحادیه عرب برای بازگرداندن کرسی دمشق و تلاش برای توسعه روابط با این کشور  است. 

2- عربستان سعودی از سال‌ها قبل به این نتیجه رسیده است که برای استقرار امنیت و توسعه پایدار نه با کشورهای بیگانه و خارج از منطقه که باید با قدرت‌های منطقه همکاری و همگرایی داشته باشد. چه اینکه سامانه‌های پدافندی گران‌قیمت آمریکایی نتوانست مانع حمله انصارالله به تاسیسات نفتی آرامکو در اوج جنگ با یمن شود. عربستان سعودی طرح‌های بلندپروازانه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را برای ۲ دهه آینده در سر دارد که برای نیل به آنها بیش از هر چیز نیازمند پیش‌شرط‌های امنیتی و سیاسی است. حل بحران یمن که سعودی را از سال 2015 وارد باتلاق کرده است و باعث هدررفت انرژی و منابع مالی زیادی در عربستان شده است، نه از طریق آمریکا و اتحادیه اروپایی، بلکه از طریق همکاری و مذاکره با ایران و بر پایه تعاملات منطقه‌ای میسر است. 

بنابراین توسعه روابط میان تهران و ریاض به عنوان ۲ قدرت بزرگ منطقه می‌تواند موتور محرکی برای رشد و توسعه اقتصادی ۲ کشور باشد و با برقراری امنیت و ثبات حداکثری به رشد و توسعه اقتصادی کشورهای حاشیه خلیج‌ فارس کمک شایانی کند.