گروه سیاسی: در سال‌های دیکتاتوری پهلوی، ایران در زمره بزرگ‌ترین وارد‌کنندگان سلاح در دنیا شناخته می‌شد. چنانکه ایران نخستین و مهم‌ترین خریدار سلاح از آمریکا بود و در سال‌های پایانی چندین قرارداد تسلیحاتی با این کشور منعقد کرد. قراردادهایی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 57 و با بدعهدی آمریکایی‌ها، ملغی شد. تاثیرات وابستگی نظامی پهلوی به غربی‌ها در سال‌های جنگ تحمیلی آشکار شد؛ زمانی که ایران به مدت 8 سال و در بحبوحه دفاع‌مقدس، با کمبود تسلیحات مواجه بود و همین موضوع به عاملی برای برتری نظامی رژیم بعث تبدیل شده بود. از طرف دیگر تحریم‌های متعددی که گریبانگیر جمهوری اسلامی بود، باعث شده بود ایران برای تامین نیازهای تسلیحاتی خود از خارج از کشور نیز با مشکل مواجه شود. همین مساله لزوم خودکفایی در حوزه نظامی، بویژه در ارتباط با دانش موشکی و دفاعی را برای ایران نمایان کرد. به همین دلیل پس از پایان دفاع ‌مقدس، نیروهای نظامی کشور با محوریت وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، پروژه پیشرفت و در نهایت خودکفایی نظامی - دفاعی را در دستور کار قرار دادند. جدای از اقدامات سپاه و ارتش، پروژه خودکفایی در حوزه نظامی، از 31 مرداد ماه 68 و با تشکیل وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به صورت جدی آغاز شد.

ساخت و تولید اقلام مورد نیاز نیروهای مسلح و انجام تحقیقات صنعتی لازم و افزایش امکانات تکنولوژی صنایع مربوطه و نوسازی، بازسازی و تعمیرات اساسی وسایل و تجهیزات خارج از مقدورات نیروهای مسلح، از جمله وظایفی است که قانون اساسی برای وزارت دفاع معین کرده و در طول سال‌های گذشته نیز شاهد هستیم وزارت دفاع با توجه به همین وظایف، در مسیر پیشرفت نظامی کشور گام برمی‌دارد.

بدون شک مهم‌ترین و راهبردی‌ترین حوزه پیشرفت تسلیحاتی ایران که توانسته سطح بالایی از بازدارندگی را برای کشورمان به ارمغان آورد، حوزه موشکی است. در حالی که در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی غربی‌ها به ایران اجازه نمی‌دادند موشک بیش از برد ۱۰۰ کیلومتر داشته باشد، وقوع جنگ تحمیلی 8 ساله ثابت کرد برخلاف ارتش رژیم بعث عراق، دست ایران تا چه میزان برای ایجاد بازدارندگی و دفاع خالی است. این تجربه ایران را به سمت ساخت موشک سوق داد تا امروز جمهوری اسلامی ایران به تنوع بسیاری از موشک‌های بالستیک و نقطه‌زن دست یابد. اساسا توسعه قدرت موشکی، این توانایی بازدارندگی را در اختیار ایران قرار داده که قادر است با اتکای موشک‌های نقطه‌زن خود، دشمنان را صد‌ها کیلومتر دورتر از مرزها هدف قرار دهد.

در همین رابطه می‌توان به موشک کروز دریایی ابومهدی اشاره کرد که سوم مرداد امسال تحویل 2 نیروی دریایی ارتش و سپاه شد. موشک کروز ابومهدی یکی از تولیدات سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با برد بیش از هزار کیلومتر است که می‌تواند اهداف دریایی را منهدم کند. استفاده از مواد منفجره با قدرت تخریب بالا در سر جنگی، قابلیت انهدام انواع ناو، ناوچه و ناوشکن‌ها و قابلیت شلیک از انواع حامل‌های متحرک و ثابت جزو ویژگی‌های این موشک است اما نقطه قوت این موشک، ایجاد بازدارندگی دفاعی به فاصله هزار کیلومتری از آب‌های سرزمینی ایران است. 18 مرداد نیز خبرگزاری تسنیم با اعلام خبر دستیابی ایران به فناوری موشک کروز سوپرسونیک نوشت: متخصصان صنایع دفاعی کشورمان به فناوری طراحی موشک سوپرسونیک دست یافته‌اند و این موشک هم‌اکنون در مرحله تست‌ قرار دارد. این موشک که در حقیقت نسل جدیدی از موشک‌های کروز ایرانی است،‌ هم‌اکنون در حال گذراندن آزمایش‌های خود است و فصل جدیدی در قدرت دفاعی کشورمان را آغاز خواهد کرد. به هر روی، مسیر 34 ساله‌ای که وزارت دفاع از روز تاسیس تاکنون طی کرده، پیشرفت قابل توجه کشور در حوزه نظامی را نشان می‌دهد؛ پیشرفتی که در دنیای موشک‌ها و قدرت نظامی، موجب شده جمهوری اسلامی ایران به قدرت بلامنازعی در منطقه تبدیل شود.

***