اسدالله رمضانزاده: رئیسجمهور ترکیه پس از پیروزی میلیمتری در انتخابات ریاستجمهوری سال 2023 این کشور، نهایت تلاش خود را در راستای تقویت مولفههای اعتمادساز نسبت به واشنگتن و اتحادیه اروپایی به کار برده است. موافقت ترکیه با عضویت اوکراین در ناتو و امتناع این کشور از تکمیل برخی قراردادهای تسلیحاتی خود و مسکو، جملگی در همین راستا قابل تحلیل است. در این میان، برخی اعضای ارشد اتحادیه اروپایی در مذاکرات پشت پرده خود (که در قالب دیپلماسی پنهان میان بروکسل - آنکارا برگزار میشود) به وی وعده دادند روند عضویت آنکارا در اروپای واحد را تسریع کرده و عضویت این کشور در اتحادیه اروپایی را تبدیل به یک امر دستیافتنی و ملموس سازند. اعلام همین وعده کافی بود تا اردوغان بار دیگر به فضای ذهنی سال 2005 میلادی یعنی زمان آغاز مذاکرات عضویت ترکیه در اتحادیه اروپایی بازگردد.برخی اعضای ارشد حزب حاکم عدالت و توسعه معتقدند با توجه به افزایش وزن سیاسی اپوزیسیون داخلی از جمله حزب جمهوریخواه خلق و حتی احزاب نوظهور، عضویت در اتحادیه اروپایی میتواند تبدیل به شاهکلید تغییر بازی به سود اردوغان شود. با همه این اوصاف، اظهارات اخیر صدراعظم اتریش، شوک جدیدی را به آنکارا وارد ساخته است. «کارل نهامر» صدراعظم اتریش در واکنش به فشار اخیر ترکیه برای احیای مذاکرات متوقف شده بر سر عضویت در اتحادیه اروپایی، اعلام کرد اتریش میخواهد به طور رسمی به مذاکرات الحاق ترکیه پایان دهد، زیرا عضویت کامل این کشور در اتحادیه اروپایی قابل تصور نیست. بر اساس اظهارات کارل نهامر، کشورها باید صادقانه با یکدیگر برخورد کنند و این شامل پایان رسمی مذاکرات الحاق ترکیه به اتحادیه اروپایی است! واقعیت ماجرا این است که ظهور احزاب ملیگرا در اتحادیه اروپایی، نگاه ابزاری ذاتی اروپاییان نسبت به ترکیه، ماهیت متفاوت جامعه ترکیه با جوامع اروپایی و منازعات تاریخی و پایانناپذیر ترکیه با کشورهای یونان و قبرس به عنوان ۲ عضو اتحادیه اروپایی بر سر جزایر و مناطق ادعایی، جایی برای تحقق خواسته اردوغان جهت عضویت در اروپای واحد باقی نمیگذارد. رئیسجمهور ترکیه از سال 2005 تاکنون بارها با چنین حقایقی مواجه شده اما گویا توهم عضویت در اتحادیه اروپایی را بیشتر از مواجهه با واقعیاتی مانند ذات مزورانه اروپاییان دوست دارد!