تیمهای ملی تکواندوی کشورمان در ردههای سنی مختلف در 7 رویداد جهانی و آسیایی موفق به کسب ۷۶ مدال طلا، نقره و برنز شدند که در نوع خود رکوردی جدید در ورزش کشور محسوب میشود. شهریورماه به روزهای پایانی خود رسیده و تکواندوی ایران بعد از حضور در 7 رویداد جهانی و آسیایی در یک ماه اخیر، آماده حضور در رویداد مهم بازیهای آسیایی میشود؛ رویدادی که میتواند مسیر کسب سهمیه المپیک را برای تکواندوکاران کشورمان هموارتر از قبل کند. نکته مهم اینکه به فاصله ۱۰ روز بعد از این مسابقات، تکواندوکاران باید مسیر ۱۴۰۰ کیلومتری «هانگژو» به تائویان را طی کرده و در سومین مرحله رقابتهای گرندپری شرکت کنند. شهریور برای تکواندو ایران خوش یمن بود؛ ماهی که تیمهای ملی این رشته المپیکی در 7 رویداد مهم قهرمانی جهان و آسیا شرکت کردند که حاصل آن کسب ۳۱ مدال طلا، ۲۸ مدال نقره و ۱۷ مدال برنز، 6 عنوان قهرمانی و 3 نایبقهرمانی به همراه حضور ۱۳ مربی، داور و تکواندوکار ایران در جمع بهترینها بود؛ آماری که برای فدراسیون تکواندویی که جوانگرایی را سرلوحه کار خود قرار داده، میتواند قابل توجه و دفاع باشد. برنامه فشرده تکواندو با مسابقات نونهالان جهان در سارایوو آغاز شد؛ جایی که تیم نونهالان ایران در بخش دختران با 6 نماینده در مبارزات پایانی و کسب 3 طلا و 3 نقره عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. سرمربی این تیم یعنی نیلوفر صفریان هم عنوان بهترین مربی جهان را به خود اختصاص داد. در بخش پسران اما تیم ایران عنوانی بهتر از پنجم کسب نکرد. پس از آن تیم ملی در مسابقات گرندپری پاریس به میدان رفت. شاگردان مقانلو بعد از حضور موفقیتآمیز در رقابتهای رم، در پاریس حتی عملکرد بهتری به نمایش گذاشته و با 2 طلا و یک نقره بهترین نتیجه را از زمان شروع مسابقات گرندپری در سال ۲۰۱۳ تاکنون برای خود ثبت کردند. در بخش دختران نیز مبینا نعمتزاده به نشان برنز دست یافت تا تیم بانوان به کسب دومین سهمیه خود از سیستم رنکینگ برای حضور در بازیهای المپیک امیدوار باشد. موفقیتهای تکواندو به همین 2 تورنمنت ختم نشد، چرا که شیاپچانگ پهن شده در بیروت برای برگزاری مسابقات ردههای سنی آسیا نیز برای تکواندو خوشیمن بود. تیم ۱۰ نفره نوجوانان با ۹ مدال رنگارنگ قهرمان و فاطمه صفرپور بهترین مربی آسیا شد. صفرپور توانایی بالای خود را در 2 سال گذشته و مسابقات جهانی و آسیایی به نمایش گذاشته و جا دارد مسؤولان فدراسیون از تواناییهای این مربی قزوینی بیشتر استفاده کنند. دختران نونهال نیز با هدایت محبوبه محمدنژاد عنوان قهرمانی آسیا را کسب کردند. در پاراتکواندو هم عملکرد کلی تیم در هر دو بخش دختران و پسران قابل توجه بود و در مجموع عنوان قهرمانی به دست آمد. در این میان البته نباید از برخی ضعفها بهسادگی عبور کرد؛ این موضوع که ترکیب تیمهای رده سنی پایه از جمله نونهالان و نوجوانان همه ساله تغییر میکند، نکته مهمی است ولی از دست دادن سکوی نایب قهرمانی جهان توسط تیم پسران و کسب عنوان پنجمی آن هم با کسب 3 مدال نمیتواند عملکرد قابل دفاعی برای این تیم باشد. در تیم نوجوانان اعزامی به مسابقات قهرمانی آسیا نیز چنین شرایطی را شاهد بودیم. البته تیمی که فیضالله نفجم به بیروت برد، شرایط فنی خوبی داشت و با چند اشتباه، 3-2 مدال را از دست داد. فاصله زیادی تا مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان باقی نمانده و فدراسیون تکواندو باید استراتژی خود را برای حضور در این مسابقات مشخص کند. انتخاب کادر فنی، برگزاری مسابقات انتخابی و شروع اردوهای آمادهسازی میتواند در موفقیت این تیم بسیار مؤثر باشد، بویژه آنکه برخی از همین تیم نوجوانان اعزامی به مسابقات قهرمانی آسیا توانایی موفقیت در رقابتهای جهانی را دارند و با حضور در مسابقات لیگ میتوانند با شرایط فنی بهتر راهی آوردگاه جهانی شوند. در پایان باید عنوان کنیم فدراسیون تکواندو بعد از سالها که عدهای خاص به کادر فنی تیم ملی راه پیدا میکردند، 2 سالی است در ردههای پایه به مربیان سازنده بویژه مربیان شهرستانی بها داده و راه ورود به کادر فنی تیمهای ملی را برای آنها هموار کرده است. همانقدر که میدان دادن و ایستادن پای جوانان در تیم ملی بزرگسالان ریسک بزرگی بود که آهسته آهسته در حال به ثمر نشستن است، توجه به مربیان سازندهای که در سالنهای تکواندو برای رشد و ارتقای این رشته تلاش میکنند، مهم و اثربخش خواهد بود که بزودی به ثمر خواهد نشست. نگاه به آینده و فاصله گرفتن از نتیجهگرایی از دیگر مواردی است که فدراسیون تکواندو به اجرا درآورد. در حقیقت فدراسیون تکواندو با وجود بیمهریها، ثمره برنامهریزی و البته صبوری و تلاش ۲۰ ماه اخیر خود را در 3-2 هفته گذشته با موفقیت در 7 تورنمنت گرفت و انتظار میرود در دوره جدید وزارت ورزش با مدیریت کیومرث هاشمی و رفع برخی موانع، تکواندو با فراغ بال برای کسب موفقیتهای بیشتر تلاش کند.