اکنون صدراعظم آلمان با اتخاذ ژستی حق به جانب، از یک سو مدعی تلاش خود برای خلع سلاح هسته‌ای در جهان شده و از سوی دیگر، نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران و عدم تن دادن کشورمان به بازرسی‌های فراپادمانی و غیرقانونی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هشدار می‌دهد. بهتر است اولاف شولتس از این پس قبل از اعلام مواضع خود در قبال تحولات جهانی، کمی وزن سیاسی خود را در قاموس روابط خارجی برلین مورد سنجش قرار دهد! محبوبیت دولت شولتس نزد افکار عمومی آلمان نسبت به دوران مرکل، به‌مراتب پایین‌تر است و از وی به عنوان یکی از ضعیف‌ترین و سردرگم‌ترین صدراعظم‌های تاریخ این کشور اروپایی یاد می‌شود. 

ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. شخص اولاف شولتس و دیگر سوسیال ـ دموکرات‌های پرادعا، حاضر هستند در راستای کسب منافعی مانند عضویت دائم در شورای امنیت سازمان ملل متحد، به حامیان پشت پرده فعالیت‌های هسته‌ای ممنوعه آمریکا تبدیل شوند. معاملات متعددی که میان دستگاه امنیتی آلمان و آژانس امنیت ملی آمریکا صورت گرفته، بارها خشم رسانه‌های مستقل آلمانی را برانگیخته است. در چنین شرایطی، ابراز نگرانی صدراعظم کشوری که اساسا ادامه ابراز وجود خود در عرصه جهانی را در گرو تشدید تنش‌های تسلیحاتی در نظام بین‌الملل جست‌وجو می‌کند، یک طنز تلخ محسوب می‌شود. از سوی دیگر، روایتگری مغرضانه شولتس از تعهدات فراپادمانی ایران در قبال آژانس بین‌المللی انرژی اتمی   و در مقابل، سانسور موضوعاتی مانند بی‌تعهدی مطلق اتحادیه اروپایی در قبال تامین منافع اقتصادی و رفع تحریم‌های ضدایرانی، چندان از سوی صدراعظم آلمان عجیب به نظر نمی‌رسد! ژرمن‌ها بر اساس سوء سوابق تاریخی خود در جهان، اساسا میانه خوبی با صداقت و حتی درایت حداقلی ندارند. این بحران ملموس که دارای مصادیق متعدد است، در دوران صدراعظمی شولتس به اوج رسیده است!