باربد بهراد: حتی در طرفداران دیگر تیم‌های ایرانی که با باخت‌های پرسپولیس در هر مصافی چه داخلی و چه خارجی خوشحال می‌شوند، همیشه ته دل‌شان یک حس میهن‌دوستی در تقابل با نمایندگان سعودی وجود دارد. شاید از این رو بخش زیادی از مردم ما خواهان موفقیت پرسپولیس برابر النصر سعودی بودند اما متاسفانه در دیداری که گویا قرمزها از پیش بازنده بودند، هیچ چیزی به نفع آنها پیش نرفت؛ از نبود تماشاگر که به خاطر اشتباه یک خبرنگار در دوره‌های گذشته بود که در پیج رسمی باشگاه، علیه مردم هند، جملات ناپسندی را نوشته بود تا وضعیت چمن و نوع فیلمبرداری و دیگر مواردی که همه توی ذوق میلیون‌ها ایرانی زد... اما در ابتدا بیاییم از روزنه فنی به این مصاف بپردازیم. پرسپولیس ۲ بر صفر از النصر شکست خورد. نه مانه، نه رونالدو و نه بروزوویچ، هیچ‌کدام گل نزدند اما هر سه در 2 گل به ثمر رسیده حریف کاملا نقش داشتند. تفاوت سطح پرسپولیس و النصر فاحش بود و این نتیجه تنها به اتفاقات 90 دقیقه و وجود کریستیانو رونالدو در زمین خلاصه نمی‌شود. پرسپولیس در شبی که هرگز در قامت یک مدعی کسب موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا بازی نکرد، با ۲ گل در خانه مقابل النصر مغلوب شد و البته احتمالا خوش شانس بود که با شکست سنگین‌تری زمین را ترک نکرد. تفاوت در سطح بازی و کیفیت بازیکنان ۲ تیم آنقدر محرز بود که در همان 20 دقیقه ابتدایی نیز کسی امیدی به کسب پیروزی توسط تیم میزبان نداشت و البته دلایل زیادی وجود دارد که فاتح سه‌گانه چند ماه پیش فوتبال ایران، این‌گونه حریفی دست و پا بسته مقابل النصر عربستان بود. نبود ترکیبی در سطح لیگ قهرمانان آسیا، ورزشگاه و چمنی شبیه دهه 70 فوتبال ایران، غیبت هواداران به عنوان یکی از محرک‌‌های مهم کسب موفقیت در چنین سطح دشواری، اشتباهات محرز کادر فنی و چند عامل دیگر، از دلایل شکست قابل پیش‌بینی بهترین تیم سال‌های اخیر فوتبال ایران در مقابل نماینده پرستاره عربستان بود؛ نتیجه‌ای که اصلا عجیب نبود و به نظر می‌رسد حتی قبل از شروع مسابقه نیز تردیدی درباره رقم خوردن آن وجود نداشت.

* بدون مهاجم می‌خواهی تا کجا پیش بروی؟ 

مدیریت پرسپولیس در ماه‌های اخیر حتی توان خرید یک مهاجم تراز اول را نداشته و به شکل عجیبی مهاجمان متوسطی مانند عیسی آل‌کثیر و مهدی عبدی یا لئاندرو پریرا نیز بدون خرید جانشین از این باشگاه جدا شدند. شهاب زاهدی در این مدت کوتاه حتی در حد یک مهاجم معمولی نیز نشان نداده و معدود موقعیت‌های گلزنی قرمزپوشان در دیدار با النصر نیز با بی‌دقتی این بازیکن از دست رفت. عجیب‌تر اینکه مهاجم خریداری شده جدید حتی مورد تایید کادر فنی نیست! حال چطور تصور می‌کردیم قرار است با چنین اسکوادی در مقابل تیمی به برتری برسیم که حتی از برخی باشگاه‌های حاضر در لیگ قهرمانان اروپای این فصل نیز بیشتر ستاره دارد؟!

* این چمن لایق فوتبال ما است؟ 

زمین چمن ورزشگاه آزادی به‌قدری نازل و بی‌کیفیت است که حتی پیش از شروع بازی صدای بازیکنان حریف را درآورده بود و این پرسپولیس بود که بیشتر بابت این نقیصه متضرر شد. مهدی ترابی، بهترین بازیکن چند سال اخیر پرسپولیس، در همان دقایق ابتدایی به همین دلیل مصدوم شد و حتی میلاد سرلک نیز روی همین زمین سر خورد و به شکلی عجیب و غیرحرفه‌ای نخستین اخطار خود را دریافت کرد. یکی از قطب‌های فوتبال آسیا حتی در تامین فضای برگزاری یک مسابقه فوتبال نیز عاجز است؛ چگونه انتظار داریم برابر تیمی مانند النصر به برتری برسیم؟ امید آن می‌رود سرانجام وزارت ورزش با کمک دیگر نهادها ورزشگاه جدید و آبرومندی را برای تهران بسازد. با توجه به هزینه کلان رقبا حالا چاره‌ای نداریم جز رفتن به سمت و سوی نونوار کردن فوتبال‌مان که اگر چنین نشود وای بر ما و وای بر فوتبال و فوتبال‌دوستان‌مان. حتی در مساله فیلمبرداری هم ما نیاز به یک تکنولوژی و تجدید قوای مجدد داریم. کنایه‌های مجری سعودی در پایان این بازی نسبت به چمن و فیلمبرداری می‌تواند هشداری برای ما باشد. قطعا ورزش ایران لایق بهترین‌هاست و نباید به بهانه وضعیت ظالمانه تحریم‌ها و شرایط بد اقتصادی، حواس‌مان از این ویترین پرزرق و برق غافل شود. کاش مدیران بالادستی کمی بیشتر حواس‌شان به غرور ورزشی‌ها و نسل جوان بود. قطعا روزی ما پاسخ آن طعنه‌ها را خواهیم داد و امید می‌رود استارت بازگشت در همین دولت ‌زده شود. 

* سکوی خالی، گل به خودی بزرگ ما بود

به شکل عجیب و غیرمنتظره‌ای شانس میزبانی این دیدار بزرگ و حساس از پرسپولس گرفته شد و حتی معلوم نیست گروهی که مرتکب چنین اشتباه بزرگ و مضحکی شدند، در نهایت مشمول جریمه شدند یا خیر. حضور پرتعداد هواداران در این دیدار قطعا می‌توانست شرایط را از همان دقایق ابتدایی برای النصر دشوار کند و پرسپولیس در شبی که بیشتر از همیشه به حمایت هواداران خود در ورزشگاه آزادی نیاز داشت، به شکل خنده‌داری از این موهبت بزرگ محروم شده و در سکوت استادیوم شاهد نمایش حرفه‌ای بازیکنان حریف بود.

* اشکال بزرگ کادر فنی قرمزها 

سرمربی پرسپولیس یک بار دیگر نشان داد به ‌رغم توانایی بالا، مربی به اصلاح «قبل از مسابقه» است و به ندرت می‌تواند تغییری در جریان بازی ایجاد کند. به نظر می‌رسد با توجه به تلاش النصر برای تصاحب و مالکیت توپ، گزینه‌های بهتری مانند سروش رفیعی، یاسین سلمانی یا حتی امید عالیشاه برای قرار گرفتن در زمین جای مهدی ترابی وجود داشت. پرسپولیس اصلا استراتژی مشخصی برای حملات خود نداشت و معدود فرصت‌های این تیم روی ضربات ایستگاهی به بدترین شکل از دست رفت. البته به نظر می‌رسید این تیم تمرکز خود را برای حفظ دروازه در نیمه اول و حمله به سمت النصر در 45 دقیقه دوم گذاشته بود اما مصدومیت مهدی ترابی و اخراج میلاد سرلک تمام برنامه‌ها  را عوض کرد. هر چقدر به نظر می‌رسید کادر فنی النصر بخوبی سبک بازی پرسپولیس را آنالیز کرده و بارها از فضای بزرگ پشت مدافعان کناری این تیم استفاده کرد، در طول 90 دقیقه پرسپولیس اصلا از خط دفاعی به نظر کند و ایستای النصر بهره نبرد و حتی یک بار نیز تلاشی برای نفوذ به قلب خط دفاعی این تیم نکرد. در شرایطی که به نظر می‌رسید حتی تماشای چند بازی النصر نیز ضعف‌های خط دفاعی این تیم را روشن می‌کند، به نظر پرسپولیس از نظر روحی آماده نبود و البته هیچ استراتژی و برنامه‌ای برای نخستین بازی خود در لیگ قهرمانان نداشت و انگار دلخوش به اتفاقات بود.

***

تشکر ویژه رونالدو از مردم ایران

برنده ۵ توپ طلا در صفحه شخصی خود به سفر یک‌ونیم روزه‌اش به ایران و ابراز علاقه مردم کشورمان به این سفر واکنش نشان داد. کریستیانو رونالدو از ظهر دوشنبه که به همراه کاروان تیم فوتبال النصر عربستان وارد ایران شد، مورد استقبال هواداران خود در ایران قرار گرفت. مردم زیادی بودند که خود را به فرودگاه امام خمینی‌(ره) رساندند تا فوق‌ستاره فوتبال جهان را از نزدیک ببینند. همچنین سیل هواداران رونالدو به سمت هتل محل استقرار اعضای تیم النصر حرکت کرد و آنها مقابل درهای ورودی هتل، به تشویق رونالدو ‌پرداختند. این واکنش مردم کشورمان به ورود رونالدو، مورد توجه کاپیتان النصر هم قرار گرفت. برنده ۵ توپ طلا پس از پیروزی 2 بر صفر النصر مقابل پرسپولیس در حساب شخصی خود در فضای مجازی نوشت: کسب ۳ امتیاز امروز عالی بود. از هواداران و همه مردم ایران که این سفر را برای ما خاص کردند، به ‌صورت ویژه تشکر می‌کنم. چه استقبال باورنکردنی و گرمی!