گروه سیاسی: تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی در سلسله صحبت‌هایی که ناشی از ذوق‌زدگی مفرط بود، جایزه‌ نوبل را تقدیم افراد مختلفی کرد؛ افرادی از جمله میرحسین موسوی، زهرا رهنورد، فائزه هاشمی و مهوش ثابت بهایی‌مسلک، در دایره تقدیمات این فرد گنجانده شده و جنس آنها نشان می‌داد این جایزه و فردی که به آن اهدا شده اساسا هیچ سنخیتی با صلح نداشته و حتی در نقطه‌ مقابل آن قرار دارند.

روز جمعه کمیته انتخاب جایزه صلح نوبل، در مقر این کمیته در اسلو پایتخت نروژ نام نرگس محمدی را به عنوان برنده صلح نوبل ۲۰۲۳ اعلام کرد. جایزه‌ای که مشخصا بدون توجه به مسائل حقوق بشری و صرفا با اهداف سیاسی به یک زندانی امنیتی در ایران که اقدامات متعددی را علیه امنیت ملی کشورمان انجام داده، به او اهدا شد.

صحبت‌های همسر نرگس محمدی هم این نکته را نشان می‌داد که جایزه‌ به اصطلاح صلح نوبل، نه به زنان ایران و نه به شخص نرگس محمدی داده نشده است؛ جایزه برای میرحسین‌ها و رهنوردها و کسانی است که در آشوبگری و اغتشاش و ایجاد ناامنی در مرزهای ایران ید طولایی داشته و اساسا هیچ سنخیتی هم با مقوله‌ صلح ‌نخواهند داشت.

سوای از این، حتی عبدالله مهتدی، رئیس تروریست‌های کومله که سودای تجزیه ایران را سال‌ها در سر پرورانده و از هیچ فرصتی هم برای ایجاد آشوب و اغتشاش مضایقه نمی‌کرد نیز جایزه مذکور را نماد پیروزی آزادی‌(!) دانسته و آن را تبریک گفته ‌است. حتی دیکتاتورزاده پهلوی نیز در پیامی که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد، اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی را نشانه به رسمیت شناختن جنبش «زن، زندگی، آزادی» و تلاش ملی در ایران برای دستیابی به آزادی خواند.

به علاوه اینکه امانوئل مکرون هم در شبکه اجتماعی ایکس، به این مساله واکنش نشان داد و در گزاره‌ای برنده جایزه را به مثابه نماد و تلنگر قلمداد کرد. 

گیلا گاملیل، وزیر اطلاعات رژیم تروریست صهیونیستی هم در حساب کاربری خود ضمن حمایت از جریان ضدایرانی «زن، زندگی، آزادی» به نرگس محمدی تبریک گفت. همه‌ اینها نشان از آن دارد که بانیان چنین مراسم‌هایی به رغم تمام شعارهای انسان‌دوستانه و حقوق‌بشری نخ‌نمایی که سر می‌دهند، در راستای همان پروژه ناامنی و آشوب‌طلبی جریان زن، زندگی، آزادی در ایران حرکت کرده و آن را برجسته می‌کنند. چنانکه مجری برنامه نیز در زمان خواندن نام محمدی، شعار زن، زندگی، آزادی سر داد.

به هر روی ناامنی و اغتشاش راهبردی است که برای اپوزیسیون تغییرناپذیر بوده و با جوایز استعماری و سیاسی‌‌کارانه نیز توجیه نخواهد شد. بانیان این راهبرد هم اساسا نه مردم برای‌شان در اولویت است و نه اساسا برای زن ایرانی و آزادی‌اش ارزشی قائل خواهند شد و هدف فقط ناامنی است. این گزاره هم در شرایطی قابل استناد خواهد بود که به گفته‌ همسر نرگس محمدی مبنی بر اینکه خانواده مادری‌اش اکثراً از منافقین بودند و اعدام شدند، التفات داشت. سوای خود این شخص، دایره‌ افرادی که از چنین چیزی خوشحالند و برای او کف و سوت می‌زنند هم در زمره‌ تروریست‌ها، جانیان و تجزیه‌طلبانی گنجانده می‌شود که از امر مذکور، تنها هدف ناامنی، آشوب، اغتشاش و ریختن خون مردم بی‌گناه را پیگیری خواهند کرد. ناامنی جدید اما قرار است این‌بار توسط نیروهایی دیگر هدایت شود؛ نیروهایی از جنس و سنخ میرحسین‌ موسوی و فائزه هاشمی که برنامه دارند تا در داخل کشور فعال شوند؛ نیروهایی که در سال‌های قبل هم به استخدام کارفرماهای غربی درآمده بودند، اما نتوانستند با مصادیق دروغینی چون تقلب انتخاباتی، در تشدید ناامنی و اغتشاش به موفقیت برسند؛ نیروهایی که مشخصا عبور کارفرمای غربی از مهره‌های سوخته‌ای چون مسیح علینژاد و ربع پهلوی را هم برملا خواهند کرد.