عبدالله دارابی: میثم تیموری که در دوران حضورش در تیم فوتبال استقلال تهران به دلیل مصدومیت نتوانست چندان در خدمت این تیم باشد، در قامت بازیکن مس رفسنجان جور مهاجمان گل‌نزن آبی‌پوشان را کشید تا استقلال دست پر به تهران بازگردد.

در دیداری که نیمه اول آن بیشتر در میانه زمین در جریان بود، معدود توپ‌های درون محوطه جریمه نیز به لطف فیلمبرداری عهد پسامدرن(!) قابل رویت و تشخیص نبود. در این نیمه کسالت‌بار، استقلال به نسبت مس رفسنجان موقعیت‌های بهتری داشت که شاید دقت و تمرکز ذهنی بیشتر آرمان رمضانی می‌توانست هم استقلال را به ۲ گل برساند و هم قدری هیجان به این بازی تزریق کند. در این نیمه ۲ خطای محرز روی بازیکنان استقلال در نزدیکی محوطه جریمه مس و در موقعیت حمله، توسط داور بازی نادیده گرفته شد، همچنین داور در لحظات پایانی بازی نیز از اعلام چند خطای بارز به سود ۲ تیم خودداری کرد تا بار دیگر ضعف داوری‌مان دوشادوش ضعف فنی تیم‌های فوتبال‌مان

رخ بنماید!

آبی‌پوشان پایتخت بالاخره دقیقه ۵۲ به گل رسیدند اما نه بر اثر فرصت‌هایی که نصیب رمضانی، محمدی و مهری شد، بلکه با گل به خودی میثم تیموری، مدافع حریف که جورکش ضعف گلزنی تیم سابقش شد!

این برد اقتصادی برای استقلال مهم بود و لازم، هرچند اگر خط حمله مس برندگی و تیزهوشی لازم را داشت، می‌توانست مانع تحقق آن در یک ربع پایانی بازی شود؛ آنجا که مس برای جبران حمله می‌کرد و استقلال با اکثر نفراتش عقب نشسته بود، البته کثرت نفرات در یک سوم دفاعی نتوانست مانع پاس‌های متعدد و بازی‌سازی میزبان در آن منطقه و پاس‌های عمقی و ارسال به درون ۱۸ قدم‌ شود و در این میان چند واکنش حسینی هم در حفظ دروازه‌ میهمان بی‌تاثیر نبود. از سویی در این لحظات استقلال هرگاه صاحب توپ می‌شد و بالطبع می‌توانست از جلوکشیدن حریف با ضدحمله برای گلزنی مجدد استفاده کند یا با حفظ توپ در زمین حریف مانع فشار و حملات آنها شود، به دفعات مشاهده شد آبی‌پوشان نمی‌توانند ۳ پاس متوالی نیز به هم بدهند و اسیر توپ‌ربایی رفسنجانی‌ها و حمله مجدد آنها می‌شدند که البته فرجام دلخواهی برای آنان نیز نداشت تا استقلال ۳ امتیاز را حفظ کند.

نکونام با درک شرایط و بضاعت تیمش، با واقع‌بینی برای ماندن در کورس به اقتصادی بازی کردن رو آورده است؛ حربه‌ای که مجیدی با آن به قهرمانی لیگ برتر رسید، البته با این تفاوت بزرگ که مجیدی مدیریت را در همسویی کامل با خود داشت، تیمش مطلوب نظرش بسته شده بود و رقبای اصلی‌اش نیز توان امروزی را در آن لیگ نداشتند اما سرمربی فعلی استقلال از هر سه اینها محروم است، لیکن توجیهی برای برخی ضعف‌های فنی تیم که به نکونام مربوط می‌شود، نمی‌شود. ناآمادگی و ضعیف بازی کردن بازیکنانی چون یامگا، رضاوند، مهری، رمضانی، مطهری، بابایی و سلمانی که بر روند تیم تاثیر مستقیم و بسزایی گذاشته و خواهد گذاشت، از مسائلی است که نکونام باید با برنامه‌ریزی و تمرینات فردی فنی و ذهنی فشرده مرتفع کند تا حداقل همین داشته‌هایش حداکثر بازدهی خود را در زمین بروز دهند، چرا که می‌دانیم برخی از این بازیکنان قابلیت‌های خوبی داشته و دارند و به نظر می‌رسد باید احیا شوند.