محمدحسین مهدوی‌زادگان: اولاف شولتس، صدراعظم آلمان و یکی از مهره‌های شناخته‌شده لابی صهیونیسم در حزب سوسیال ـ دموکرات این کشور، دستور حمایت همه‌جانبه برلین از تل‌آویو را در بمباران و نسل‌کشی کودکان نوار غزه صادر کرده است. البته حمایت ژرمن‌ها از صهیونیست‌ها در کشتار فلسطینیان، موضوع تازه‌ای نیست و از دموکرات ـ مسیحی‌ها تا سوسیال ـ دموکرات‌ها کارنامه‌ای غیر قابل دفاع و مملو از تباهی در این باره دارند.

اما این بار شولتس در ابراز ارادت خود به کودک‌کشان صهیونیست از اسلاف خود نیز جلوتر رفته است. مقامات آلمانی در تماس با همتایان صهیونیست خود، خواستار ارسال تسلیحات به تل‌آویو برای بمباران گسترده‌تر نوار غزه شده‌اند! «بوریس پیستوریوس» وزیر دفاع آلمان می‌گوید تل‌آویو به برلین گفته در بحبوحه تشدید درگیری‌ها با گروه‌های مقاومت فلسطین و حملات به نوار غزه، هنوز به کمک نظامی و فنی آلمانی‌ها نیاز ندارد. صدراعظم تروریست و وزیر جنگ‌طلب دفاع آلمان، پیشنهاد حمایت نظامی برلین از تل‌آویو را به «یوآو گالانت» وزیر جنگ رژیم اشغالگر صهیونیستی ارائه کرده‌اند.

در تحلیل اقدام وقیح اخیر دولت آلمان، از یک سو باید جنبه ذاتی ماجرا و از سوی دیگر، جنبه راهبردی آن را در نظر گرفت. از جنبه ذاتی و انسانی، اولاف شولتس و مقامات دولت متبوع وی دست کمی از سیاستمداران متوحش رژیم تروریست صهیونیستی ندارند. این همان الگوی لیبرال ـ دموکراسی ادعایی غرب است که در بزنگاه‌هایی مانند جنگ اخیر غزه، ماهیت غیرانسانی خود را نشان داده و جایی برای توجیه مدعیان دروغین حقوق بشر باقی نگذاشته است. اصرار آشکار ژرمن‌ها برای مشارکت در کشتار کودکان غزه، نمادی از همان سیاست هابزی و انسان‌ستیزانه‌ای  است که در آن، هر چیزی جز فطرت و ذات پاک آدمی موضوعیت دارد! این گزاره درباره ژرمن‌ها به صورتی خاص صادق است: هنوز سلاح‌های آلمانی در دستان تروریست‌های داعش در بین سال‌های 2013 تا 2018 میلادی در حوزه شامات (سوریه و عراق) از یادها نرفته است. حتی صاحب‌نظران مسائل امنیتی و بین‌المللی به وضوح نسبت به اصرار پشت‌پرده دولت و شرکت‌های تسلیحاتی آلمانی مبنی بر ادامه جنگ اوکراین (با وجود آگاهی نسبت به کشتار غیرنظامیان) و زراندوزی برلین در خلال خونریزی و جنگ آگاه هستند. آلمان، یکی از مهم‌ترین نمادهای ترور و خشونت در نظام بین‌الملل محسوب شده و سیاستمداران خونخوار برلین که از تبار هیتلرند همچنان به این خط مشی سبعانه پایبندند.

اما نکته دوم، مربوط به خطای محاسباتی ژرمن‌هاست. نظرسنجی‌هایی که از سال 2015 میلادی تاکنون در ایالات مختلف آلمان از نورت راین وستفالیا تا هامبورگ و دورتموند صورت گرفته، نشان‌دهنده نفرت تصاعدی افکار عمومی این کشور از صهیونیست‌هاست. کار به جایی رسیده که حمایت مطلق از رژیم صهیونیستی، تبدیل به یکی از نقاط ضعف آشکار و اعلامی آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان در حوزه سیاست خارجی شد. اعلام حمایت وقیحانه و حقیرانه ژرمن‌ها از کشتار کودکان فلسطینی  در همین چارچوب قابل تحلیل است. بنابراین شولتس علاوه بر کودکان غزه و فلسطینیان بی‌دفاع، اراده شهروندان آلمانی را نیز نادیده انگاشته است. این نخستین بار نیست که تحلیل‌های نادرست ژرمن‌ها نسبت به واقعیات جاری در حوزه روابط بین‌الملل برای برلین هزینه‌ساز می‌شود؛ استمرار جنگ اوکراین و تجهیز تسلیحاتی مستقیم داعش با محاسبات و پیش‌فرض‌های خطرناک و نادرست آلمان، برلین را تبدیل به بازیگری شکست‌خورده در جهان امروز کرده است. عقلانیت، همان عنصر گمشده‌ای است  که احزاب سبز، سوسیال ـ دموکرات، دموکرات‌های آزاد، دموکرات- مسیحی و سوسیال- مسیحی کمترین بهره‌ای از آن ندارند. سیاستمداران آلمانی تصور می‌کنند پمپاژ ترور و خشونت در غرب آسیا و نقاط گوناگون جهان، تمرکز افکار عمومی دنیا نسبت به آماتور بودن آنها را از بین خواهد برد اما این تصور نیز مانند دیگر فرضیات ژرمن‌ها خطاست! امروز دنیا بیش از هر زمان دیگری وزانت راهبردی و استراتژیک اتحادیه اروپایی و ۲ ستون اصلی آن برلین و پاریس را زیر سوال می‌برد. آلمان و فرانسه حتی نزد صاحبان صهیونیست و آمریکایی خود نیز محلی از اعراب ندارند و تحقیر گاه و بیگاه آنها تبدیل به عادتی ترک‌نشدنی از سوی واشنگتن و تل‌آویو شده است. قطعا خیانت اخیر صدراعظم سرزمین ژرمن‌ها هیچ‌گاه از یاد افکار عمومی دنیا، خصوصا ساکنان بی‌دفاع و مظلوم نوار غزه نخواهد رفت.