علی‌محمد هنرمند: جنایت فجیع بیمارستان المعمدانی در نوار غزه و قتل عام کودکان، زنان، بیماران و مردمی که برای پناه گرفتن در محوطه بیمارستان جمع شده بودند، جهانی را با خود به بهت فرو برد. گویا یک بار دیگر خاطرات جنایت فراموش نشدنی صبرا و شتیلا به دست رژیم غاصب و قصاب‌مسلک صهیونیستی مقابل دیدگان همه قرار گرفت. رژیمی که هرقدر امپراتوری رسانه‌ای غرب و دستگاه‌های تبلیغاتی سعی در سفیدشویی چهره خون‌آشامش دارند اما خود به واضح‌ترین شکل ممکن خوی متوحشش را برای جهان به نمایش می‌گذارد. این نمایش خونین اما فراتر از جنون کودک‌کشی صهیونیست‌ها بخشی از عملیات اعاده حیثیت رژیم صهیونیستی بعد از شکست مفتضحانه در «توفان الاقصی» بود.

ارتش رژیم اشغالگر قدس در 10 روز گذشته مشغول ثبت یک رکورد بی‌سابقه در تجمیع جنایات جنگی بوده است. آنها از سویی نسبت به اینکه توان ورود زمینی به غزه را داشته باشند تردید جدی دارند و از سوی دیگر می‌دانند بدون انجام جنایتی متمایز از جنایات پیشین نمی‌توانند در فضای منطقه دیگر از ابزار تهدید بهره ببرند. در این اثنی آنچه از سوی صهیونیست‌ها سر می‌زند ثبت رکورد جنایت با نیت اعاده حیثیت از توانایی نظامی خویش است. ممانعت از انتقال آب، دارو و سوخت به نوار غزه، استفاده از بمب فسفری وحمله به کاروان‌های غیرنظامی همگی عامدانه و برای تثبیت این گزاره است که اگر توان نابودی حماس و گروه‌های مقاومت وجود ندارد اما می‌توان در پاسخ به عملیات این گروه‌ها تا حدی از نسل‌کشی پیش رفت که بازدارنده شود. این استراتژی البته بارها در تاریخ اشغالگری صهیونیست‌ها تکرار شده است، وجب به وجب خاک فلسطین مملو از تجربیات تاریخی اینچنینی است که رژیم صهیونیستی تنها برای اثبات توانایی و اقتدار خویش اهالی یک شهر یا روستا را قتل‌عام کرده است. با این حال آنچه در فقره جدید تغییر کرده است شدت ویرانگر لطمه‌ای بود که اشغالگران از مقاومت دریافت کردند. عملیات بی‌بدیل «توفان الاقصی» ضربه ترمیم‌ناپذیری به اشغالگران وارد کرده و آنها بهتر از همه می‌دانند پس از این عملیات دیگر نه افسانه شکست‌ناپذیری‌شان خریداری دارد و نه دیگر دولت‌ها برای تضمین امنیت‌شان روی اسب بازنده آنها قمار می‌کنند. با این حال در مواجهه با این شکست استراتژی مشخصی برای حفظ بازدارندگی ندارند. به همین خاطر در فقدان امکانی برای پاسخ به عملیات «توفان» به دنبال ثبت جنایتی بی‌بدیل هستند تا کمی وجهه خود را ترمیم کنند. حمله سنگدلانه این رژیم به بیمارستان المعمدانی را پیش از هرچیز می‌توان با این مقدمه و در چارچوب استیصال عملیاتی صهیونیست‌ها تحلیل کرد.

جنایت انسانی در المعمدانی با هیچ توجیه و قرائتی نمی‌تواند جز یک اقدام عامدانه علیه بشریت شناخته شود؛ اقدامی که از قضا بیش از همه خون کودکان و زنان را بر زمین ریخت. عمق این جنایت را می‌توان با تاثیری که بر فضای عمومی کشورهای اسلامی گذاشت فهم کرد؛ به گونه‌ای که از نخستین ساعات پس از حمله به بیمارستان، خیابان‌های منطقه تبدیل به صحنه اعتراضات مردمی شد.

فراتر از اعتراضات خیابانی این اقدام جنون‌آمیز افکارعمومی را بیش از پیش نسبت به سرنوشت غزه حساس کرد. این حساسیت در عمل هزینه هرگونه سازش و عادی‌سازی احتمالی را در کشورهای مسلمان افزایش می‌دهد.