مهدی طاهرخانی: انداختن توپ به زمین داوری و پیش کشیدن بحث تکراری، خسته‌کننده و بی‌حاصل که آیا همه توپ از همه خط رد شد یا نه، نه‌تنها کمکی به پرسپولیس و آینده‌اش نمی‌کند که کاملا برعکس آنها را به مسیر اشتباه سوق می‌دهد. 

با توجه به شکست سپاهان  در خانه و تساوی استقلال در قزوین این بهترین فرصت برای گل‌محمدی و تیمش بود تا صدر جدول را مجددا از آن خود کنند اما آنها در آخرین دقیقه نبرد با نفت آبادان مجازات شدند. فارغ از اینکه آیا دفع اشتباه و عجیب اسماعیلی‌فر وارد دروازه پرسپولیس شد یا نه باید به این موضوع مهم پرداخت که چرا قرمزها در ورزشگاه خانگی و در حضور هواداران خودی پس از پیش افتادن، بیش از آنکه اصرار به زدن گل سوم و نهایی داشته باشند سراغ کنترل نبرد رفتند؟

موضوعی که گل‌محمدی صریحا به آن اعتراف کرد، اتفاقی که در خیلی از بازی‌های این چند فصل پرسپولیس شاهدش بودیم. 

آنها فاصله یک گل را ایمن و کافی می‌دانند و عطش خاصی برای زدن گل بعدی و ایجاد فاصله ایمن ندارند.

شاید در خیلی از روزها با همین روش موفق به صید 3 امتیازهای مهمی هم شدند اما چنین روزهایی را هم باید پیش‌بینی کرد.

پرسپولیس غافلگیر نشد، بلکه مجازات شد؛ آنها باید در طرز فکر خود، دست‌کم در بازی‌هایی که رقیب آن چنان قوی و مجهز نیست، تغییراتی ایجاد کنند. اگر مقابل استقلال و سپاهان پیش افتادید، توجیهی برای حفظ و کنترل بازی وجود دارد اما وقتی حریف نفت و تقابل در تهران است، همچنین حمایت هواداران خود را پشت سرتان می‌بینید چرا باید از شامگاه پنجشنبه فکر مصاف آسیایی باشید؟ چه یحیی اعتراف کند چه نه آنها پس از گل دوم‌شان (که به همان اندازه گل دوم نفت، مشکوک و  مورد بحث بود) به فکر آسیا بودند؛ با کنترل بازی، پاس‌های متوالی و عدم اشتیاق برای زدن گل سوم. در چنین مواقعی شما ممکن است تنها با یک حمله  مجازات شوید ولو اگر همه توپ از همه خط رد نشده باشد، وقتی خبری از کمک داور ویدئویی نیست باید پیه همه چیز را به تن مالید. 

* هزینه برای زاهدی و ناگهان نیمکت

پرسپولیس برای آنکه شهاب زاهدی تبدیل به مهاجم هت‌تریک‌کننده مقابل پیکان شود بسیار ملامت کشید. این بازیکن با اعتماد چندین باره  یحیی، کم‌کم همانی شد که همه انتظارش را داشتند اما در انزلی شوک بزرگی به او وارد شد. بازیکنی که قطره‌چکانی توانست اعتماد به نفسش را بازیابد، با آن تعویض در انزلی و نیمکت‌نشینی مقابل نفت به یکباره از جکوزی داغ به حوضچه آب سرد پرتاب شد. 

نمی‌شود این 2 نیمکت‌نشینی متوالی را در نمایش ضعیف او مقابل نفت بی‌تاثیر دانست. 

در کوران لیگ و در وضعیتی که تیم‌ها برای تک‌امتیاز می‌جنگند، پرسپولیس در حال آزمون و خطای پرهزینه‌ای است؛ اعتماد به نبیل باهویی آن هم در وضعیتی که قرمزها محتاج هر ۳ امتیاز بودند ریسک بزرگی بود.

باهویی از چند موقعیت به‌دست‌آمده هیچ استفاده‌ای نکرد و زاهدی زمانی که به بازی آمد بیشتر شبیه شبحی از آن بازیکن تمام‌کننده روز بازی با پیکان بود. این هم پایان آزمون و خطا در وسط لیگ.

* کار سخت بدون ترابی و امیری

مصدومیت‌ها زودتر از آنچه تصور می‌شد گریبان یحیی و تیمش را گرفت. گولسیانی با وجود همه تبحرش قادر به پر کردن مدافع کاملی همانند مرتضی پورعلی‌گنجی نیست با این وجود مشکل بزرگ پرسپولیس از دست دادن 2 بازیکن بسیار تاثیرگذارش بود؛ وحید امیری و مهدی ترابی.

نبود این 2 عملا جناح چپ پرسپولیس را عقیم کرده است. پیش‌تر علی نعمتی به واسطه کارهای تدافعی مورد ستایش واقع می‌شد اما او هرگز در نفوذ، ارسال و پاس گل موفق نبود با این وجود با حضور ترابی و امیری توانست یکی از اضلاع مثلث سازنده این تیم در جبهه چپ باشد. 

اما حالا نبود  این 2 بازیکن نشان می‌دهد پرسپولیس با چه خلأ بزرگی مواجه است. در آن سو اگر یاسین سلمانی با آن مصدومیت سنگین مواجه نمی‌شد شاید یحیی برای تحت فشار قرار دادن سعید صادقی بیشتر دستش باز بود.

 اما یاسین فصل را تقریبا از دست داده و سورگی مهره‌ای نیست که بشود با آن صادقی را تهدید به نیمکت‌نشینی کرد. 

این مصدومیت‌ها مصیبتی بود که تفکرات یحیی را کاملا تحت تاثیر قرار داد و در ادامه لیگ مصائب بیشتری را  هم متحمل خواهد شد. از این رو تنها راهکار قرمز‌ها، تقویت نیمکت‌شان در پنجره زمستانی است. اگر مدیریت پرسپولیس موفق به حضور فعال در نقل‌وانتقالات پیش رو نباشد، قرمزها باید خودشان را  در مواجهه با یک بحران جدی آماده کنند. مصدومیت امیری و ترابی زنگ خطر را به صدا درآورد. همه اشتباهات داوری را فراموش کنید، مشکل اصلی جای دیگری است.

بدون تقویت مالی و لجستیک همه‌جانبه، یحیی و تیمش قادر به رقابت پایاپای نیستند.