مراسم بزرگداشت شهیدان مرتضی آوینی و علی صیادشیرازی 21 فروردین ماه بر سر مزار این شهیدان در قطعه ۲۹ گلزار شهدای تهران با حضور نادر طالبزاده، سرداران سپاه، فرماندهان جنگ و استقبال باشکوه مردم شهیدپرور تهران برگزار شد. نادر طالبزاده در این مراسم گفت: مرتضی آوینی فردی متصل به زمان، مجاهد و مبارز بود که حکمت و عرفان را در خود جاری و برای هر روز حرف جدیدی داشت؛ من بیشتر پس از ایام جنگ به او نزدیک شدم و این رابطه نزدیک به وقتی برمیگردد که مرتضی در حوزه هنری بود و دو مجموعه تلویزیونی ساخت که یکی از آنها علائم فروپاشی ایالات متحده با عنوان «ساعت ۲۵ » و دیگری «خنجر و شقایق» نام داشت که درباره جنگ جاری زمان در بوسنی و هرزگوین ساخته شده بود که نتیجه پخش این دو مجموعه تحول عظیمی را در رسانه رقم زد. به گزارش تسنیم، وی ادامه داد: آوینی با کسی تعارف نداشت و بیپرده حرفش را میزد. کلامش در هرکسی نفوذ داشت و به نوعی بود که انگار برای همین روزها گفته شده و کلامش هنوز حضور دارد. پخش مجموعه خنجر و شقایق در صدا و سیما با نقص روبهرو شد. صدا و سیما در دورهای هرجایی را که صدای آوینی بود حذف کرد و این کار منجر به یک جنجال رسانهای شد که بین روزنامه کیهان و صدا و سیما اتفاق افتاد و ریاست صدا و سیما تغییر کرد که شاید ظاهر عوض شود اما باطن همان چیزی که هست باقی میماند و در وضعیت رسانه فعلی کسی آنطور که باید عرصه را نقد نمیکند. طالبزاده در ادامه سخنانش افزود: آوینی یک نقاد جدی بود. درباره همه مسائل به طور واقعی نقد میکرد، مثلا درباره کارگردانها کاری نداشت ببیند کدام فرد سیمرغ گرفته، حرفش را میزد. خودش هم جزو بچههای جهاد و تلویزیون بود. مستندهای او تحلیل و تبیین حقیقت انقلاب اسلامی بود. هیچ قلمی نتوانسته به زیبایی او این مورد را ترسیم کند و حتما هم با صدای جذاب خودش باید خوانده میشد. وی با بیان اینکه مرتضی در عین مجاهدت، یک هنرمند کامل، یک معمار و یک فیلسوف غربشناس بود که ورشکستگی غربی را خوب میفهمید، افزود: قدر انقلاب را تا آخر دانست. او حتی قبل از انقلاب هم سلوک داشت. وقتی با انقلاب و امام خمینی مواجه شد به بیداری ناگهانی حزبالله در ایران و جهان دست یافت و با تمام وجود با حنجره، قلم و فکرش آن را فریاد کرد. طالبزاده با تأکید بر اینکه آوینی مستندساز نبود، خودش را مستندساز کرد، توضیح داد: ساخت مستندهای مرتضی، مهندسی صدا و سیما نبود او خودش به صورت خودجوش با وجود آنکه رشتهاش هم به این کار بیربط بود از دوستانش کمک گرفت تا اصول اولیه را یاد بگیرد و عرصه را آغاز کند. صدای بانفوذ، حزنانگیز و منحصر به فرد او نیز این مستندات را بسیار تأثیرگذار کرد. مستنداتش را بدون تیتراژ آماده میکرد. یک بار داشتم تیتراژ را میساختم، گفت تیتراژ نگذار و برای من بسیار جالب بود که این آوینی با تمام وجودش میگوید. وی ادامه داد: چیزی که از ما سلب شد و از آن غافل ماندیم، ضبط یک مصاحبه با خود او بود. انگار خود خدا به ما مجوز ثبت نداده بود حتی تلویزیون هم با او یک مصاحبه نداشت و صدا و سیمای آن زمان وظایفش را آنطور که باید انجام نمیداد. با وجود ارزنده بودن اقدامات آوینی و ویژگیهای باارزش، سراغ او نرفته بود تا به مردم معرفیاش کند. طالبزاده با بیان اینکه الان جای کسی مثل آوینی خالی است، گفت: الان به هنرمندی مثل مرتضی که بتواند مستقیم وارد عرصه شود و از پس مقابله برآید نیاز داریم، به یک حزباللهی پهلوان که طرف مقابل در برابرش کم بیاورد. ایکاش یکی از مصاحبههای امروز ما در آن زمان با او انجام میشد و هنوز هم ناراحتم که چرا باید به خاطر بخل و حسادت برخی یک انسان بزرگ ناشناس و معرفی نشده بماند. جای مرتضی همیشه خالی خواهد بود. او چراغی در عالم هنر و حکمت بود. وی با اشاره به اینکه آوینی پهلوانی در انقلاب اسلامی در عرصه هنر بود، افزود: روح بزرگ او الان هم جاری است. غرب ۳۵ سال بیدلیل و بیمنطق ما را به عنوان موجودی شرور معرفی کرد و تحریم اقتصادی الان آخرین تیر آنها به سوی ماست. از الان به بعد باید مهاجم باشیم. این روال باید معکوس شود. دو سال آخر جنگ آمریکا مستقیم وارد جنگ شد و طبق مقاله وزارت خارجه آمریکا حمله بزرگ شیمیایی صدام در آخر جنگ با کمک مستقیم ایالات متحده بود که سرهنگ فانکوآنا به آن اعتراف کرد.