آمار و ارقام آثار رسیده به دبیرخانه جایزه جلال در 16 سال گذشته در4 بخش رمان، داستان کوتاه، مستندنگاری و نقد ادبی نشان می‌دهد بیشترین تولید مربوط به سال‌های 89 تا 93 و کمترین تولیدات هم به سال‌های 87، 95 و 97 بازمی‌گردد.

جایزه جلال آل‌احمد امسال ۱۶ ساله می‌شود؛ جایزه‌ای که در میان جوایز ادبی به لحاظ سنی بزرگ‌تر محسوب می‌شود. از سال ۱۳۸۷ که نخستین دوره‌اش برگزار شد تا امروز فراز و نشیب‌هایی را گذرانده که مرورش می‌کنیم.

به گزارش فارس، در نخستین دوره که سال ۸۷ برگزار شد، استثنائا آثار تولید شده در ۲ سال گذشته‌‌ به دبیرخانه ارسال شد. این دوره ۳ هزار و ۵۱۷ اثر مورد بررسی قرار گرفت اما در سال ۸۸ نزدیک به هزار و ۸۰۰ اثر به دبیرخانه رسید. از آثار رسیده به دوره سوم عددی به دست نیامده اما در دوره چهارم یعنی سال ۹۰ که منصور انوری، برنده ۱۱۰ سکه بهار آزادی شد، ۴ هزار و ۸۵۴ اثر به دبیرخانه ارسال شد و بیشترین اثر رسیده به دبیرخانه را به نام خود ثبت کرد.

از دوره چهارم تا دهم (از سال‌های ۹۰ تا ۹۶) میزان آثار رسیده کم‌ و کمتر شده است، طوری که از ۴ هزار اثر رسیده به هزار و ۵۰۰ اثر رسید اما در دوره یازدهم که محمدرضا بایرامی، دبیر علمی بود، تعداد آثار رسیده به دبیرخانه به ۳ هزار و ۲۰۰ اثر رسید که به نوبه خود عدد قابل توجهی بود. 

از دوره دوازدهم تا چهاردهم تعداد آثار رسیده به طور میانگین هزار و ۴۰۰ اثر بود اما در دوره پانزدهم این عدد ۶۲ درصد رشد داشت و دوره شانزدهم نیز شاهد رشد ۷ درصدی نسبت به دوره گذشته بود. در همه دوره‌ها به تفکیک رمان، داستان کوتاه، مستندنگاری و نقد ادبی بیشترین تعداد آثار را به خود اختصاص داده‌اند اما در شانزدهمین دوره نزدیک به هزار اثر متعلق به ۲ گروه نقد ادبی و مستندنگاری است که جزو ادبیات خلاق محسوب نمی‌شود.

نکته دیگر این است که این آمار و ارقام نشان‌دهنده آن است که در ۴ بخش رمان، داستان کوتاه، مستندنگاری و نقد ادبی در سال‌های ۸۹ تا ۹۳ بیشترین میزان تولیدات را در کشور داشتیم و کمترین تولیدات هم مربوط به سال‌های ۸۸، ۹۵ و ۹۷ است. البته خانه کتاب و ادبیات در هر دوره از جایزه ادبی جلال آثار تولید شده در سال‌ گذشته‌اش را مورد بررسی و داوری قرار می‌دهد.