کد خبر: 271751تاریخ: 1402/8/18 00:00
یادداشت
نبود وی‌ای‌آر، سرپوشی بر ضعف‌های مهم‌تر داوری!
عبدالله دارابی: این روزها متاسفانه همگان به اشتباه مشکل داوری فوتبال ایران را نبود «وی‌ای‌آر» می‌دانند. گویا استفاده از این تکنولوژی، وضعیت نابسامان داوری ما را یک‌باره به سامان می‌رساند و همه چیز را گل و بلبل می‌کند اما زهی خیال باطل! داوری فوتبال ایران دارای چنان مشکلات عمده و اساسی است که رفع آنها بر ورود «وی‌ای‌آر» و سایر تجهیزات روز داوری مقدم است؛ ایراداتی که نه تجهیزات مدرن و نه پدربزرگ تجهیزات مدرن، ضامن رفع آنها نیست. آنانی که معتقد به رفع ضعف‌ها و مشکلات داوری در صورت وجود «وی‌ای‌آر» هستند، پاسخ دهند که این تکنولوژی چقدر از مشکلات ذیل را برطرف می‌کند؟
۱- عملکرد مجموعه کمیته داوران که برآیند آن را در وضعیت اسفناک داوری به وضوح می‌بینیم؛ از انتخاب‌های مشکوک تا قضاوت‌های مورددار و تفسیر به رای‌های کارشناسانی که به‌رغم وجود قانون داوری بین‌المللی واحد، ملاک‌شان حفظ جایگاه کمیته داوران و همکاران و سرپوش نهادن بر اشتباهات داوران برای فرار از انتقادات است تا مر قانون!
۲- ضعف سیستم آموزش داوران و پیرو آن ضعف سطح آگاهی داوران که خود از عوامل اصلی دخیل در قضاوت‌های نامطلوب است؛ بارها دیده‌ایم داورانی که در سطح اول فوتبال کشور فعالیت می‌کنند هنوز در شناخت و فهم برخی قوانین و آگاهی درست نسبت به آن، دچار ضعف و ایراد اساسی هستند.
۳- آمادگی بدنی نامطلوب برخی داوران اسمی که با ارفاق‌های نابجای کمیته داوران، مورد اغماض واقع می‌شود تا به این وسیله فرصت قضاوت، خارج از قواعد به آنان داده شود؛ فارغ از اثرات سوء این نوع تصمیمات بر عملکرد داوران و دسترنج تیم‌ها!
۴- عملکرد پر ایراد شخص رئیس کمیته داوران، خداداد افشاریان، که باید از انتخاب‌کنندگان ایشان در مجمع عمومی پرسید: «بنا بر کدام سابقه، توانمندی علمی و مدیریتی، تجارب درخشان و کارنامه قابل قبول، وی را واجد شرایط لازم برای تصاحب چنین مسؤولیتی دانستید؟» آنچه از سوابق قضاوت و عملکرد افشاریان و سخنان برخی مدرسان و اساتید داوری ایشان سراغ داریم که وی را فاقد احراز چنین مقام و منزلتی نشان می‌دهد! اگر ملاک در تعیین ریاست این کمیته، رعایت شاخصه‌های درست و شایستگی و هدف واقعی ارتقای سطح داوری بود آیا هرگز نوبت به افشاریان می‌رسید؟
حال باید پرسید سیستم «وی‌ای‌آر» در رفع نواقص بنیادین فوق چه میزان تاثیر دارد؟ آیا همه اشکالات داوری ما ناشی از نبود این تکنولوژی است؟ «وی‌ای‌آر» تنها بخشی از ایرادات داوران را در حین قضاوت برطرف می‌کند نه همه آن را! مگر با وجود استفاده از «وی‌ای‌آر»، داوران تاکنون در رقابت‌های مختلف دچار اشتباه در تصمیم‌گیری نشده‌اند؟ اصلا مگر در همه صحنه‌ها می‌توان به این سیستم رجوع کرد؟ مگر نه این است که قانونگذار فقط در چند مورد خاص مجوز رجوع به «وی‌ای‌آر» و بازبینی را به داور می‌دهد؟ مثلا یکی از مواردی که «وی‌ای‌آر» هم نمی‌تواند اشتباه فاحش داور را اصلاح کند؛ سلب موقعیت صد درصد گل از مهاجم بر اثر اعلام آفساید اشتباه است که هم در نتیجه بازی موثر است و هم طبق قانون قابل بازبینی نیست. «وی‌ای‌آر» فقط یکی از موارد کمک به بهبود داوری‌هاست، پس همه چیز را در گرو آن ندانیم زیرا:
خانه از پای‌بست ویران است
خواجه در بند نقش ایوان است