مهدی بختیاری: مارس سال ۲۰۰۴ وقتی رژیم صهیونیستی تصمیم به ترور شیخ احمد یاسین، رهبر و بنیانگذار حماس گرفت، آمریکایی‌ها ابتدا مخالفت کرده و از تبعات ترور شیخ که شخصیتی دینی و شناخته‌شده در جهان اسلام بود نگران بودند اما آریل شارون، نخست‌وزیر وقت اسرائیل به آنها اطمینان‌خاطر‌ داد جهان اسلام از صدور یک بیانیه محکومیت فراتر نخواهد رفت.

همان هم شد – متاسفانه - و این بی‌عملی کشورهای اسلامی در قبال ترور یک رهبر دینی و سیاسی عالیرتبه که در خط مقدم مقابله گروه‌های فلسطینی با رژیم اشغالگر بود، بر اعتماد به نفس صهیونیست‌ها افزود و آنها ۳ هفته بعد، دکتر عبدالعزیز رنتیسی، جانشین شیخ و رهبر جدید جنبش حماس را مانند خود او با یک موشک هوا به زمین هدف قرار دادند و به شهادت رساندند و این جنایت هم با واکنش درخوری از سوی کشورهای اسلامی مواجه نشد. اجلاس فوق‌العاده سازمان همکاری اسلامی پس از گذشت ۳۵ روز از شروع نبرد توفان الاقصی و‌ جنایات کم‌سابقه رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌دفاع غزه، در ریاض پایتخت عربستان برگزار شد. در این مدت بیش از ۱۱ هزار انسان بی‌گناه - که بیش از ۷۰ درصد آنها زنان و کودکان هستند - به بدترین شکل ممکن زیر بمباران گسترده هواپیماهای اسرائیلی قتل‌عام شده‌اند و این کشتار جنون‌آمیز همچنان ادامه دارد. بیش از ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار مسلمان بی‌دفاع در یک گستره کوچک ۳۶۰ کیلومتری قتل‌عام می‌شوند و این کشتار نه فقط موجب ناراحتی و خشم ملت‌های اسلامی شده بلکه میلیون‌ها نفر از مردم کشورهای غیراسلامی را هم به خیابان‌های کشورشان کشانده و همه خواهان پایان دادن به این کشتار بی‌رحمانه از سوی صهیونیست‌ها هستند.

اما تاکنون در بین سران کشورهای اسلامی بویژه کشورهای عربی که آرمان دفاع از فلسطین باید در صدر منشور حکمرانی‌شان باشد – به جز چند کشور معدود - اتفاق خاصی نیفتاده است. اجلاس سازمان همکاری اسلامی در نهایت با صدور بیانیه‌ای به کار خود پایان داد بدون اینکه این بیانیه قدرت و بازدارندگی کافی برای جلوگیری از جنایات رژیم صهیونیستی را داشته باشد. بی‌شک سازمانی که نزدیک به ۶۰ عضو دارد و گستره وسیعی از جهان را در بر می‌گیرد و اساساً فلسفله شکل‌گیری‌اش در ۵۴ سال قبل، همین مساله فلسطین و اشغال آن بوده، آنقدر توان و ظرفیت دارد که جلوی خونریزی یک رژیم کوچک را بگیرد اما تا امروز از این ظرفیت، آنطور‌ که باید استفاده نشده است.

تاکنون پیشنهادهای زیادی داده شده که برخی از آنها می‌تواند عملی شود. برای نمونه آنطور‌ که ایران پیشنهاد داد، کشورهای اسلامی لااقل می‌توانند همکاری‌های خود با اسرائیل را قطع کنند و از صادرات به این رژیم دست بکشند و با این کمترین اقدام، لااقل به رژیم صهیونیستی فشار وارد کنند.