کد خبر: 271919تاریخ: 1402/8/22 00:00
«وطن امروز» درباره انتقادات صریح رئیسی از برخی کشورهای منطقه در نشست ریاض گزارش می‌دهد؛ کدام دولت‌ها مانع اقدام عملی علیه رژیم صهیونیستی و توقف جنایات در غزه شدند؟
خیانت وقت‌کشی
* انتقاد جهاد اسلامی از بیانیه پایانی نشست سران سازمان همکاری اسلامی در ریاض
گروه سیاسی: «امروز روز اقدام است. امروز روزی تاریخی در دفاع قهرمانانه از مسجدالاقصی است... من از ابتدای این تجاوزات، در گفت‌وگو با سران کشورهای اسلامی تأکید کردم این نشست اضطراری سریع‌تر برگزار شود. ای کاش این نشست که فلسفه تأسیس سازمان همکاری اسلامی را نیز شکل می‌دهد یک ماه پیش برگزار می‌شد. اینک که با تأخیر برگزار شده لازم است حتما منجر به تصمیم قاطع و سریع به نفع فلسطینیان شود».
این بخشی از سخنرانی سیدابرهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در اجلاس اضطراری سران کشورهای اسلامی در ریاض است. کنایه‌های معنادار رئیسی به برخی سران کشورهای اسلامی، بخصوص عربستان سعودی به خاطر تاخیر در برگزاری این اجلاس واضح است. رئیس‌جمهوری اسلامی ایران با طرح این انتقاد صریح، بر این نکته تاکید کرده است که زمان، زمان اقدام است؛ اقدام قاطع.
بیان انتقادی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران قاعدتا اذهان را به این سمت می‌برد که رئیسی، حکام عربستان سعودی را مورد انتقاد قرار داده است، چراکه اکنون سعودی ریاست دوره‌ای اجلاس سران کشورهای اسلامی را برعهده دارد و تصمیم‌گیری درباره زمان‌بندی برگزاری این اجلاس با محوریت عربستان سعودی انجام شده است. از سوی دیگر، رئیسی در ابتدای آغاز جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، با محمد بن‌سلمان به صورت تلفنی گفت‌وگو کرد و احتمالا اشاره رئیس‌جمهور به گفت‌وگوی تلفنی با سران کشورهای اسلامی و انتظار وی برای تسریع در برگزاری این نشست، اشاراتی به تماس او با محمد بن‌سلمان نیز داشته باشد.
انتقاد صریح رئیسی از عربستان سعودی در حالی است که رفتار آل‌سعود در قبال جنایات رخ داده در غزه، در جهان اسلام با انتقادات گسترده‌ای مواجه شده است. سعودی‌ها که تا قبل از عملیات توفان الاقصی دنبال عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی بودند؛ از ابتدای جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، صرفا به اتخاذ مواضع کلامی بسنده کرده‌اند. سعودی‌ها در اوج عزای امت اسلامی به خاطر کشتار فلسطینی‌های مظلوم در غزه، جشنواره موسیقی و رقص برگزار کردند؛ موضوعی که در جهان اسلام بازتاب گسترده‌ای داشته و مورد طعن مسلمانان واقع شده است. برآیند رفتار سعودی طی یک ماه گذشته نشان می‌دهد سران آل‌سعود تمایل چندانی برای ورود مسؤولانه به مساله غزه ندارند. تاخیر سعودی‌ها در این باره کاملا پیداست و مورد انتقاد رئیس‌جمهور قرار گرفته است اما چرا رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در سخنرانی خود در ریاض به صورت علنی از حکومت آل‌سعود به خاطر تاخیر در برگزاری این اجلاس انتقاد کرد؟ وضعیت میدانی غزه نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی در حال تسریع و تشدید جنایات خود و کشتار بیرحمانه زن و مرد و کودک فلسطینی است. طی 35 روز بیش از 11 هزار نفر به شهادت رسیده‌اند. اکنون وضعیت غزه بحرانی است و مردم بی‌دفاع غزه در وضعیت اضطراری قرار گرفته‌اند. به عبارتی غزه در اضطرار زمانی است و باید تصمیمی سریع و عاجل برای توقف جنایات در غزه گرفته شود؛ یک تصمیم عملیاتی؛ یک اقدام عملی. از همین رو رئیس‌جمهور از تاخیر در برگزاری نشست سران کشورهای اسلامی انتقاد کرده است. رئیسی بلافاصله پس از انتقاد از تاخیر در برگزاری این نشست، در نخستین بند مطالبات 10بندی ایران برای نجات مردم فلسطین، تاکید کرد باید جنایات در غزه فورا متوقف شود: «اولین و فوری‌ترین اقدام، توقف کشتار مردم غزه و پایان حملات کور علیه غیرنظامیان بویژه حمله به بیمارستان‌ها، مدارس و اردوگاه‌ها و مراکز امدادرسانی است».
در واقع تاکید رئیسی بر قید فوریت توقف جنایات، مقوله «اضطرار زمانی» را گوشزد می‌کند. به عبارتی رئیسی با انتقاد از تاخیر صورت‌گرفته در برگزاری نشست سران کشورهای اسلامی، تاکید کرد اکنون اقدام عاجل و ضروری، توقف جنایات رژیم صهیونیستی در غزه است.
سایر پیشنهادات رئیسی در این نشست که پس از مورد نخست یعنی توقف جنایات در غزه مطرح شده، ضمن گوشزد کردن اقدامات عملی لازم برای توقف جنایات، انتقاد صریح از برخی کشورهای اسلامی نیز هست.
به عنوان نمونه، بند دوم پیشنهادات رئیس‌جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: «رفع کامل محاصره انسانی غزه و بازگشایی فوری و بدون قید و شرط گذرگاه رفح با همکاری برادران مصری برای امدادرسانی و ورود غذا و دارو به غزه. ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه باید مورد اتفاق سران محترم کشورهای اسلامی در این اجلاس قرار گیرد و برای عملیاتی کردن آن کمیته اجرایی تشکیل شود. عبور قطره‌چکانی کمک‌ها به هیچ وجه قابل قبول نیست. گذرگاه‌های منتهی به غزه باید باز شود. اعمال فشار آمریکا و غربی‌ها هیچ حجتی برای بستن مرزها نیست».
این بخش از اظهارات رئیسی، انتقاد از دولت مصر است. حتی اشاره رئیس‌جمهوری به عبور قطره‌چکانی از گذرگاه رفح، نشان می‌دهد رئیسی و مشاورانش در تنظیم این نطق، توجه جدی به مشهود بودن انتقادات و وظایف کشورها نسبت به فلسطین دارند.
عملکرد سیسی در قبال غزه نشان می‌دهد مصر رسما به حلقه تکمیلی محاصره غزه توسط صهیونیست‌ها تبدیل شده است. مصری‌ها چند سال قبل حماس را یک گروه تروریستی نامیدند. آنها حتی تونل‌های مقاومت را در صحرای سینا منفجر کردند. از ابتدای جنگ اخیر غزه نیز فقط مواضع کلامی اتخاذ کرده‌اند. نگرانی آنها درباره کوچاندن فلسطینی‌ها از غزه نیز بیشتر از سر نگرانی برای وضعیت آواره‌ها در مصر است. مصر که تنها کشور اسلامی است که با غزه مرز مشترک دارد اکنون در پیشانی انتقادات قرار دارد و ملت‌های مسلمان از انفعال حاکمان مصر در قبال فلسطین و بعضا برخی رفتارهای شائبه‌دار آنها به شدت عصبانی هستند. در مجموع عملکرد مصر در قبال بحران غزه، به سود رژیم صهیونیستی بوده است. در حالی که غزه و مردم مظلوم آن نیاز شدید به امدادرسانی دارند، تمکین مصری‌ها به محاصره این مردم توسط صهیونیست‌ها چه معنایی دارد؟
سومین مطالبه یا پیشنهاد رئیسی را نیز می‌توان به نوعی انتقاد از تشکیلات خودگردان دانست. رئیسی در این بخش از اظهارات خود گفت: «خروج فوری نظامی رژیم صهیونیستی از غزه. زمین و حکومت غزه متعلق به فلسطینیان و حاکمیت منتخب مردم فلسطین بوده و هست؛ نه گمارده‌هایی که تحت اشراف آمریکا و صهیونیسم عمل کنند. در اینجا لازم می‌دانم همه کشورها از جمله کشورهای اسلامی برای عدم توجه به هرگونه طرح آمریکایی - صهیونیستی با عنوان مشارکت در تأمین امنیت مرزی مناطق اشغالی و فلسطینی که در نهایت کمک یا دفاع یا توجیه اشغالگری است، هوشیار باشند».
این اظهارات رئیسی در واقع توطئه آمریکایی‌ها برای همراه‌سازی تشکیلات خودگردان و برخی حکام سازشکار عرب و منطقه مانند اردن و مصر را هدف قرار داده است؛ توطئه‌ای که آمریکایی‌ها چیده‌اند این است که کشورهای سازشکار عربی و اسلامی با از بین بردن حماس و واگذار کردن مدیریت غزه به تشکیلات خودگردان همراه شوند. از همین رو است که در میانه کشتار بیرحمانه مردم غزه، محمود عباس از تمایلش برای در دست گرفتن غزه صحبت کرده است. این در حالی است که تشکیلات خودگردان در انتخابات غزه، به حماس باخت و مردم غزه حماس را ترجیح دادند و رئیسی دقیقا دست روی همین موضوع گذاشته است: «رای مردم غزه».
رفتار برخی کشورها مانند اردن و مصر و عربستان نیز نشان می‌دهد سران این کشورها با این ایده مخالفتی ندارند، حتی اگر منجر به تداوم وحشی‌گری و جنایات رژیم صهیونیستی در غزه شود. یعنی ایده‌ای که دقیقا در مقابل ایده اتخاذ تصمیمات و اقدامات عملی برای توقف فوری جنایت‌ها در غزه قرار می‌گیرد. البته در این میان عملکرد مشکوک اردن در قبال جنایت‌های رژیم صهیونیستی در کرانه باختری نیز قابل تامل است. طی چند هفته اخیر برخی جوانان انقلابی فلسطینی در کرانه باختری به دفاع از برادران خود در غزه به پا خاسته‌اند. رژیم صهیونیستی حملات جنایتکارانه‌ای را در این منطقه فلسطینی آغاز کرده و تاکنون نزدیک به 200 فلسطینی را در کرانه باختری به شهادت رسانده است. دولت اردن به عنوان متولی مسجدالاقصی با این جنایات رژیم صهیونیستی همراهی کرده است. ارتش اردن نیز اقدام به سرکوب تجمعات بزرگ حامیان فلسطین در مرزهای خود کرده است. در واقع عبدالله دوم در اردن به بخشی از پازل محاصره مردم غزه و کشتار فلسطینی‌ها در این منطقه تبدیل شده است. در پیشنهادات دهگانه رئیسی برای کمک به مردم مظلوم غزه، بندهای دیگری نیز وجود دارد که به وضوح انتقادات رئیس‌جمهوری اسلامی ایران از برخی کشورهای اسلامی به خاطر همکاری با رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد.
در بند چهارم پیشنهادات رئیس‌جمهوری اسلامی ایران موضوع مقابله اقتصادی با رژیم متجاوز صهیونیستی مورد اشاره قرار گرفته است: قطع هرگونه ارتباط سیاسی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی توسط کشورهای اسلامی. در این راستا، تحریم تجاری علیه رژیم صهیونیستی خصوصا در حوزه انرژی باید در اولویت قرار گیرد، همچنین از جنبش‌های مردمی در تحریم کالاهای اسرائیلی حمایت و پشتیبانی شود.
رئیسی روی مراودات اقتصادی برخی کشورهای اسلامی با رژیم صهیونیستی دست گذاشت؛ موضوعی که پیش از این نیز مورد تاکید رهبر انقلاب قرار گرفت: «قطع رابطه اقتصادی کشورهای اسلامی با رژیم صهیونیستی».
اما رئیسی در این بند به صورت ویژه به تحریم سوخت اشاره کرده است. در میان تامین‌کنندگان سوخت رژیم صهیونیستی، 2 کشور آذربایجان و ترکیه در ردیف‌های بالا قرار دارند و پیش از این نیز رسانه‌های جهان اسلام و گروه‌های مردمی از ترکیه به خاطر تامین انرژی رژیم صهیونیستی انتقاد کردند. حتی گفته شد سوخت جنگنده‌های رژیم صهیونیستی که بر سر مردم غزه بمب می‌اندازند توسط ترکیه تامین می‌شود؛ موضوعی که رئیسی در ادامه سخنرانی خود در ریاض، به آن اشاره کرد. رئیسی در این باره تصریح کرد: «ملت‌های مسلمان این را مایه ننگ خود می‌دانند که در زمانی که خون برادران‌شان در غزه بر زمین می‌ریزد دولت‌ها برای منافع اقتصادی سوخت ماشین جنگی اسرائیل را تأمین کنند».
این اظهارنظر رئیسی در واقع اشاره صریح به تامین سوخت جنگنده‌های صهیونیستی توسط دولت ترکیه است. در واقع رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در نشست سران کشورهای اسلامی، ترکیه را نیز همانند عربستان، مصر، اردن و تشکیلات خودگردان مورد سرزنش و شماتت قرار داد.
* تأثیر مواضع ایران در بیانیه پایانی
بیانیه پایانی سران کشورهای اسلامی پس از برگزاری اجلاس ریاض را باید به صورت دقیق و مجزا ارزیابی کرد. در مجموع این بیانیه نسبت به بیانیه‌ها و رفتار فردی کشورهای اسلامی در قبال جنایات صهیونیست‌ها در غزه، یک گام به جلو است. قطعا دیپلماسی فعال ایران و نطق قاطعانه رئیس‌جمهور در نشست، در بهتر شدن این بیانیه موثر بوده است؛ نطقی که در جهان اسلام نیز بازتاب موثری داشت و نشان داد اکنون این تنها ایران است که تمام قد در دفاع از فلسطینی‌ها و علیه رژیم متجاوز صهیونیستی ایستاده است.
بنابراین می‌توان بیانیه را یک گام به جلو ارزیابی کرد. تایید دیپلماتیک این بیانیه از سوی ایران نیز موید همین واقعیت است که این بیانیه و مفاد آن نسبت به مواضع پیشین سران عربی و اسلامی مناسب‌تر بوده است. با این حال اما واقعیت این است که همان کشورهایی که آقای رئیسی در سخنرانی خود از عملکرد آنها نسبت به فلسطین انتقاد کرد، بزرگ‌ترین موانع بر سر تحقق «توقف فوری جنایات در غزه» به عنوان نیاز اصلی این روزهای مردم فلسطین در غزه هستند.
فلسطین و غزه اکنون در اضطرار زمانی است. توقف فوری جنایت‌ها و کشتار مردم و باز شدن گذرگاه رفح، نیاز اساسی و فوری مردم مظلوم غزه است اما آیا بیانیه ریاض، این نیاز فوری و ضروری را محقق می‌کند؟ خیر! این بیانیه چه تاثیری بر توقف جنایات در غزه دارد؟ آیا جز این است که این بیانیه با تداوم رفتار این چند کشور سازشکار عربی و اسلامی، زمان لازم را به رژیم صهیونیستی برای تداوم جنایت‌ها در غزه می‌دهد؟ واقعیت این است که عربستان سعودی، اردن، مصر، ترکیه و تشکیلات خودگردان محمود عباس (در کنار حکام خائن امارات که البته حاکم آن در اجلاس ریاض غایب بود) هرکدام بنا به دلایلی تمایلی به توقف فوری جنایات رژیم صهیونیستی در غزه ندارند. از همین رو حاضر به تصویب اقدام فوری عملی برای توقف جنایت‌ها در غزه نشده‌اند. این رفتار آیا مفهوم و تفسیری جز خیانت دارد؟
صفحه 7 را بخوانید