عبدالله دارابی: پرسپولیس به عنوان مدافع عنوان قهرمانی پس از توقف برابر ملوان و صنعت نفت، مغلوب سپاهان شد تا ضعفهای فنی این تیم بیشتر جلوه کند و نارضایتی هوادارانش را در پی داشته باشد.
در این بین اما آنچه جای تلاش برای رفع مشکلات درونی و نقایص فنی تیم را گرفته، فرافکنی ممتد پرسپولیسیها بویژه سرپرست و سرمربیشان است که البته مسبوق به سابقه نیز هست؛ آن هم به کرات! در چند سال اخیر بارها شاهد بودیم هرگاه پرسپولیس دچار حواشی درونی و مشکلات فنی شده، کلیه ارکان مدیریتی و فنی باشگاه و حتی بازیکنان در اقدامی واحد - که هماهنگی قبلی نیز در آن محسوس است - به ۲ ترفند متوسل شدهاند: یکی فرافکنی برای فرار از واقعیت موجود و دیگری تلاش برای تزریق حاشیه به رقبا بویژه رقیب دیرینه جهت منحرف ساختن اذهان و تحت فشار قرار دادن رقبا یا به نوعی خارج کردن آنها از ریل. هدف غایی این ترفندها نیز رسیدن به خواستهها بوده که البته در این راه نیز مرادشان حاصل شده است و لابد این شیوه نهچندان درست و مغایر با روح ورزش و اصول جوانمردی را حرفهایگری نیز میدانند...! موارد متعددی برای اثبات این ادعا در سالهای اخیر به وضوح دیده شد که به عنوان مهمترین نمونه باید به لیگ قبل اشاره کرد؛ هنگامی که پرسپولبس مثل این روزها با مشکل فنی و عدم نتیجهگیری مواجه بود، گلمحمدی در کنفرانسی خبری انگشت اتهام را به سوی همه گرفت جز عملکرد خودش! در آن کنفرانس معروف، از دستهایی گفت که نمیخواهند پرسپولیس با یحیی به جام برسد و از ادامه لیگ با بازیکنان امیدش خبر داد. ادعاهایی که در عالم واقعیت نه تنها به وقوع نپیوست حتی عکس آن را شاهد بودیم؛ نه خبری از حضور پرسپولیس با تیم امیدش در مسابقات شد و نه جامی نصیب کسی جز خود گلمحمدی شد! در واقع او با این حربه یا بهتر بگوییم مظلومنمایی، به خواستهاش جامه عمل پوشاند. پس از همان روزها بود که اشتباهات داوری به طرز آشکاری به سود این تیم رقم میخورد و تیمهای مقابل از این وضع شاکی بودند و کمیته داوران، جانب حق را به داورانش میداد اما پس از پایان لیگ، اعترافی تلخ ولی دیرهنگام در تاثیرگذاری داوران در نتیجه بیش از ۳۰ بازی لیگ برتر کردند! اکنون چند هفته است در پی حواشی درونی و نتیجه نگرفتنهای پرسپولیس استفاده از این شیوه قدیمی بویژه توسط سرمربی سرخپوشان رونق دوباره گرفته است. وی در هر کنفرانس خبری قبل و بعد از بازی، حتی در جواب سوالات فنی خبرنگاران به فرافکنی، نیش و کنایه به رقبا و صحبت درباره آنان میپردازد! پس از بازی با سپاهان نیز وی اشتباه داوری را باعث گل خوردن تیمش از آن فاصله(!) دانست. آیا این سادهلوح دانستن مخاطب بویژه هواداران تیمش توهین به شعور آنان نیست؟ روند بازی کجا از برتری تیم یحیی بر تیم مورایس نشان داشت؟ ضمنا وی و افشین پیروانی قائل به رعایت سقف قرارداد فقط از سوی پرسپولیس، کلاه رفتن سر پرسپولیس در نقل و انتقالات و توفیق رقبا در جذب بازیکنان مدنظر و عدم توفیق قرمزپوشان در این مورد به دلیل رعایت سقف هستند! آقایان! آنکه بگوید یا قبول کند پرسپولیس به رعایت سقف متعهد بوده، یا واقعا سادهلوح است یا غرضی در کار دارد. مگر پس از ابلاغ این قانون، خبیری - عضو هیاتمدیره پرسپولیس - صراحتا نگفت «ما این قانون را رعایت نمیکنیم چون مانع موفقیتمان میشود»، یا شخص افشین پیروانی موضعی مشابه وی نگرفت؟ آیا کسی قبول میکند بیرانوند پیشنهاد ۱۰۰ میلیاردی رقیب را رد کرده باشد و با مبلغی کمتر از آن مجددا با تیمش که برای ۴ میلیارد فسخ کرده بود، قرارداد ببندد؟! مگر نه این است که سلمانی قید پیشنهاد ۲۵ میلیاردی استقلال را زد، پس آیا با کمتر از آن به تیم شما ملحق میشود؟ کمکهای هوادار متمول که مصداق بارزی از دور زدن قانون مذکور است! شما که علاوه بر حفظ بازیکنان و ستارههای فصل قبلتان، با خرید چند بازیکن معروف تیمتان را تقویت کردید اگر هم کوتاهی بوده مربوط به شخص سرمربی است که روزهایی از فصل نقل و انتقالات را در سفر ترکیه بود و از ارائه لیست به باشگاه - به گفته درویش در آن مقطع - خودداری کرده بود و اصلا ماندن یا رفتن خودش را صریحا معلوم نمیکرد.
آقای گلمحمدی! رقیب دیرینه شما پس چه بگوید که موفق به جذب یکچهارم لیست سرمربیاش نشد؟ حتی از بیبازیکنی مجبور به بازگرداندن بازیکنان دیپورتیاش شد و بازیکن خارجی خود را پس از ۲ ماه اقامت در ایران توانست ثبت قرارداد کند! مگر ملوان بدون ستاره که یکی از تیمهای کمخرج لیگ برتر است همین سپاهانی که شما شکست در برابر آن را معلول همه چیز میدانید جز ضعف خودتان، در اصفهان شکست نداد؟ از کدام کلاه و کدام توفیق دیگران و عدم توفیق خود در نقل و انتقالات صحبت میکنید در حالی که مدیرعاملتان میگوید «گوستاوو بلانکو میخواست به تیم ما بیاید اما یحیی وی را نخواست». آقایان به جای این روشها - که البته در این فوتبال غوغاسالارانه به کرات از آن نیز جواب گرفتهاید - لحظهای تامل کنید که اگر در همین فصل جاری اشتباهات فاحش داوری به سودتان رقم نمیخورد چه توجیهی درباره ضعف عملکرد و چه جوابی برای هوادارانتان داشتید؟ ۶ امتیاز از ۱۷ امتیاز خود کم کنید شاید واقعبینی جای مسائل دیگر را بگیرد!
یکی از دردها و عوامل عدم پیشرفت فوتبال ما، همین خودبرتربینیهای کاذب، برخوردهای طلبکارانه و فرافکنیهای برخی مربیانمان به جای تلاش برای ارتقای سطح کیفی خود و تیمشان است که متاسفانه به شاگردانشان نیز تسری یافته است و ضربات سختتری از این بابت فوتبال ما خواهد خورد.