مهدی بختیاری: سپتامبر سال 2000 با ورود آریل شارون و نیروهای نظامی اسرائیل به صحن مسجد الاقصی، آتش انتفاضه دوم شعلهور شد اما این انتفاضه با انتفاضه اول که در دهه 80 و 90 انجام گرفت یک تفاوت بسیار بزرگ داشت؛ این بار فلسطینیها نه با سنگ بلکه با راکت به جنگ اشغالگران رفتند.
کمی بعد، با روی کار آمدن شارون به عنوان نخستوزیر، ایده جدیدی برای تامین امنیت صهیونیستها در اراضی اشغالی طراحی شد.
سالها بود مبارزان فلسطینی با انجام عملیاتهای استشهادی متعدد، علاوه بر وارد کردن تلفات زیاد به اشغالگران، امنیت اسرائیل را هم به چالش جدی کشیده بودند و شارون برای رفع این مشکل و قطع دسترسی عوامل عملیاتها به مناطق صهیونیستنشین، ایده ساخت دیوار حائل در مناطق مرزی را اجرا کرد که هزینههای زیادی داشت.
احداث دیوار حائل بویژه دور مناطقی نظیر کرانه باختری و غزه، اگر چه دسترسی مبارزان به اراضی اشغالی را سختتر کرد اما انگیزه مهمی برای رفتن به سمت جنگافزار جدید نظیر موشک و راکت نیز شد.
22 سال قبل در 26 اکتبر 2001 نخستین راکت مقاومت فلسطینی با نام «قسام» و با برد 3 کیلومتر به سمت شهرکهای نزدیک نوار غزه شلیک شد و این سرآغاز یک راه بزرگ و البته سخت برای مبارزان فلسطینی بود و این سوال بزرگ را همان روز به وجود آورد: چه کسی این موشکها را به فلسطینیها داده است؟
نوار غزه با مساحت 360 کیلومتر مربع بین دریای مدیترانه، سرزمینهای اشغالی و بخش کوچکی در جنوب مصر محصور شده و دسترسی به این منطقه برای حامیان جبهه مقاومت فلسطینی بسیار سخت است، لذا ارسال تجهیزات و سلاح - بویژه موشک - با موانع زیادی روبهرو است.
ما هیچ دیوار و مرزی هنوز ساخته نشده که بتواند جلوی انتقال فکر و ایده را بگیرد! مبارزان فلسطینی به جای تحویل موشک و راکت، شیوه طراحی، ساخت و بهکارگیری آنها را دریافت کردند و ایران در این میان جایگاه ویژهای دارد.
جمهوری اسلامی ایران به عنوان مهمترین حامی جبهه مقاومت در پشتیبانی از گروههای مبارز اسلامی، در طول سالهای گذشته هر آنچه خود به دست آورده را در اختیار متحدانش قرار داده که نمونههای آن را در حزبالله لبنان، انصارالله یمن، حشدالشعبی عراق و البته مبارزان فلسطینی دیدهایم. با قوام گرفتن حوزه موشکی در داخل که به همت سردار شهید حاجحسن طهرانیمقدم صورت گرفت، این توانایی و فناوری به خارج از مرزها بویژه نوار غزه نیز منتقل شد و فلسطینیها با بهرهگیری از این توانمندی، شروع به ساخت راکتهای ابتدایی با قدرت تخریب کم در کارگاههای ساده و با استفاده از تجهیزات معمولی کردند.
این راکتها از برد 3 کیلومتر آغاز شد و اکنون فلسطینیها به موشک با برد 250 کیلومتر (موشک عیاش) مجهز هستند که امکان هدف قرار دادن نقاط دوردست در شمال و جنوب سرزمینهای اشغالی را به فلسطینیها میدهد.
حالا 12 سال از شهادت پدر موشکی ایران و کسی که سیدحسن نصرالله گفت زنان و دختران لبنانی هم امنیتشان را مدیون موشکهای شهید طهرانیمقدم هستند، میگذرد؛ مردی با آرزوهای دوربرد که ثمره تلاشش به داخل مرزهای ایران محدود نماند. اگرچه در میان فلسطینیها شخصیتهای بزرگی نظیر عدنان الغول و بها ابوعطا در راهاندازی و تقویت توان موشکی فلسطین نقش بسزایی داشتند اما حمایت ایران و توانمندیهای به یادگار مانده از شهید طهرانیمقدم و البته نقشآفرینی بیبدیل سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی که دست فلسطینیها را پر کرد این حوزه را قوام بخشید و گروههای فلسطینی را به مرحلهای رساند که تنها در روز اول نبرد توفان الاقصی یعنی روز 7 اکتبر (۱۵ مهر)، بیش از 5 هزار راکت به سمت اراضی اشغالی و شهرکهای صهیونیستنشین پرتاب کردند. امروز برد موشکهای فلسطینی از شهرک سدیروت (3 کیلومتری غزه) به حیفا در شمال و ایلات در جنوب هم رسیده است و این موشکهای معمولی و ارزانقیمت و دستساز نشان دادند توان عبور از گنبد آهنین به عنوان مهمترین سامانه پدافند هوایی اسرائیل برای مقابله با این تهدیدات را هم دارند. با گذشت 40 روز از عملیات توفان الاقصی، هنوز شلیک راکتهای حماس قطع نشده و فرماندهان مقاومت اسلامی اعلام کردهاند انبارهایشان برای چند ماه آینده هم مملو از این تجهیزات است؛ تجهیزاتی که هنوز کسی نمیداند دقیقا چطور و از کجا میآیند!