سیده‌راضیه حسینی: سال ۱۹۹۶ یعنی ۲7 سال پیش کتابی در آمریکا نوشته شد به ‌نام «بازگشت به عفاف؛ کشف فضیلت گمشده». نویسنده کتاب زنی ۲۱ ساله و فلسفه‌ خوانده بود به اسم «وندی شلیت». او در کتابش به یک حقیقت تکان‌دهنده درباره سلب آزادی از زنان برای «انتخاب سبک زندگی‌شان» اشاره می‌کند و می‌نویسد اگر قبل‌ترها یک زن از صحبت درباره روابط جنسی متعددش خجالت می‌کشید، امروز از اینکه بخواهد درباره رؤیاهایش برای داشتن یک رابطه متعهدانه و عاشقانه صحبت کند، خجالت می‌کشد. این انتخاب و تمایل او، قربانی اجباری شده است که از سمت جامعه برای داشتن روابط جنسی متعدد به او تحمیل شده است.

وقتی این کتاب منتشر شد بحث و جدل زیادی بر سر آن در جامعه آمریکا به وجود آمد. شلیت نخستین کسی بود که به ‌صورت سیستماتیک از آسیب‌های رابطه جنسی آزاد برای زنان،‌ خانواده و جامعه گفت. این کتاب و واکنش‌های گسترده‌ای که نسبت به آن اتفاق افتاد، شروعی شد برای اینکه او فرهنگ غالب جامعه آمریکا درباره روابط جنسی آزاد را بیشتر و دقیق‌تر بررسی کند.

برای این کار، «وندی شلیت» 7 سال مشغول تحقیق شد؛ با دختران و زنان ۱۲ تا ۲۵ ساله بیش از صد مصاحبه عمیق انجام داد. علاوه بر اینها با جوانانی که از طریق وبسایتش با او در ارتباط بودند،‌ 3‌هزار ایمیل رد و بدل کرد و سؤالات متعددی پرسید. در هواپیما یا در فروشگاه با آدم‌های مختلف همکلام شد که تعدادی از آنان والدین دختران جوان بودند. بعد محدوده مصاحبه‌ها و صحبت‌هایش را به متخصصان گسترش داد و با مشاوران، روانپزشکان و جامعه‌شناسانی از سراسر آمریکا صحبت کرد. شلیت البته محدود به مصاحبه و گفت‌و‌گو نشد؛ سفرهایی را شروع کرد تا در محیط‌های مختلفی حاضر شود که به شناخت بیشتر فرهنگ جنسی غالب بر آمریکا کمک می‌کند و با دیدگاه‌های متفاوت آشنا شود. در کنگره‌هایی که درباره خویشتنداری در لس‌آنجلس و واشنگتن برگزار شد، شرکت کرد و آنطور که در مقدمه یکی از کتاب‌هایش نوشته، با عمیق‌تر شدن در موضوع، شجاعت بیشتری پیدا می‌کند و به طور ناشناس وارد یک پارتی مخفیانه می‌شود.

وندی شلیت حاصل این تحقیق ۷ساله را در کتابی با این عنوان به رشته‌ تحریر درآورد: «زنان جوان، عزت نفس خود را بازمی‌یابند و درمی‌یابند خوب بودن، بد نیست». سفرهای مختلف و مصاحبه‌های مکرر شلیت، دختران امروز آمریکا را به تصویر کشید که با مخالفت‌های‌شان می‌خواهند چیزی نباشند که والدین‌شان بوده‌اند. می‌خواهند سبک زندگی و نوع پوشش خود را تغییر دهند، در تلاشند با خویشتنداری، زندگی عاقلانه و عفیفانه‌ای را در پیش بگیرند.

او در کتابش می‌نویسد: نسل جدیدی در آمریکا دارد شکل می‌گیرد که خواسته‌های متفاوتی با نسل خود دارد؛ جوانانی که از بی‌قید و ‌بندی به ستوه آمده و انگار گمشده‌ای دارند که باید به دنبالش بگردند.

اما شلیت در جامعه‌ای که رسانه‌ها،‌ سیاست‌گذاران و جنبش‌های سرسخت فمینیستی سرسختانه مدافع فرهنگ غالب در دفاع از روابط جنسی آزاد بوده و هستند، کار بسیار مشکلی در پیش داشت. او در کتابش برخوردهای متعصبانه در جامعه مدعی آزادی را مورد انتقاد جدی قرار می‌دهد و می‌نویسد: «اگرچه ما در دوره به اصطلاح آزادی زندگی می‌کنیم اما محاکمه و تعقیب افراطی کسانی که رابطه جنسی آزاد را زیر سؤال می‌برند، بیانگر مطلب دیگری است و آن اینکه برخلاف تصور ما، دامنه آزادی‌های ما خیلی وسیع نیست».

اما وندی سرسخت‌تر از آن بود که ناامید شود حتی آن موقعی که او را به مرگ تهدید کردند، چرا که مشغول خواندن نامه‌های بسیار جالب زنان جوانی بود که دقیقا به این علت که این روزها در جامعه آمریکا عفیف بودن یک گناه نابخشودنی محسوب می‌شود، تصور می‌کردند واقعا مشکل بزرگی دارند اما حالا آن را حق خود می‌دانند و برایش 

می‌جنگند.

شلیت می‌گوید حدود ۷۰ درصد نویسندگان ایمیل‌ها و نامه‌ها، احساس می‌کردند باید تمایل به تشکیل خانواده و بچه‌دار شدن را پنهان کنند! برای او بسیار تعجب‌برانگیز بود که حدود نیمی از نامه‌ها حاکی از این بود که والدین دخترها فکر می‌کردند دخترشان به علت نداشتن روابط جنسی آزاد مشکلی دارند! به همین خاطر امروز، بسیاری از زنان جوان به این دلیل که از آنها توقع می‌رود روابط جنسی موقت برقرار کنند، تحت فشارند.

«وندی شلیت» انگیزه اصلی خود برای نگاشتن این کتاب را اینطور شرح می‌دهد: «ما از نظر فرهنگی در لحظه حساسی قرار گرفته‌ایم. 2 حرکت به طور همزمان در جامعه جریان دارد. همانطور که روشن است، بیماری‌های مقاربتی، موسیقی‌های زننده و خشن، عروسک‌های بیش از اندازه تحریک‌کننده و چیزهای مشابه روزبه‌روز بیشتر می‌شوند اما به‌رغم وجود این چیزها - و شاید هم به علت وجود این چیزها - یک شورش آغاز شده‌ است. یکی از دلایلی که من را به نگارش این کتاب ترغیب کرد، صحبت‌هایی بود که با این زنان جوان شورشگر [علیه رابطه جنسی آزاد] داشتم. اگر بتوانم فقط یک نفر را که قصد داشته «دختر عفیف» را به سخره بگیرد و تحقیر کند، قانع کنم که در رفتار خود تجدیدنظر کند، احساس می‌کنم همه زحماتی که کشیده‌ام ارزشمند بوده است».