قرآن در آیه 80 سوره «بقره» به یکى از گفته‌هاى بى‌اساس یهود که آنان را به خود مغرور ساخته و سرچشمه قسمتى از انحرافات آنها شده اشاره می‌کند و به آن پاسخ مى‌گوید.

مى‌فرماید: آنها گفتند: هرگز آتش دوزخ، جز چند روزى به ما نخواهد رسید؛ «وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ إِلاّ أَیّاماً مَعْدُودَهً».

بگو آیا پیمانى نزد خدا بسته اید که هرگز خداوند از پیمانش تخلف نخواهد کرد؟ یا اینکه چیزى را به خدا نسبت مى‌دهید که نمى‌دانید؟! «قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ‌الله عَهْداً فَلَنْ یُخْلِفَ‌الله عَهْدَهُ‌ام تَقُولُونَ عَلَى‌الله ما لا تَعْلَمُونَ».

اعتقاد به برترى نژادى ملت یهود و اینکه آنها تافته‌اى جدابافته‌اند و گنهکاران‌شان فقط چند روزى کیفر و مجازات مى‌بینند، سپس بهشت الهى براى ابد در اختیار آنان است، یکى از دلایل روشن خودخواهى و خودپرستى این جمعیت است. این امتیازطلبى با هیچ منطقى سازگار نیست؛ زیرا هیچ‌گونه تفاوتى در میان انسان‌ها از نظر کیفر و پاداش اعمال در پیشگاه خدا وجود ندارد.

مگر یهود چه کرده بودند که باید تبصره‌اى به سود آنها بر قانون کلى مجازات ‌زده شود؟!

آیه فوق با یک بیان منطقى، این پندار غلط را ابطال مى‌کند و مى‌گوید: این گفتار شما از 2 حال خارج نیست: یا باید عهد و پیمان خاصى از خدا در این زمینه گرفته باشید ـ که نگرفته‌اید ـ یا دروغ و تهمت به خدا مى‌بندید!

از آیه فوق این نکته نیز استفاده مى‌شود که روح تبعیض نژادى یهود که امروز نیز در دنیا سرچشمه بدبختى‌هاى فراوان شده، از آن زمان در یهود بوده است و امتیازات موهومى براى نژاد بنى‌اسرائیل قائل بوده‌اند و متأسفانه بعد از گذشتن هزاران سال، هنوز هم آن روحیه بر آنها حاکم است و در واقع منشأ پیدایش کشور غاصب «اسرائیل» نیز همین روح نژادپرستى است.

آنها نه فقط در این دنیا براى خود برترى قائل هستند که معتقدند: این امتیاز نژادى در آخرت نیز به کمک آنها مى‌شتابد و گنهکاران‌شان بر خلاف افراد دیگر تنها مجازات کوتاه‌مدت و خفیفى خواهند دید و همین پندارهاى غلط آنها را آلوده انواع جنایات، بدبختى‌ها و سیه‌روزى‌ها کرده است!