گروه فرهنگ و هنر: دی‌ 1391 پس از برگزاری سمفونی خرمشهر در تالار وحدت، حتی بدبین‌ترین مخاطبان حوزه موسیقی فکرش را هم نمی‌کردند برای تماشای دوباره مجید انتظامی روی صحنه باید 11 سال انتظار بکشند! اما در کنار دوری 11 ‌ساله انتظامی از صحنه، کم‌کاری 13 ‌ساله این هنرمند برجسته در حوزه سینما نیز بسیار بغرنج بود، آن هم سینمایی که معتبرترین و برجسته‌ترین فیلم‌هایش را مدیون موسیقی‌های ساخته‌شده این هنرمند سرشناس کشور است. البته شنیده شده او در جشنواره چهل‌ودوم فیلم فجر با یک اثر دفاع مقدسی حاضر خواهد بود.

شامگاه سه‌شنبه ۱۵ آذر تالار وحدت در میان استقبال چشمگیر مخاطبان و علاقه‌مندان میزبان کنسرت «همراه با خاطره‌ها» به رهبری مجید انتظامی بود؛ کنسرتی که ‌که قرار بود هفته دفاع‌مقدس سال گذشته روی صحنه برود اما به دلیل شرایط حاکم بر کشور لغو شد. این کنسرت قرار بود تنها یک شب باشد اما استقبال مردم باعث شد 4 شب دیگر نیز بدان اضافه شود و ظرفیت این شب‌ها نیز در مدت‌زمانی بسیار کوتاه تکمیل شد. کنسرت «همراه با خاطره‌ها» همان‌طور که از عنوانش برمی‌آید، شبی بود مملو از عطر و خاطره جنوب؛ از نی‌انبان گرفته تا سنج و دمام. این کنسرت از یک‌ طرف مخاطب را به یاد نخل‌های جنوب می‌انداخت و از طرف دیگر حسی حماسی را در او زنده می‌کرد. البته این موارد امضای انتظامی در موسیقی است و همواره هنر او در دسته آثار جنگ، به‌ گونه‌ای بوده که گویی موسیقی‌اش با روح جانفشانی‌های رزمندگان آمیخته شده است که در این کنسرت هم همین حس و حال به مخاطب منتقل شد. شاید برای بسیاری، لحظه اجرای موسیقی «بچه‌های کوه آلپ» لحظه‌ای شادمانه بود. آغاز اجرای این قطعه شبیه دلهره‌ای خوشایند بود؛ دلهره‌ای که آدم را به یاد مشق‌های مدرسه می‌انداخت؛ دلهره‌ای که اما لذت تماشای سریال «بچه‌های کوه آلپ» بر آن می‌چربید. در همین هنگام پس از شنیدن صدای سنتور، تمام دوران کودکی و مدرسه همانند یک فیلم از جلوی چشمان حاضران عبور کرد. لحظه‌ای دیگر موسیقی‌ای که در کودکی شنیده‌ایم و برای‌مان حسی آشنا و نوستالژی به همراه دارد به گوش می‌رسید و لحظه‌ای دیگر موسیقی گویی آوای سوگ و عزا بود. در لحظه‌ای تصاویری خوشایند در برابر چشمان مجسم می‌شد و در لحظه‌ای دیگر تنها حس غرور بود و حماسه اما گل سرسبد کنسرت انتظامی مربوط به اجرای قطعاتی از فیلم‌های سینمایی «از کرخه تا راین»، «بوی پیراهن یوسف» و «آژانس شیشه‌ای» بود که اجرای این قطعات به دلیل حال و هوای نوستالژیک و ماندگاری که هر یک از این آثار سینمایی مربوط به دوران دفاع‌مقدس داشتند، بشدت با استقبال مخاطبان مواجه شد. این در حالی بود که سوت‌نوازی علی جعفری در اجرای قطعه مربوط به فیلم سینمایی «از کرخه تا راین» که در نسخه اصلی فیلم با سوت‌نوازی مرحوم خورشیدفر انجام شده بود، حال و هوای ویژه‌ای را به اتمسفر حاکم بر اجرای این قطعات تزریق کرد. موسیقی فیلم «از کرخه تا راین» یک موسیقی دارای پشتوانه است که به ‌واسطه حضور آهنگساز تمام‌عیاری چون مجید انتظامی توانست همراه با مفاهیم ارزشمند و بکر فیلم، تبدیل به یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های معرفی «از کرخه تا راین شود»؛ فیلمی که توانست بار دیگر یک ابراهیم حاتمی‌کیای قدرتمند در سینمای جنگ را به مخاطبان سینمای ایران معرفی کند؛ اثری به ‌غایت دارای ارزش با بازی‌های مثال‌زدنی و ماندگار که در کنار موسیقی متن توانست به‌ عنوان یکی از شاهکارهای سینمای دفاع‌مقدس و حتی سینمای ایران معرفی شود؛ شرایطی که بعدها در فیلم‌های سینمایی «بوی پیراهن یوسف» و «آژانس شیشه‌ای» هم در جلوه درخشان دیگری تجربه شد و موجب خلق موسیقی‌هایی شد که بی‌تردید آنها هم در ردیف بهترین‌ها قرار دارند و بهانه‌ای برای قرار گرفتن در کنسرت ارکستر ملی شدند. بی‌تردید کنسرت ارکستر ملی ایران را می‌توان در ردیف پرمخاطب‌ترین کنسرت‌هایی دانست که طی ماه‌های گذشته توسط ارکسترهای دولتی پیش روی مخاطبان قرار گرفته‌؛ کنسرتی که بیانگر قدردانی مخاطبان از آهنگسازی بود که در شبی باشکوه، پرواز رویاگونه‌ای را برای شنوندگان و بینندگان آثار خاطره‌انگیز سینمای ایران رقم زد. مسیری که به ‌نوعی قدردان حضور آهنگساز معتبری چون مجید انتظامی شد و شرایطی را فراهم آورد که مخاطبان آثارش تشکری موسیقایی از این هنرمند ارزنده موسیقی کشورمان داشته باشند.

اما آنچه بیش از همه به ذهن متبادر می‌شد، افسوسی بود که چرا هنرمندی چون انتظامی بیش از یک دهه روی صحنه نرفته است، البته انتظامی پیش‌تر نیز عدم حضور 11 ‌ساله خود را در کنار نگهداری از پدر و مشکلات جسمی، به عدم همراهی برخی مسؤولان وقت و حوزه موسیقی مربوط دانسته بود اما تدبیر مدیرعامل وقت بنیاد رودکی با دعوت از این هنرمند پیشکسوت در شورای موسیقی بنیاد نقش بسزایی در به سرانجام رسیدن این کنسرت داشت؛ اقدامی که پیش‌تر نیز مهر سال گذشته با دعوت از بهروز غریب‌پور به ‌عنوان یکی از هنرمندان مطرح و پیشکسوت حوزه هنرهای نمایشی، منجر به اجرای اپرای عاشورا شد که آن هم با استقبال مخاطبان در تالار وحدت روی صحنه رفت. به دور از متن کار، آنچه در حاشیه به چشم می‌آمد؛ وضعیت تاسفبار تالار وحدت به ‌عنوان یکی از مهم‌ترین و موثرترین تالارها فرهنگی و هنری کشور است. مجموعه‌ای که بیش از ۲ ماه است نه‌تنها مدیر ندارد، بلکه هیات‌مدیره نیز ندارد و اساسا مشخص نیست چه کسی یا چه کسانی در حال برنامه‌ریزی برای این ظرفیت مهم و موثر حوزه فرهنگ کشور هستند. از حضور خردسالان و کودکان و تشویق‌های نابجای حضار که در برخی لحظات باعث ناراحتی رهبر ارکستر می‌شد گرفته تا اختصاص جایگاه نامناسب برای اصحاب رسانه و وضعیت آکوستیک سالن که از گذشته نیز مورد اشکال و ایراد بود و حالا به ‌مراتب از گذشته بدتر شده است، همگی نشان از اوضاع نابسامان تالار وحدت دارد. البته در حاشیه کنسرت دیشب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وعده انتصاب مدیرعامل رودکی را داد. به هر شکل مجموعه‌ای با این ظرفیت و جایگاه نیازمند حضور فوری و سریع یک مدیر برای بهبود وضعیت نابسامان فعلی‌اش است.