روزنامه واشنگتن‌پست در گزارشی مفصل به مباحث پشت‌پرده میان مقام‌های نظامی اوکراین و ناتو، همچنین شکست ضدحمله‌ای پرداخته که با سروصدای زیاد آغاز شد اما به سرانجام نرسید.

رسانه آمریکایی حال و هوای جلسات میان مقام‌های آمریکایی و اوکراینی درباره ضدحمله را این‌گونه روایت می‌کند: «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا در اوایل ضدحمله اوکراین با لحنی کلافه و تا حدی مستاصل از «اولکسی رزنیکوف» همتای اوکراینی خود که آن وقت هنوز در دولت کی‌یف حضور داشت، انتقاد کرد که چرا با استفاده از تجهیزات ارسالی غرب از جمله خودروهای مین‌کوب، پیشروی خود را در ضد حمله تسریع نمی‌کند. رزنیکوف هم در پاسخ گفت که در نبود برتری هوایی، این خودروهای زرهی توسط بالگردهای روسیه نابود می‌شوند و اوکراینی‌ها جز رها کردن این تجهیزات و پیشروی با پای پیاده راهی ندارند. این نشست که کمتر از ۲ هفته بعد از آغاز ضدحمله اوکراین در ماه ژوئن برگزار شد، نشان می‌دهد چطور این کارزار که با هزاران امید از سوی غرب به راه افتاده بود، در نهایت نتوانست به اهداف خود دست یابد و حال با نزدیک شدن زمستان و یخ زدن زمین، مقامات اوکراین و آمریکا اذعان می‌کنند ضدحمله متوقف شده است.

در گزارش واشنگتن‌پست، عوامل کلیدی شکل‌دهنده ضدحمله اوکراین و نتایج اولیه آن چنین است: مقامات غرب 8‌رزمایش تئوریک برگزار کردند تا به یک طرح نظامی مناسب برای ضدحمله اوکراین برسند اما واشنگتن بیش از حد روی تبدیل سبک ارتش اوکراین به سبک غربی حساب کرد، آن هم در بازه زمانی بسیار کوتاه و با در نظر نگرفتن این موضوع مهم که کی‌یف از برتری هوایی - که در طراحی عملیات‌های غرب بسیار مهم است - برخوردار نبود. مقامات آمریکا و اوکراین بر سر مسائلی مانند راهبردها، تاکتیک‌ها و زمان‌بندی حمله اختلاف داشتند. واشنگتن می‌خواست ضدحمله اوکراین در اواسط آوریل آغاز شود اما کی‌یف اصرار داشت روسیه فرصت تقویت استحکامات دفاعی خود را نداشته باشد. کی‌یف اصرار داشت که بدون تجهیزات و آموزش مضاعف، ضدحمله را آغاز نخواهد کرد. واشنگتن باور داشت که بر اساس تخمین‌ها، اوکراین از نیرو و تجهیزات کافی برای شکستن خطوط دفاعی روسیه برخوردار است و می‌تواند ظرف مدت ۶۰ تا ۹۰ روز به دریای آزوف برسد.

آمریکا تاکید داشت اوکراین تمام تمرکز خود را به جبهه جنوبی معطوف کند اما کی‌یف پافشاری می‌کرد تا در سه جبهه مجزا ضدحمله را پیش ببرد: مسیر ملیتوپول و بردیانسک در جبهه جنوبی به سوی دریای آزوف و باخموت در جبهه شرقی. با وجود خوش‌بینی‌های پنتاگون، نهادهای اطلاعاتی آمریکا هشدار داده بودند که ضدحمله اوکراین تنها ۵۰ درصد احتمال پیروزی دارد و موانع دفاعی چندلایه روسیه کار را برای سربازان کی‌یف دشوار خواهد کرد. تحلیلگران غرب و اوکراین سه توانایی اصلی روسیه را دست‌کم گرفتند: تعداد نیروها، مین‌های فراوان و آمادگی برای جانفشانی.

واشنگتن‌پست در ادامه می‌نویسد: غرب سال ۲۰۲۳ را با اتحاد حداکثری آغاز کرد و «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین که شاهد اعتمادبه‌نفس بالای نیروهایش بود، وعده داد که امسال، سال پیروزی است اما حالا، در آخرین ماه این سال، وضعیت نامشخص‌تر از همیشه است. روحیه نیروهای اوکراین رو به زوال بوده و توجه جامعه جهانی به جنگ غزه معطوف شده است. حتی حامیان اوکراین نیز نسبت به تداوم حمایت خود مردد شده‌اند.

زلنسکی اخیرا در گفت‌وگو با آسوشیتدپرس اعتراف کرد: «توقع نتایج سریع‌تری را داشتیم. از این منظر متاسفانه به اهداف مطلوب خود دست نیافتیم و این یک حقیقت است». با این وضع، احتمال پیروزی اوکراین از همیشه کمتر است و گزینه محتمل آن است که این جنگ در صورت ادامه یافتن، سال‌ها طول بکشد و تخریب فراوانی به بار بیاورد. گرچه زلنسکی اصرار دارد اوکراین تمامی مناطقی را که از آغاز جنگ و در ۲۰۱۴ به روسیه واگذار کرده، پس می‌گیرد اما یک مقام امنیتی انگلیسی می‌گوید: این اگر هم ممکن باشد، سال‌ها طول می‌کشد و خون‌های زیادی ریخته خواهد شد. اصلا اوکراین از منظر قدرت اقتصادی، تعداد نیروها و حمایت غرب، توانایی‌اش را دارد؟