گروه فرهنگ و هنر: دومین جلسه کارگاه بازیگری و کارگردانی در سینما شامگاه پنجشنبه  با حضور داریوش فرهنگ، بازیگر سینما و تلویزیون در سالن فردوس موزه سینمای ایران برگزار شد. در این کارگاه داریوش فرهنگ با اشاره به ماهیت و واقعیت سینما گفت: حرکت قطار سینما درست مانند زندگی است و از مسیرها و ایستگاه‌های مختلف عبور می‌کند و در این میان، عده‌ای سوار و برخی دیگر پیاده می‌شوند و این قطار از دل تاریخ سینما عبور می‌کند. فعالیت هنری همیشه از تقلید شروع می‌شود اما اگر قرار باشد در همان‌جا متوقف شود، همیشه فرد بهتری از شما وجود خواهد داشت، بنابراین باید تا ابد بیاموزیم و کسی که فکر کند همه‌ چیز را می‌داند و دانسته‌هایش کافی است، آغاز سقوط خود را رقم ‌زده است. این کارگردان باسابقه سینمای ایران همچنین با بیان اینکه تا زمانی که داستان و داستان‌گویی در جهان حاکم است، سینما برقرار خواهد بود، اظهار داشت: در طول این مسیر طولانی، به سینمای صامت رسیدیم که چند نابغه در آن مشغول هنرنمایی بودند. از جمله چارلی چاپلین، هارولد لوید و باستر کیتون که با خلاقیتی مثال‌زدنی، آثاری را پدید آوردند. دیدن هر لحظه از فیلم‌های چاپلین پر از خلاقیت، شگفتی و زیبایی است. چنین ظرافت‌هایی اتفاقی نیستند بلکه این افراد از نوابغ و دارای شگردهای شخصی هستند و برای همین همیشه ماندگار خواهند بود. 

بازیگر سریال کلاه پهلوی همچنین با اشاره به هنرمندان و بازیگران مطرح سینمای جهان نیز گفت: کسانی چون لارنس الیویه و پل اسکوفیلد از دنیای تئاتر وارد این هنر شدند و به سینما ارزش دادند. از آن زمان تاکنون، 2 نوع بازیگری در سینما رایج است؛ بازیگری تیپ و بازیگری شخصیت. بازیگران تیپ در کار خود استاد بودند و نمونه‌های موفقی از آنها در سینمای ایران هم وجود داشته‌ است که مورد توجه و علاقه مخاطبان هم بودند. 

وی افزود: به‌تدریج بازیگری پیچیده شد و ابعاد مختلف روانشناختی و جامعه‌شناختی پیدا کرد. قطار سینما همچنان در حال حرکت است و به ایستگاه‌های مختلفی می‌رسد که دیگر قهرمانان مدافع مظلومان، پاسخگو نیستند. در نتیجه مساله ضدقهرمان در حیطه شخصیت‌پردازی به وجود آمد و بازیگرانی چون رابرت دنیرو و آل‌پاچینو به این حرفه رونق دادند. این بزرگان به همراه افرادی چون کلینت ایستوود همچنان کار می‌کنند و این هنر را اعتبار می‌بخشند. وی ادامه داد: با هر اندازه از اندوخته‌ای که همراه داریم باید به دنبال راهی برای معنا بخشیدن به زندگی باشیم. وظیفه هنرمند در وهله نخست این است که چیزی به این جهان بیفزاید و تلاش کند تا چیزی از آن نکاهد. 

فرهنگ تاکید کرد: شعار اصلی ما در هر شکلی از بازیگری نباید فراموش شود. این شعار عبارت است از سوال‌هایی نظیر «چه می‌گوییم؟ چه می‌شنویم؟ به چه کسی می‌گوییم؟ چگونه می‌گوییم؟ چرا می‌گوییم؟ کجا می‌گوییم؟ چه می‌شنویم؟ از چه کسی می‌شنویم؟ چگونه می‌شنویم؟ چرا می‌شنویم؟ کجا می‌شنویم؟». هر کدام از این جملات، جهانی دارد که کلیدواژه بازیگری است و اگر آنها را رعایت نکنیم، بازیگر خوبی نخواهیم شد. 

فرهنگ درباره شیوه مواجهه بازیگر با یک نقش نیز گفت: بازیگران معمولا به 2 شیوه شخصیت را می‌شناسند. در این جهان و درون همه انسان‌ها، عواطف مشترک بشری مانند شجاعت، مهربانی، تنفر و عشق وجود دارد که می‌توان این خصایص را در خود تقویت کرد و در ایفای نقش آنها را به کار گرفت. گاهی نیز از طریق بیرونی و توسط فیزیک به شخصیت نزدیک می‌شویم به همین دلیل توصیه می‌کنم همیشه اطراف خود را خوب ببینید. 

وی ادامه داد: در ساخت یک فیلم سرعت عمل موضوع مهمی است و باید بتوانیم از امکانات موجود، نهایت استفاده را داشته باشیم. سینما یعنی حذف کردن. به یاد داشته باشید اضافه کردن هیچ‌وقت ما را به جایی نمی‌رساند. باید تا ابد بیاموزیم و کسی که فکر کند همه چیز را می‌داند و دانسته‌هایش کافی است، آغاز سقوط خود را رقم‌ زده است. 

کارگردان مجموعه «سلطان و شبان» ضمن در میان گذاشتن تجربیات و آموخته‌های خود با هنرجویان گفت: باید فکر کرد چطور می‌شود در «سکوت» بازی کرد تا بتوانیم بر لحظه‌ای که به وجود می‌آید متمرکز شده و آن را رشد دهیم. در سال‌های جوانی من پوستری از مارلون براندو را پیدا کرده و در خانه آن را کنار آینه گذاشته بودم و مرتب ظاهر او را با خود مقایسه می‌کردم و تلاش داشتم حتی مدل موی او را تقلید کنم. براندو معمولا در دیالوگ با بازیگر مقابل، دیر به سوال‌ها پاسخ می‌داد و من سعی می‌کردم شیوه حرف زدن او را تقلید کنم. تا اینکه روزی متوجه شدم من شباهتی با براندو ندارم و فهمیدم فعالیت هنری همیشه از تقلید شروع می‌شود اما اگر قرار باشد در همان جا متوقف شود، همیشه فرد بهتری از شما وجود خواهد داشت. 

فرهنگ خاطرنشان کرد: برای انجام هیچ کاری در بازیگری عجله نکنید و آهسته و پیوسته حرکت کنید و اعمال را انجام دهید. از همان ابتدای پلان باید تلاش کنیم توجه بیننده را به خود جلب کنیم و حواس خود را بر عملی که در حال انجام آن هستیم متمرکز کنیم. وی افزود: فیلم دیدن یک ضیافت است و ما شما را دعوت می‌کنیم تا ما را ببینید. یک ضیافت باید دارای لحظه‌هایی درخشان باشد، در غیر این صورت فایده‌ای نخواهد داشت. توجه داشته باشید که محاوره با دیالوگ متفاوت است. محاورات روزمره نباید وارد ساحت دیالوگ شود. هرگز نباید از فردی که دیالوگ‌های محاوره را ادا می‌کند، نمای کلوزآپ گرفت.