1- اشتباهات داوری به هیچ عنوان نافی مشکلات محسوس و غیرقابل انکار پرسپولیس در هفته‌های اخیر نیست. کمتر کسی تصور می‌کرد پرسپولیس برای کسب حتی یک امتیاز در خانه تیم قعرنشین جدول اینگونه به مشکل بخورد اما تیم یحیی گل‌محمدی در طول 90 دقیقه بازی مقابل استقلال خوزستان موقعیت چندانی برای گلزنی خلق نکرده و فقط روی ۲ ارسال کرنر به گل رسید. البته به نظر اشتباهات داوری به ضرر این تیم بوده اما در طول فصل آنها از این امر منتفع هم شده‌اند و از این جهت جای گلایه‌ای نیست. پرسپولیس در روزی که با ترکیب غیرمنتظره‌ای وارد میدان شد، باز هم اشتباهات گذشته خود را تکرار کرد و حالا رویای تکرار قهرمانی برای این تیم کمرنگ‌تر از قبل شده. جبران 6 امتیاز اختلاف با صدر جدول غیرممکن نیست اما با این سبک بازی محال است چنین اتفاقی رخ دهد.

2- پرسپولیس بعد از مدت‌ها با ۳ دفاع راهی میدان شد و دلیل این تغییر غیرمنتظره را خود یحیی گل‌محمدی بهتر از همه می‌داند اما عدم حضور مدافعان کناری با قابلیت روندگی و البته شرکت در امور دفاعی، یکی از سوالات جدی درباره سیستم ابتدایی مورد استفاده توسط سرمربی پرسپولیس است. هر ۲ گل دریافتی روی ارسال از جناحین بود و این یعنی تصمیم سرمربی پرسپولیس اشتباه بوده است. همچنین هنگام استفاده از سیستم ۳ دفاعه، بازیکنان قلب خط دفاعی باید قابلیت بازی‌سازی و انجام برخی امور مربوط به هافبک دفاعی را نیز داشته باشند که این مورد نیز به ندرت توسط فرجی، نعمتی و کنعانی‌زادگان در بازی پرسپولیس دیده شد.

3-  سعید صادقی در طول فصل جاری به وضوح از شرایط آرمانی دور بوده و به جز بازی برابر استقلال تاجیکستان در لیگ قهرمانان آسیا در تهران، به ندرت عملکرد تاثیرگذاری در ترکیب پرسپولیس داشته است اما عجیب اینجاست که انگار حضور این بازیکن در ترکیب پرسپولیس تحت هر شرایطی ضروری بوده و حتی معدود دفعاتی شاهد تعویض شدن سعید صادقی حتی در روزهای ضعیفی مثل بازی با استقلال خوزستان هستیم. پرسپولیس در روزی که مدافعان کناری خود را در اختیار نداشت، نتوانست از جناحین فرصت زیادی روی دروازه استقلال خوزستان ایجاد کند و صادقی اصلا در انجام وظایف خود موفق نبود.

4- بر خلاف نظر برخی هواداران پرسپولیس، این تیم از نظر نیروی انسانی در شرایط خیلی بدی نیست و افت بازیکنان فعلی یکی از دلایل مهم نتایج اخیر قرمزپوشان بوده است و نکته مهم اینجاست که عملکرد سرمربی نقش مستقیمی در ارائه حداکثر کیفیت توسط بازیکنان دارد. در واقع افت کیفی بازیکن نه توجیهی برای سرمربی، بلکه یکی از تقصیرات اوست و اینکه بازیکنانی مانند مهدی ترابی، کنعانی‌زادگان، سعید صادقی، سروش یا محمد عمری مانند فصل قبل آماده نیستند را باید یکی از مشکلات بزرگ تفکرات کادر فنی تلقی کرد.

5- دریافت 10 گل در 11 بازی بدون مرتضی پورعلی‌گنجی مؤید افت شدید پرسپولیس بدون این مدافع باتجربه و وابستگی بیش از حد سبک دفاعی این تیم به پورعلی‌گنجی است. عدم هوشمندی در پوشش و یارگیری بارها در هفته‌های اخیر به ضرر پرسپولیس تمام شده است. به گل اول الدحیل یا گل اول استقلال خوزستان دقت کنید. وظیفه مدافعان باهوش و تراز اول، پوشش دقیق توپ‌های دوم و دفع شده توسط دروازه‌بان و حدس احتمال ریباند شدن توپ و جاگیری صحیح است اما بارها مهاجمان حریف روی توپ‌های برگشتی به ‌راحتی و بدون بازیکن یارگیر دروازه پرسپولیس را باز می‌کنند و انگار حواس کسی در کادر فنی به این موضوع جمع نیست.

6- در زمین ناهمواری مانند  این بازی و در روزهایی که پرسپولیس موقعیت گلزنی زیادی خلق نمی‌کند، بازیکنی هم در ترکیب این تیم وجود ندارد که از فرصت‌های نه‌چندان جدی گلزنی کند. نبیل باهویی و شهاب زاهدی هیچ‌کدام در حد مهاجم زهردار برای یک تیم مدعی قهرمانی نیستند و بویژه شهاب هنگام حضور همزمان با نبیل و به علت خاصیت تک‌مهاجمی بودن، در جریان بازی گم می‌شود. تغییرات تاکتیکی یحیی اصلا در بازی نتیجه نداد و هیچ توجیهی برای امتیاز از دست دادن برابر تیم قعرنشین جدول وجود ندارد.

7- کسب فقط یک پیروزی، آن هم با اختلاف یک گل در 9 بازی اخیر، عملکرد ضعیف در خط دفاعی و فاصله قابل توجه با استاندارد فصل قبل، عدم خلاقیت در سیستم بازی و به تبع آن خلق موقعیت و افت کیفی قابل توجه بازیکنان، مشکلاتی است که مستقیما به یحیی گل‌محمدی مربوط می‌شود. این سرمربی اگر چه هنوز مورد حمایت بخش قابل توجهی از هواداران این تیم قرار دارد اما مشکلات این تیم محسوس و غیرقابل انکار است و یحیی بهتر از هر کسی می‌داند صبر و تحمل طرفداران تیم‌های بزرگ خیلی هم زیاد نیست.