گروه فرهنگ و هنر: ژانر جنایی یکی از هیجان‌انگیزترین، سرگرم‌کننده‌ترین و پرشورترین ژانرهای اصلی سینماست. برخی فیلم‌های جنایی ضدقهرمان‌های تخیلی را به تصویر می‌کشند، برخی سراغ داستان‌های واقعی می‌روند و آنها را به شکل فیلم‌های سینمایی هیجان‌انگیزی ارائه می‌دهند و برخی هم به داستان‌های جدی تاریک و تلخی می‌پردازند که هدف‌شان به چالش کشیدن مخاطبان و به تعمق واداشتن آنهاست از همین رو هر زمان فیلمی با محتوا و تم جنایی ساخته شد، مخاطبان بسیاری را به همراه داشت. پیرامون میزان اهمیت آثار جنایی در سینما همین بس که طی چند دهه اخیر و در نظرسنجی‌های انجام شده در مجله سایت ‌اند ساوند - به عنوان معتبرترین مجله سینمایی در اعلام فهرست آثار برتر طی دهه‌های مختلف - اغلب شاهد پیشتازی فیلم‌های ژانر جنایی در این فهرست هستیم؛ فیلم‌هایی چون «زودیاک» به کارگردانی دیوید فینچر که به موضوع یکی از بدنام‌ترین قاتلان تاریخ با ۵ قتل منتسب که تا به امروز حل نشده مانده‌ پرداخته است؛ «شهر خدا» به کارگردانی فرناندو میرلس که از آن نه‌تنها به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های جنایی قرن 21 نام می‌برند، بلکه آن را یکی از بهترین فیلم‌های برزیلی تمام دوران نیز می‌نامند، «محرمانه لس‌آنجلس» به کارگردانی کرتیس هنسن که روایتی از ۳ کارآگاه در دهه ۵۰ را به تصویر می‌کشد؛ کارگاهانی که در تلاش برای حل معمای یکسری قتل‌های وحشیانه هستند؛ «مخمصه» به کارگردانی مایکل مان که در آن تقابل ۲ غول بزرگ بازیگری دنیا «آل پاچینو» و «رابرت دنیرو» در قامت کارگاه و جنایتکار را با کاوشی استادانه در دنیای تبهکاران و جنایتکاران به تصویر کشانده است؛ «مظنونان همیشگی» به کارگردانی برایان سینگر که در آن داستان گروهی جنایتکار را به تصویر می‌کشد که برای یک سرقت گرد هم می‌آیند اما خود را درگیر شبکه‌ای از دروغ و فریب می‌بینند که همه آنها را تهدید به نابودی می‌کند و «داستان عامه‌پسند» به کارگردانی کوئنتین تارانتینو که به یکی از تاثیرگذارترین فیلم‌های جنایی دهه ۹۰ بدل شد؛ فیلمی که حول محور ۳ داستان به هم پیوسته می‌چرخد، یکی درباره 2 آدمکش که برای رئیس‌شان کار می‌کنند، دیگری درباره یک بوکسور حرفه‌ای افول کرده و عواقب حضورش در یک مسابقه بوکس از پیش تعیین‌شده و سومی درباره سرقت از یک غذاخوری است. البته فهرست فیلم‌های جنایی در تاریخ سینمای دنیا بسیار زیاد است؛ فیلم‌هایی چون سه‌گانه «پدر خوانده»، «محله چینی‌ها»، «بعدازظهر سگی» و بسیاری دیگر.

اما این ژانر مهیج و مخاطب‌پسند در سینمای ایران بسیار کم‌فروغ است، صدالبته اگر موضوعاتی چون قاچاق مواد مخدر را در زمره آثار جنایی بنامیم، سینمای دهه 60 با فیلم‌هایی چون «تیغ و ابریشم»، «سرب»، «قافله» و تعدادی دیگر دست پری دارد اما اگر صرفا به پرونده‌های جنایی چون قتل و از این دست اشاره داشته باشیم، جز چند اثر آن هم در تک‌دوره‌هایی چون اوایل دهه 70 و این اواخر با فیلم‌هایی چون «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» به کارگردانی پوران درخشنده، «عنکبوت» به کارگردانی ابراهیم ایرج‌زاد، «پرونده باز است» مرحوم پوراحمد و «کت چرمی» به کارگردانی محمدحسین مهدویان، اثر دندانگیری نصیب‌مان نخواهد شد. این در حالی است که با مروری بر پرونده‌های موجود در دادسراهای جنایی موارد جنجالی که دارای بار دراماتیک و قابل تاملی باشند دیده خواهد شد که از آن جمله می‌توان به ماجرای معروف به قتل خیابان گاندی در دهه 70 که به نام سمیه و شاهرخ معروف شد اشاره کرد اما در این رهگذر خبر تولید فیلم «بی بدن» به نویسندگی کاظم دانشی و کارگردانی مرتضی علیزاده و تهیه‌کنندگی سیدمصطفی احمدی با اشاره به یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های جنایی می‌توان امیدوار بود که امسال در جشنواره فیلم فجر 42 شاهد یکی از مهیج‌ترین آثار باشیم؛ فیلمی که به موضوع آرمان، غزاله و جسدی که هرگز پیدا نشد اما مطابق بررسی‌های انجام شده در صحنه جرم کاملا مشخص بود قتل توسط آرمان به وقوع پیوسته، می‌پردازد.

البته باید منتظر ماند و دید مرتضی علیزاده در نخستین فیلم سینمایی خود این موضوع جنجالی را چگونه به تصویر می‌کشد؛ فیلمی که تاکنون 20 جلسه از فیلمبرداری آن گذشته و همزمان در حال تدوین است و به احتمال زیاد در ساعات پایانی مهلت مقرر دریافت آثار آماده و به دبیرخانه فجر تحویل شود.

 الناز شاکردوست به عنوان بازیگر نقش اول فیلم به ایفای نقش می‌پردازد و کاظم دانشی به عنوان نویسنده در «بی بدن» همکاری دارد و می‌توان پیش‌بینی کرد با توجه به موضوع جنایی شاهد اقبال و استقبال منتقدان در ایام فجر به این فیلم باشیم.