گلمحمدی چگونه خود و تیمش را در تنگنا قرار داد و برای هفتمین بار در طول 4 سال استعفا کرد
باربد بهراد: شامگاه دوشنبه 11 دی 1402، درست لحظاتی پس از پایان بازی پرسپولیس - مس رفسنجان، یحیی گلمحمدی برای هفتمین بار در طول این 4 سال استعفا کرد و تیمش را با یک بحران واقعی و همهجانبه تنها گذاشت. در 6 مرتبه گذشته، استعفاهای او همه نمادین و برای فشار به مدیریت تیم بود. باید دید این بار هم در این راستا استعفا کرده است یا طبق اخباری که 24 ساعت گذشته از سوی برخی منابع رسمیمنتشر شده، قصد رفتن واقعی را دارد. اما چه شد که پرسپولیس به این بحران خودساخته رسید؟ استقلال با 32 امتیاز قهرمان نیمفصل شد، سپاهان با 31 امتیاز در رده دوم قرار گرفت و پرسپولیس به خاطر تساوی و نمایش سردرگم و ضعیف در رفسنجان با 30 امتیاز در رده سوم جا خوش کرد. از آنجا که هواداران این تیم منتظر بودند تیمشان برنده شود و به 32 امتیاز استقلال برسد، این تساوی برای آنها حکم باخت را داشت. منهای این موضوع، نمایش و بازی پرایراد قرمزها موضوع مهم دیگری است که صبر منتقدان گلمحمدی را لبریز کرده است.
فردای قهرمانی تازه کار سخت شروع میشود. فردای جام ، مشکلاتت ۲ برابر میشود. رقبا با ۴ برابر توان معمول مقابلت میآیند و حساسیتها هم چند برابر؛ از طرفی انتظار از بازیکنان خودی هم بیشتر از قبل میشود اما تابستان ۱۴۰۲، پرسپولیس مراقب این قصه نبود، همان بازیکنان ماندند و همان تفکر؛ تنها چیزی که افت کرد روحیه جنگندگی خودیها بود.
۳۰ دقیقه پایانی مقابل شمسآذر که این تیم ۱۰ نفره بود را با باقی بازیها قیاس کنید. از سوی دیگر مقابل مس رفسنجان که ۵ بازی متوالی به همه تیمها باخته بود را ببینید. یحیی گلمحمدی برای بار چندم استعفا میدهد. او بهتر از همه میداند عیب کار کجاست. باختن بازی رسانهای و این حرفها بهانه است و بس. موضوع دقیقا فنی است. یحیی گلمحمدی محاسبه نکرده بود اگر مرتضی پورعلیگنجی برود چه فاجعهای در انتظارش است، وحید امیری نباشد چپ چه چپر چلاق میشود. روی یاسین سلمانی حساب کرده بود که او هم پر.
مشکل پرسپولیس آنقدر ساده و راحت قابل رویت است که اکثر هواداران آن را متوجه میشوند. همه خوبها افت فاحش و معناداری کردهاند. سروش رفیعی، میلاد سرلک، مهدی ترابی و سعید صادقی، شباهتی به بهار ۱۴۰۲ ندارند. دانیال اسماعیلیفر یک سقوط آزاد را تجربه میکند. علی نعمتی نفس همه را برید. تصور کنید همین نیمفصل، گافهای نعمتی نبود. پرسپولیس با همین وضعیت هم در پایان نیمفصل صدرنشین میشد اگر قرمزها به نعمتی اعتماد نمیکردند. همین یک داربی و پنالتی دقیقه ۹۶ حجت است برای همه اما جانشین او کیست؟ در رفسنجان همه دیدند احمدی هم کیفیتش در چه حد است. یادتان نرود این چپ را یحیی گلمحمدی برای پرسپولیس بست. پرسپولیس مردان تشنه میخواهد؛ چه روی نیمکت، چه درون زمین. با این خستهها، با این کلافهها، با این غرولندکنها نمیشود در پایان فصل قهرمان شد. فارغ از اینکه یحیی حقیقتا برود یا نه، مشکل این تیم فراتر از مربی و تغییر تاکتیک است. اگر چه از حیث مهره، این تیم دستکم محتاج ۳ خرید خوب است اما مهمتر از آن، باید ذهنیت آنها عوض شود. بعد از قهرمانی، پرسپولیس محتاج تغییر رویه در نوع بازی و بازیکنان اصلیاش بود اما تن به آن نداد. از پوستاندازی ترسید تا پوستش کنده شود. فاصله یکی دو امتیازی با صدر اصولا چیزی نیست که بشود گفت همه چیز تمام شده، اتفاقا کاملا وارونه. فاصله مدعیان با هم در حد یک مساوی و باخت است، حتی اگر بر فرض محال (نه مثال) تیم یحیی برای اولین بار در طول فصل با تفاضل ۵ گل هم برنده میشد و به صدر جدول میرسید، باز هیچ تفاوتی در صورت مساله ایجاد نمیشد. پرسپولیس شبیه قهرمانان بازی نمیکند. مطمئن نیست. بعد گل چنان به عقب میخزد که گویی بردن با تفاضل بیش از یک گل، کفر است و ممنوع. مگر هوادار بازی با نساجی را از یاد برده؟ یا بازی با استقلال خوزستان را؟ هوادار ناراضی از نمایش است چه در روز برد چه مساوی؛ باخت که جای خود دارد. واقعیت این است؛ بهشت برای یحیی خروج از این تیم است اما تکلیف پرسپولیس چیست؟ تیمیکه با نظر مستقیم گلمحمدی بسته شده است. تیمی که مشکل بازیکن خوب دارد. تیمی که هیچ گزینه ولو متوسط داخلی را برای هدایتش نمیبیند. مربی خارجی قطعا ریسک است اما برای پرسپولیس چارهای جز این پیش رو نیست. این یک بنبست بزرگ است؛ بنبستی که با دستفرمان کادر فنی و مدیریت حاصل شد.
* این بار جدیتر از همیشه
با وجود بازگشت یحیی گلمحمدی در دفعات گذشته پس از استعفا از سرمربیگری پرسپولیس، شواهد نشان میدهد این بار استعفای او جدیتر از قبل است. یحیی گلمحمدی برای هفتمین بار در ۴ سال حضورش در پرسپولیس از سرمربیگری این تیم استعفا کرد؛ موضوعی که شاید برای خیلیها غیرمنتظره بود. مسؤولان باشگاه با این موضوع مخالفت کردهاند اما با این وجود هنوز نتوانستهاند با سرمربی تیم ارتباط بگیرند، چرا که گلمحمدی فعلا در دسترس نیست. استعفاهای قبلی گلمحمدی و بازگشت او این تصور را به وجود آورده که سرمربی پرسپولیس بار دیگر بازمیگردد اما شواهد تا این لحظه نشان میدهد این بار موضوع جدیتر از دفعات گذشته است و تاکنون گلمحمدی تصمیمی برای بازگشت به پرسپولیس ندارد. او هفته پیش در نشست خبری گفته بود در این نیمفصل به اندازه ۲ فصل سختی کشیده و به نظر میرسد مشکلات بین گلمحمدی و باشگاه به حدی است که این مربی را وادار به استعفا کرده و گفته میشود او قصدی برای بازگشت ندارد. با این وجود باید صبر کرد و دید هفتمین استعفای یحیی به جدایی او ختم میشود یا او بار دیگر به نیمکت سرخپوشان بازمیگردد.
***
انتقاد بیرانوند از گلمحمدی
دروازهبان تیم ملی فوتبال ایران گفت این تیم به فینال جام ملتهای آسیا صعود خواهد کرد. علیرضا بیرانوند درباره شرایط تیم ملی فوتبال ایران گفت: تیم ملی بازیهای حساسی دارد و امیدوارم رسانهها در این شرایط از تیم ملی حمایت کنند. قبل از جام ملتها ۲ بازی دوستانه خواهیم داشت که میتواند به تیم کمک کند. ما میتوانیم اتفاق بزرگی را رقم بزنیم؛ اگر به عنوان تیم اول صعود کنیم شاید با تیمهایی که مدعیاند تا فینال روبهرو نشویم. او افزود: تصمیم ما این است که تیم را تا فینال برسانیم و بازی فینال هم به غیرت بازیکنان بازمیگردد. این جام با دوره قبلی تفاوتی که دارد این است که سرمربی تیم ملی یک مربی ایرانی است. وقتی سرمربی بومی باشد شرایط خیلی بهتر است. بعد از چند سال یک خانواده ایرانی هستیم که به ما کمک میکند. همه با هم به ایران بازمیگردیم و قرار نیست ۵۰ درصد تیم جدا شود و فقط بازیکنان برگردند. دروازهبان پرسپولیس خاطرنشان کرد: همدلی کنونی در تیم ملی نسبت به گذشته خیلی بهتر شده و همه با هم به دنبال کسب افتخار برای کشور هستیم. بیرانوند در پاسخ به این سوال که آیا با یحیی گلمحمدی پس از استعفا صحبتی داشته است یا خیر، گفت: حرف ما بازیکنان این بود که چرا آقای گلمحمدی با ما صحبت نمیکند. یعنی چرا او قبل از اعلام تصمیمش چیزی به ما نگفته بود. خود من این موضوع را نمیپذیرم، چرا که ممکن است او به کارش ادامه بدهد. حال اگر استعفا کرده چرا در رختکن برای بازیکنان 5 دقیقه صحبت نکرد؟ خود ما هم نمیدانیم او قرار است در نهایت چه تصمیمی بگیرد، چرا که تاکنون نامه استعفایش را به باشگاه نداده است.