یکی از شاخص‌های توسعه فرهنگی تعداد تماشاگران سینما در طول سال است که پیش‌شرط آن وجود زیرساخت‌های مورد نیاز و در درجه اول، سالن‌های سینماست، هر چند هنوز هم مانند همان حکایت معروف مرغ و تخم‌مرغ نمی‌توان برای این سوال پاسخ دقیقی یافت که آیا زیاد شدن سالن‌های سینما و به طور کلی سالن‌سازی برای سینما منجر به رونق و استقبال از سینما می‌شود یا استقبال تماشاگران، رونق ساخت‌وساز سالن‌های سینما را در پی دارد. با این وجود به طور کلی می‌توان گفت سینماها و سالن‌های نمایش از ۳ جهت اهمیت بسیار زیادی دارند. اول آنکه تمام زحمات یک گروه بزرگ فیلمسازی از نویسنده فیلمنامه و تمام افرادی که در مرحله پیش‌تولید وارد گروه‌ها می‌شوند تا عوامل فنی و بازیگران و تمام افراد دخیل در پس تولید و... در نهایت منجر به تولید فیلم‌هایی خواهد شد که بستر اصلی پخش آنها سالن‌های سینماست. سالن‌ها آخرین مرحله فرآیند تولید و توزیع فیلم‌ها هستند و ماحصل تمام تلاش‌های انجام شده را در معرض نمایش قرار می‌دهند. در واقع این سالن‌های سینما هستند که در صورت پراکندگی درست و قرار داشتن در نقاط اغلب پرجمعیت، همچنین ارائه مدرن و به‌روز و درست فیلم‌ها می‌توانند تا میزان زیادی باعث جذب مخاطبان شوند. دوم آنکه سالن‌های سینما اگرچه آخرین حلقه یک گروه فیلمساز و محل ارائه محصول آنهاست اما از سوی دیگر نقطه فروش فیلم‌های سینمایی هم هستند. سالن‌های سینما در ابتدای چرخه درآمدی برای تولیدات سینمایی در کشور هستند و باید چرخ اقتصاد فرهنگ را به حرکت درآورند. سومین بخش پراهمیت در بررسی سالن‌های سینما، موقعیت خاص آنهاست. یعنی با توجه به پیشرفت تکنولوژی و وجود ابزارهای متنوع دیدن فیلم مانند تلویزیون، تبلت و حتی گوشی تلفن همراه که سهولت و دسترسی بی‌سابقه‌ای را سبب شده است، تنها وجه تمایز سینما را می‌توان فضا و امکانات خاص سالن سینما دانست که افراد را ترغیب می‌کند به جای فیلم دیدن به طرق دیگر، تماشای فیلم در سینما را ترجیح دهند. این امر به روند بهبود سالن‌سازی سینما کمک شایانی خواهد کرد.  اطلاعات و آماری که درباره شرایط سالن‌های سینما در کشور  مورد بررسی، تحلیل، تصمیم‌گیری،  تصمیم‌سازی و ارجاع قرار می‌گیرند، باید دارای دقت کافی باشند تا بستری برای درک بهتر از آینده سینمای ایران مبتنی بر واقعیت‌ها را به وجود آورند. به عبارت دیگر، در آغاز و قبل از هر تصمیمی درباره وضعیت نمایش فیلم در کشور، باید این اطمینان حاصل شود که هر سینما و سالن نمایش در کشور شناسنامه خاص خود را دارا بوده و از شرح وضعیت روشن، معتبر و به‌روز برخوردار باشد.

یکی از نیازهای مهم سینمای ایران، ارائه آمارهای دقیق و به‌روز و استفاده از این آمار در ایجاد تغییرات و سیاست‌گذاری‌ها و متعاقب آن، نتایج به دست آمده از تغییرات و سیاست‌گذاری‌ها در بروز آمار جدید است. این چرخه در حال انجام بوده و به طور دائم اثرات خود را بر یکدیگر می‌گذارند. تسلط بر این تغییرات آماری و تحلیل‌های متعاقب آن می‌تواند مهم‌ترین نقطه قوت هر سازمانی باشد. در ۳ سال گذشته ایجاد سالن‌های نمایش به جهت کمی و کیفی به یکی از اولویت‌های صنعت سینمای کشور بدل شده است. اگر چه تلاش‌های انجام شده از سوی بخش خصوصی در مسیر تبیین شده از سوی سازمان سینمایی، جدی و قابل تأمل بوده که در مقایسه با یک دهه قبل بخوبی مشهود است اما هنوز از میانگین آمار جهانی در این حوزه دور هستیم. در پایان سال 97، تعداد 231 سینما، 83 مجتمع، 9 سالن و 18 فرهنگسرا در کشور وظیفه نمایش فیلم‌ها را با فراهم آوردن 596  سالن و 157707 صندلی در کل کشور بر عهده داشته‌اند، همچنین تعداد 43 سینمای سیار به نمایش فیلم به صورت غیرثابت پرداخته‌اند. این اعداد و ارقام در طول چند سال گذشته تا سال 99 به دلیل افت فروش فیلم‌ها و سودده نبودن سالن‌های سینما مدام کمتر شد و درنهایت بسیاری از سالن‌های خوب از جمله عصر جدید، ماندانا و... از سالن سینما به فروشگاه و... تغییر کاربری دادند. با این رویه سالن‌های سینما در اواخر دوره روحانی می‌رفت که آرام آرام  به 190 سالن سینما و 70 مجتمع سقوط کند؛  اعدادی که نشان می‌داد آژیر قرمز برای سالن‌سازی سینما به صدا درآمده است. این اعداد اما در نهایت در سال‌های اخیر دستخوش تغییرات شد و با استفاده از تبدیل سالن‌های بزرگ به چند سالن کوچک و ساخت سالن‌های جدید، دوباره روندی افزایشی یافت تا اینکه در نهایت، سال 1400 تعداد سالن‌های سینما به 590 سالن و در ابتدای امسال مجموع سالن‌های سینما، مجتمع‌ها، مال‌ها و... به 756 سالن سینما رسید. بر اساس آمار جمعیتی، نسبت جمعیت به سینما در کشور برابر با 234388 نفر و درباره سالن‌ها برابر با 134104 نفر است.