گروه سیاسی: نسبت اصلاح‌طلبان با سلبریتی‌ها وارد مرحله پرمزاحی شده است. جریانی که روزی با باد کردن سلبریتی‌ها و وزن بخشیدن به هنرپیشه‌ها در فضای سیاسی به دنبال هیجانی کردن فضای انتخاباتی کشور می‌گشت، امروز به دنبال مقصری برای بزرگ کردن این صنف می‌گردد و خود را قربانی این فضا می‌خواند.

به گزارش «وطن امروز»، سعید لیلاز روزنامه‌نگار و اقتصاددان اصلاح‌طلب بتازگی در جریان یک گفت‌وگو با بیان اینکه امروز جمهوری اسلامی روزنامه‌نگاران و سلبریتی‌ها را با خود ندارد، گفت: نظام خودش این انتخاب را کرده و سطح منازعه را از عبدی و حجاریان به سطح سلبریتی‌ها رسانده، چون می‌دانست توانایی مقابله با عبدی و حجاریان را ندارد! اما فارغ از این ادعا که کسی توانایی مقابله با چهره‌های منقضی‌شده اصلاحات را دارد یا خیر، این سوال مطرح می‌شود: چه کسی سلبریتی‌ها را در فضای سیاسی کشور بزرگ کرد. پی گرفتن این سوال از قضا همگان را به همان اردوگاهی می‌کشاند که امروز صدای مخالفت با سلبریتی‌ها از آن بلند شده است. انتخابات ریاست جمهوری سال 76 نخستین میدان سیاسی کشور بود که در آن هنرمندان و سلبریتی‌ها حضوری در حاشیه رقابت‌ها و در طرفداری از محمد خاتمی یافتند. دهه80 به خصوص انتخابات ریاست جمهوری دهم بود که یکباره سلبریتی‌ها به بخش ثابت میتینگ‌های سیاسی اصلاح‌طلبان راه یافتند. برنامه مشهور 2 خرداد در سالن آزادی با حضور هنرمندانی همچون حمید فرخ‌نژاد (که اکنون کنار بدنام‌ترین چهره‌های ضدانقلاب و سلطنت‌طلب ایستاده است) نقطه تثبیت جایگاه سلبریتی‌ها در حیات سیاسی اصلاح‌طلبان بود. شروع دهه90 و همزمانی‌اش با بزرگ شدن جایگاه شبکه‌های اجتماعی در زندگی مردم اما سلبریتی‌ها را به مهم‌ترین سرمایه سیاسی اصلاح‌طلبان تبدیل کرد که در 3 انتخابات سال‌های 92، 94 و 96 عملا بازیگردان سناریوی اصلاح‌طلبان شدند تا جایی که دیگر این جبهه کمتر روی روشنفکران و روزنامه‌نگاران و... سرمایه‌گذاری می‌کرد و هنرپیشه‌ها جای چنین گروه‌هایی را نیز برای آنها پر کردند.

سعید لیلاز در حالی دوگانه موهوم سلبریتی - حجاریان را مطرح می‌کند و می‌گوید جمهوری اسلامی برای فرار از حجاریان، سلبریتی‌ها را بزرگ کرد که شخص حجاریان خود تئوریسین اعطای تریبون به سلبریتی‌ها بود و حیات اصلاح‌طلبان را به بازیگری شهرت‌پیشه‌ها در سیاست گره زد. حجاریان خرداد 97 در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد گفت: اصلاح‌طلبان باید سیاست‌های خود را به ‌تعبیر مولانا از دهان غیر مطرح کنند. به این معنا که سیاست‌های‌شان را نخست با گروه‌های مرجع جدید شامل هنرمندان، مشاهیر و... در میان بگذارند و پس از دریافت بازخوردها و اعمال تغییرات احتمالی، سیاست‌ها توسط همان گروه‌های مرجع جدید در جامعه منعکس شود.

به همین خاطر اگر بنا باشد متهمی برای بزرگ کردن جایگاه سلبریتی‌ها در نزاع سیاسی پیدا شود نخستین متهم‌ها را باید در بین هم‌قطاران لیلاز، عبدی و حجاریان یافت.