ت) اما نکته‌ای که لازم است با مردم پاکستان در میان گذاشته شود و طبعا باید توجه مقامات پاکستانی را نیز بدان جلب کرد این است که ایران دولت پاکستان را برادر و دوست خود می‌داند و بر همین اساس نیز به‌رغم وقوع ناامنی‌های مکرر از مبدأ پاکستان علیه خود، حداقل فرآیندی 10 ساله را طی کرد تا مقامات پاکستان خود چاره‌ای بیندیشند که هرگز چنین نشد، بنابراین مجبور به اقدام شد آن هم اقدامی که به سود امنیت ملی پاکستان نیز هست. این در حالی است که مقامات پاکستانی به‌ جای بررسی ریشه‌ها و علل ماجرا، روستایی مرزی در شرق ایران را با ادعای مبارزه با تروریست‌ها هدف قرار دادند. حال سوالات اصلی این است که مگر ایران مبدأ حملات مکرر تروریستی علیه پاکستان بوده است؟ آیا مقامات پاکستانی همچون ایران درخواست‌های چند‌باره از همسایه خود جهت ممانعت از حملات مکرر تروریستی علیه خود مثلا از سمت مرزهای ایران داشته‌اند که بی‌پاسخ مانده باشد؟ اگر پاسخ سوالات فوق منفی است -که منفی است- بنابراین به همان نسبت که اقدام ایران در هدف قرار دادن تروریست‌ها در خاک پاکستان اقدامی مشروع، قابل دفاع و موجه است، اقدام متقابل دولت پاکستان غیرمتوازن، کاریکاتوری، غیرموجه و به دور از اصول حسن همجواری است. مردم پاکستان باید دقت کنند شرایطی را که ایران به دلیل حق همسایگی و محترم شمردن ملت و دولت پاکستان، حداقل 10 سال با ضرر و زیان‌هایش تحمل کرد مقامات پاکستانی به دلیل اشتباهات محاسباتی و کم‌ظرفیتی در رعایت اصول حسن همجواری، ۴۸ ساعت یارای تحملش را نداشتند!!

ث) فشار رسانه‌ای از سوی دشمنان روابط ایران و پاکستان در خطای راهبردی اخیر پاکستان را البته نمی‌توان بی‌تاثیر دانست، به‌طوری که این رسانه‌ها با تلاش برای انحراف افکار عمومی در پاکستان از ریشه‌های اصلی اقدام ایران، سعی در تشدید تنش و پایدارسازی آن داشتند، چرا که تنش در روابط ایران و پاکستان به نفع هر کشور و جریانی که باشد قطعا به سود ۲ کشور و جهان اسلام نخواهد بود. بویژه در شرایطی که آمریکا و اسرائیل روزگار سخت و دردناکی را در منطقه سپری می‌کنند. ایران کامل و دقیق بر این موارد اشراف دارد و طبعا از طرف مقابل نیز انتظار دارد این مسائل را در کنش یا واکنش‌های حاکمیتی خود مورد محاسبه قرار دهد.

ج) ایران کشور و همسایه‌ای است که اصول ثابت، صادقانه و مقتدرانه‌ای مبتنی بر تفکر ناب اسلامی در اداره‌ کشور و مواجهه با جهان دارد، به طوری که مبتنی بر همان اصول، پایگاه نظامی عین‌الاسد آمریکا یا گروهک‌های تروریستی می‌تواند از سوی ایران برای صلح و ثبات منطقه‌ای و جهانی مورد هدف قرار گیرد.  بنابراین رفتار مقامات ایرانی متفاوت از رفتار مقامات برخی کشورهاست که به‌طور مثال در جنگ پهپادی توان پاسخ به نقض حاکمیت ملی خود از سوی ابرقدرت‌ها را ندارند و در مقابل با بی‌ارادگی در مبارزه‌ صادقانه با تروریسم، همسایگان خود را نیز دچار مناقشات بی‌مورد مرزی می‌کنند. قطعا ایران درصدد ایجاد تنش و تشدید آن با پاکستان نیست بویژه اکنون که نسل‌کشی صهیونیست‌ها در فلسطین را مساله‌ اصلی و اول جهان اسلام می‌داند. بنابراین شایسته است با استفاده از اصل تبدیل تهدیدها به فرصت، تنش مرزی اخیر را فرصتی برای همکاری تنگاتنگ ۲ کشور جهت مبارزه‌ هماهنگ و اثرگذار با تروریست‌ها دانست. طرف پاکستانی باید به‌ جای صرف انرژی در مشابهت‌سازی‌های رفتاری که ذکرش رفت، با اقدامات اصولی پیشگامی خود در حفظ امنیت ملی پاکستان را پاسداری کند و توان اطلاعاتی، امنیتی و حتی سیاسی خود را در کنترل مرزها و برخورد با تروریست‌ها به رخ بکشد تا در جهان نیز بتواند تصویری مستقل، توانمند و مردمی از خود به نمایش بگذارد.