وارش گیلانی: «پیراهن بهار»، نام مجموعه غزلی است از خدابخش صفادل که انتشارات شهرستان ادب در 135 صفحه منتشر کرده است. این مجموعه 59 غزل دارد که همه یا اغلب مضامین‌شان عاشقانه است که گاه با یادکرد از نام‌هایی که پشتوانه‌ ملی، کهن یا تراژیک دارند، درمی‌آمیزد؛ مثلا با یادکرد از قصه‌های سهراب، مادربزرگ، لیلی و مجنون، فرهاد، داش‌آکل و... و گاه کلمات و مظاهر کهن و ملی یا قهرمانان مثبت و منفی را که در شاهنامه نام‌شان آمده‌ است؛ مثل دیو، ضحاک، سهند، دماوند، سمنگان، بیستون و... به کار می‌گیرد ولی در کل، مسیر، سمت، مقصد، نگاه و فضای غزل‌های دفتر «پیراهن بهار» خدابخش صفادل مشخص و روشن است و آن عاشقانگی است. صفادل حتی وقتی می‌خواهد خداوند ۲ عالم را ستایش و از او تشکر کند، با نام «آفریننده‌ عشق و مستی» از او یاد می‌کند که در این ستایش نیز ۲ وجه بزرگ عاشقانگی دیده می‌شود؛ یکی عظمتی چون خداوند که خود آفریننده‌ است که پایه‌ هستی را بر عشق و مستی گذاشت و دیگر اینکه پایه و اساس هستی بر پایه‌ عشق و مستی است.