نائوکی تسوکوشی، فوتبال‌نویس ژاپنی: خیلی از همکاران خبرنگار ما از دیگر کشورها می‌پرسند چرا دیگر تیم‌ ملی‌تان شبیه جام‌جهانی ۲۰۲۲ و روزهای خوب  بعد از آن نیست. 

راستش را بخواهید، باید اعتراف کنیم که تغییرات اعمال شده توسط هاجیمه موری‌یاسو،  اجباری بوده است، زیرا کاپیتان تیم و ستون دفاعی سابق ما یعنی مایا یوشیدا همراه دفاع راست، هیروکی ساکای و مدافع چپ، یوتو ناگاتومو همگی از تیم‌ ملی خداحافطی کردند. حتی در دوران جام‌جهانی ۲۰۲۲ در قطر هم اگر یوتا ناکایاما درست قبل از مسابقات مصدوم نمی‌شد، ناگاتومو حتی نخستین بازی را مقابل آلمان شروع نمی‌کرد. در عین حال شاید اگر جام آسیایی در تابستان برگزار می‌شد، ما تیم کامل‌تری داشتیم.

پارسال دایچی کامادا و آئو تاناکا که هر دو در قطر  فیکس بودند، تصمیم گرفتند در میانه فصل فوتبال اروپا، باشگاه‌های‌شان را ترک نکنند تا جایگاه خود را از دست ندهند.

در میان هواداران ژاپنی کسی به این تصمیم منطقی آنها معترض نشد.

همچنین درباره جنجالی‌ترین تصمیم ‌موری‌یاسو یعنی سپردن شماره یک به زیون سوزوکی ۲۱ ساله هم دلایل منطقی وجود دارد.

شوئیجی گوندا که در جام‌جهانی گذشته فیکس بود،  با باشگاهش شیمیزو اس پالس به جی-۲ (لیگ دسته دوم ژاپن) سقوط کرد‌ و‌ موری‌یاسو می‌خواست گزینه اصلی دروازه‌اش را به سنگربانی بدهد که در سطح فوتبال برتر بازی می‌کند‌.

از طرف دیگر دنیل اشمیت، گزینه طبیعی او هم با مشکل نقل و انتقالات مواجه شد و در تیم اروپایی‌اش نیمکت‌نشین شد.

 طبیعی بود که موری‌یاسو سراغ استعداد جوانی مثل سوزوکی رفت که گفته می‌شد از منچستریونایتد پیشنهاد داشته. البته این جوان هنوز در حال کسب تجربه در راه دشوار یک رقابت قاره‌ای است اما در هر مسابقه بهتر می‌شود.

البته از دیدگاه ما، هسته اصلی تیم تغییر نکرده و این فرصت خوبی برای موری‌یاسو است تا با تزریق خون جدید، بخت خود در آسیا را برای بار دوم پس از شکست در فینال ۲۰۱۹ امتحان کند.

در نهایت اگر بپرسید آیا فکر می‌کنم ما هنوز هم خود را مدعی عنوان قهرمانی می‌دانیم یا نه؟ پاسخم مثبت است.

ممکن است با وجود تیم‌های قدرتمند دیگر، مدعی اصلی نباشیم اما اگر بتوانیم از ایران  عبور کنیم، قطعا داعیه‌دار خواهیم بود.