عبدالله دارابی: بالاخره ژاپن را در جام ملت‌ها بردیم و راهی مرحله نیمه‌نهایی شدیم؛ بردی به مدد غیرت و فوتبال ایرانی. در روزی که امیر قلعه‌نویی با تغییر سیستم به ناچار (به دلیل محرومیت طارمی) و تغییر ترکیب با هوشمندی، شاگردانش را به میدان فرستاد، ایران هجومی ظاهر شد ولی این ژاپن بود که با حرکتی تاکتیکی و روی اشتباه هافبک‌های کناری و دفاعی و مدافعان میانی ما، به گل رسید. پس از این گل، نوعی سردرگمی را در بازیکنان دیدیم و نگرانی‌هایی بابت شکستی دیگر از ژاپن و حذفی دوباره نزد ایرانیان مشتاق ایجاد شد، مضاف بر اینکه ژاپن حملات با برنامه‌ای تدارک می‌دید و بازیکنان کوتاه‌قامت‌شان بین مدافعان بلندقامت‌تر ما با ضربات سر هم دروازه ما را به خطر انداختند. 

با شروع نیمه دوم، هرچه از زمان بازی گذشت، تیم ایران عزم خود را برای جبران جدی‌تر کرد و بالاخره توانست با استفاده از عمق دفاع ژاپن، پاس تودر عالی سردار آزمون و ضربه تمام‌کننده عالی‌تر محمد محبی (یکی از تغییرات مثبت ترکیب ایران در این بازی) گل تساوی را در قعر دروازه سامورایی‌ها جا دهد. در ادامه حملات ایران بیشتر به سوی ارسال از کناره‌ها گرایش یافت ولی شانس با سردار یار نبود و کم‌دقتی محبی نیز یک فرصت را از ما گرفت، ضمن اینکه یک گل زیبای سردار که در نیمه دوم متفاوت‌تر ظاهر شده بود نیز توسط کمک‌داور ویدئویی آفساید اعلام شد. تیم‌ملی ایران که نمی‌خواست مجددا در این مرحله با جام وداعی تلخ داشته باشد با بازی‌ای نشأت گرفته از غیرت و فوتبال ایرانی، ارسال‌های بلندش را بیشتر کرد و اینگونه خط هافبک پرتلاش و فشرده حریف را از بازی خارج کرد؛ توجه داشته باشیم که هافبک‌های ژاپنی چندان فرصت بازیسازی روی زمین به ما نمی‌دادند و رو آوردن به توپ‌های بلند به جای سعی در ارائه فوتبالی با پاس‌های متعدد زمینی، تصمیمی منطقی بود، چون هدف در فوتبال بردن است و به بازی مالکانه‌ای که منتج به گل نشود، صدم امتیازی هم تعلق نمی‌گیرد. مهم این بود که تیم ایران به این روش ولو به اجبار رو آورد و در چنین بازی حساس و مهمی برابر تیمی سختکوش، برای کسب پیروزی بدان متوسل و موفق نیز شد روی یکی از همین ارسال‌ها صاحب پنالتی شود و با ضربه جهانبخش، این بار ایران، ژاپن را به خانه بفرستد و خودش به جمع ۴ تیم پایانی بپیوندد و ایرانیان مشتاق را شادمان کند.

تیم ملی ایران، ژاپن قدرتمند و پرامکانات را شکست داد و با روحیه‌ای بالا راهی مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا شد. پیروزی شیرینی که علاوه بر تلاش ستودنی بازیکنان، محصول هوشمندی در اتخاذ سیستم و ارنجی متفاوت و متناسب با این بازی، استفاده از روشی منطقی برای بردن با توجه به شرایط بازی و حریف و پرهیز از تعویض‌های یکنواختی که برای رقبا رو شده بود، است اما فراموش نکنیم برخی ضعف‌ها باز هم به قوت خود باقی است؛ ایرادات دفاعی کمافی‌السابق و تعدد پاس‌های اشتباه بازیکنان و لو دادن توپ‌های متعدد در نقاط حساس حتی توسط بازیکنان باتجربه در این بازی وجود داشت که قطعا تداوم آن در مراحل آتی می‌تواند تاوان دردناکی برای ما داشته باشد، مضاف بر این باید جلوی غرور ناشی از این برد حساس به وسیله کادر فنی گرفته شود.

البته باید به تلاش و همت شیربچه‌های ایرانی بابت این پیروزی بزرگ درود ویژه فرستاد، چرا که می‌دانیم  برخی منتقدان تیم‌ ملی به جهت مخالفت و حتی دشمنی با شخص سرمربی تیم ملی، در انتظار شکست تیم‌ ملی ایران در این روز نشسته بودند و تعدادی از آنها، فعالیت‌شان را از قبل بازی نیز استارت ‌زده بودند!