زهره فلاح‌زاده: فوتبال را نمی‌توان با اگر و‌ شاید تحلیل کرد. این روزها مدام می‌شنویم اگر آن شوت علیرضا جهانبخش در واپسین لحظات بازی با قطر در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا به تیرک دروازه میزبان برخورد نمی‌کرد و درون دروازه می‌رفت یا اگر آن گل سوم قطر که توسط معز علی به ثمر رسید میلیمتری آفساید گرفته می‌شد، شاید در فینال می‌بودیم و شاید جام در دستان‌ ما بود.

همه اینها اگر و شاید است اما فوتبال را باید از درون زمین تحلیل کرد؛ آنجا که ما خیلی زود در حرکتی غافلگیرانه و با ضربه استثنایی سردار آزمون در دقیقه ۳ به گل رسیدیم‌؛ اتفاقی که می‌توانست به رویای ما برای رسیدن به قهرمانی بهتر و بیشتر کمک کند اما پس از گل ایران چه اتفاقی افتاد؟ 

ما بعد از این گل درست مثل ژاپن در نیمه دوم بازی مقابل خودمان در مرحله یک‌چهارم نهایی، تبدیل شدیم به تیمی شلخته و سراسیمه که نمی‌توانست در آن جو وحشتناک ورزشگاه الثمامه که همه عرب‌های حوزه «خلیج فارس» را گرد هم آورده بود تا از قطر میزبان حمایت کنند، بازی معمول خود را انجام دهد.

برخلاف انتظار قطر بهترین نمایشش را مقابل ما اجرا کرد و اکرم عفیف بارها خط دفاع ما را آزار داد و یک گل زیبا هم به ثمر رساند.

تیم ایران هرگز نتوانست از مهدی طارمی، ستاره بزرگ خود در این دیدار بهره‌ای ببرد و او در چنگال مدافعان قطری‌ اسیر شده بود. امیر قلعه‌نویی می‌توانست استراتژی خود را تغییر دهد و با تعویض این بازیکن و ورود مهدی قایدی که هم رونده است و هم می‌توانست با شیوه بازی خاص خودش مدافعان سختکوش قطر را دور بزند، به دروازه این تیم برسد اما طارمی در زمین ماند و درجا زد.

ایران سراسیمه حمله می‌کرد و به جای آنکه عمق دفاع قطر را که پر از روزنه بود، هدف قرار دهد، رو به سانترهای بی‌هدف آورد؛ آن هم در شرایطی که اکثر سانترهای علیرضا جهانبخش یا بسیار کوتاه بود یا مدافع‌ برزیلی قطر یعنی مندز، توپ‌های ارسالی را دفع می‌کرد.

در سوی مقابل اما دفاع ایران اشتباهی نمانده بود که انجام ندهد؛ از دفع ناقص و خوردن گل اول تا اخراج شدن خلیل‌زاده و پر کردن آفساید توسط رضاییان که منجر به گل سوم و پیروزی‌بخش قطر شد.

از ابتدای مسابقات نوشتیم دفاع ایران بسیار متزلزل ظاهر شده و تیمی که در دیدار دوستانه از بورکینافاسو گل دریافت می‌کند، مقابل ازبکستان در تاشکند نتیجه ۲ بر صفر برده را با مساوی عوض می‌کند یا مقابل فلسطین در همین تورنمنت یک گل راحت دریافت می‌کند، یعنی یک جای کارش می‌لنگد. مرور کنید گلی که ایران از ژاپن دریافت کرد چگونه بود؟ اشتباه مدافع ما، برخورد توپ به بیرانوند و‌ بعد درون دروازه جا گرفتن توپ.

کادرفنی نتوانست ضعف دفاع را بپوشاند و هرگز نتوانست مقابل قطر از نظر روحی - روانی تیم را آماده مسابقات کند.

در این میان قطر و اردنی که تا همین چند سال پیش کسی روی آنها حسابی باز نمی‌کرد، حالا یکی ۲ دوره متوالی قهرمان قاره شده و دیگری با درخشش مقابل مدعیان همیشگی جام، به فینال رسید.

بله! اما و اگر در فوتبال جایی ندارد. بهتر است از جملاتی مثل«چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌شود» فاصله بگیریم‌. باید بپذیریم در روزهای شکست‌ با این جملات شعاری نمی‌توانیم به فردای بهتر برسیم. تا زمانی که ما به دنبال توجیه شکست‌های‌مان باشیم، تیم‌های دیگر با تلاش‌ بیشتر به نزدیکی ما می‌رسند و‌ حتی گوی سبقت را می‌ربایند.

۳ سال دیگر جام‌جهانی را داریم و ترکیبی که بدون شک دچار تغییرات زیادی می‌شود.‌ از همین حالا هدف ایران باید صعود از مرحله گروهی جام‌جهانی باشد. هر چه هدف بزرگ‌تر باشد، امکان رسیدن به موفقیت بیشتر می‌شود.