عبدالله دارابی: اشک‌هایی که پس از بازی می‌ریزیم نتیجه عرق‌هایی است که در میدان نریخته‌ایم و حسرتی که پس از بازی می‌خوریم، انعکاس وظیفه‌ای است که به درستی انجام نداده‌ایم. شاید این علت شکست ما در برابر قطری باشد که 3 ماه قبل از این جام با ۴ گل مغلوبش ساختیم و پیروزی تیم‌ ملی قطر نیز حاصل بابرنامه بودن، تلاش هدفمند و انسجام تیمی‌شان بود.

وقتی دقیقه 3 بازی، سردار آزمون دروازه قطر را گشود و متعاقب آن ۲ فرصت خوب را طارمی و قدوس از دست دادند امید به کسب یک پیروزی قاطع و صعود به فینال در دل‌ها افزون شد ولی روند و نتیجه بازی، حکم به قطعی شدن حسرت ۵۱ ساله ما در جام ملت‌های آسیا داد! تیم‌ ملی قطر خیلی زود از شوک دریافت گل زودهنگام خارج شد و با گل دقیقه ۱۷ عبدالسلام، بازی خود را به تیم ما تحمیل کرد و از تیم ایران هم فرصت بازی‌سازی و استفاده مجدد از منفذهای دفاعی‌اش را گرفت. پس از این گل، نظم تیمی ما مختل و اشتباهات مکرر و بهم‌ریختگی تاکتیکی و تیمی ما نیز مزید بر احاطه میزبان بر بازی شد. دقیقه ۳۲ روی پاس اشتباه ابراهیمی و فرار اکرم عفیف، می‌رفت که دروازه ایران باز شود ولی بخت با ما یار بود که پس از دفع بیرانوند، ضربه دوم عفیف از بالای دروازه به بیرون رفت ولی عنابی‌پوشان دقیقه ۴۴ مزد بازی کم‌نقص و جسورانه خود را گرفتند و اکرم عفیف در حالی ‌که توسط ۴ بازیکن باتجربه (!) ما اسکورت می‌شد با شوتی دیدنی بیرانوند را برای دومین بار تسلیم کرد و تیمش را پیروز به رختکن فرستاد.

با گل جهانبخش در دقیقه ۵۰ امیدوار شدیم مانند نیمه دوم با ژاپن، خود را به حریف دیکته ‌کنیم و سر از فینال درآوریم ولی با کپی‌برداری غلط از آن بازی، به توپ‌های بلند روی آوردیم و باب میل نقطه قوت خط دفاعی بلندقامت قطر بازی کردیم و خیال‌شان را از بازی زمینی و استفاده از عمق و حفره‌های دفاعی‌شان - نقطه ضعف دفاع قطر - آسوده ساختیم و به دست خود، توانایی بازیکنی چون محبی را که در نیمه دوم به زمین آورده بودیم، بایکوت کردیم! ایران هرچه توپ به روی دروازه برشام ریخت راهی به دروازه‌اش نیافت ولی قطر هرگاه عزم دروازه ما را کرد، خطری جدی به وجود آورد؛ چه با بازی زمینی و چه روی ارسال‌هایش! شاگردان لوپز چنان منسجم بودند که حتی اکثر توپ‌های دوم پشت هر ۲ محوطه جریمه را با جایگیری درست، صاحب می‌شدند و در دقیقه ۸۱ روی یکی از همین توپ‌ها، معز علی را در حفره دفاعی تیم ما صاحب فرصتی عالی کردند تا او در پشت ۶ قدم با طمأنینه، توپ را کنترل و دروازه بیرانوند را برای بار سوم باز کند. این گل در حالی به ثمر رسید که ما با حملات پردامنه و ارسال‌های متعدد اما بی‌ثمر روی دروازه قطر خیمه‌ زده بودیم اما آنها روی حمله‌ای با برنامه به هدف خویش رسیدند!

پس از این گل و در حالی ‌که توقع می‌رفت با حضور بازیکنانی چون قائدی، قلی‌زاده و ترابی و استفاده از تکنیک و سرعت آنها و نیز محبی، دفاع فشرده و متراکم قطری‌ها را از هم باز کنیم و به گل تساوی برسیم مغانلو و اسدی که تجربه و روحیه لازم برای حضور در لحظات سرنوشت‌ساز چنین بازی سخت و حساسی را نداشتند وارد زمین شدند و با اصرار به ارسال‌های بی‌فایده از هر نقطه زمین، این فرصت را از خود گرفتیم و به حریف نیز مجال دادیم به رغم برتری‌اش، با استفاده از توپ‌های برگشتی، چند بار دروازه تیم ما را بشدت تهدید کند. در دقایق پایانی و روی معدود دفعاتی که موفق به باز کردن دفاع حریف شدیم، دیرک دروازه مانع گل شدن ضربه زمینی جهانبخش شد و متعاقب آن نیز یک دفع هشیارانه از مشعل برشام، آخرین امیدهای ما را نقش بر آب کرد تا جام به تلخی برای ما تمام شود و باز هم ‌فقط تماشاگر فینال باشیم!