حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین حسینی‌قمی: شعبان ماه پرفضیلتی است و پیامبر اعظم(ص) هرگاه هلال ماه شعبان را می‌دیدند، امر می‌فرمودند به منادی که در مدینه ندا کند: «ای اهل مدینه! من از جانب خداوند به سوی شما مبعوث شدم؛ آگاه باشید که شعبان ماه من است. پس خدا رحمت کند کسی را که مرا در ماه من یاری کند (یعنی روزه بگیرد)». امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «وقتی این را شنیدم روزه ماه شعبان از من فوت نشد».

حضرت امام علی(ع) ترازوی اعمال هستند که در قیامت همه انسان‌ها با اعمال آن حضرت مقایسه می‌شوند. امروز زادروز حضرت اباالفضل‌العباس(ع) فرزند امیرالمؤمنین الگوی وفاداری است. این آقای بزرگوار اسوه اخلاق و ایمان است و ادبش تا حدی است که حتی تا لحظاتی قبل از شهادتش یک بار هم امام حسین(ع) را «برادر» خطاب نکرد. ما باید حضرت عباس(ع) را الگوی خود در زندگی قرار دهیم و رفتار و ادب ایشان را عملی کنیم. 

در جایگاه قمر بنی‌هاشم همین بس که همه شهدای کربلا پایین پای امام حسین(ع) هستند اما حضرت عباس(ع) جایگاه و بارگاه متفاوتی دارند و بین‌الحرمینی به وجود آمده که این همه عاشق دارد. کلماتی که اهل بیت درباره عظمت حضرت عباس(ع) فرموده‌اند درباره هیچ امامزاده دیگری پیدا نمی‌کنیم. مقام «باب‌الحوائج» را خداوند به ایشان عطا کرده؛ آن هم به واسطه ادب و وفاداری حضرت عباس(ع).

شیخ صدوق نقل کرده امام سجاد(ع) وقتی به فرزند حضرت عباس(ع) نگاه کردند، اشک‌شان جاری شد و فرمودند: هیچ‌ روزی بر پیامبر سخت‌تر از جنگ احد که عمویش حمزه به شهادت رسید، نبود. بعد از آن هم در جنگ موته که جعفر بن‌ابیطالب شهید شد... بر سیدالشهدا روزی سخت‌تر نبود جز روزی که هزاران نفر که خود را از امت پیامبر می‌دانستند، جمع شدند و می‌گفتند حسین را می‌کشیم تا به خدا نزدیک‌تر شویم. امام سجاد فرمودند: امام حسین آنها را دعوت به حق کرد... خدا رحمت کند عمویم عباس را؛ جان خود را تقدیم کرد، دست از بدن جدا شد مثل جعفر طیار که با فرشتگان پرواز می‌کند... «عباس منزلتی دارد که همه شهدا به مقامش غبطه‌ می‌خورند».