عبدالله دارابی: حسین کنعانی‌زادگان پس از پایان بازی با آلومینیوم اراک که به شکست پرسپولیس منجر شد، از اتوبوس تیمش پیاده شد و با مشت و لگد به هوادارانی که علیه‌اش شعار می‌دادند، حمله‌ور شد! فارغ از اینکه کنعانی‌زادگان به دفعات رفتارهای ناپسند غیرحرفه‌ای و اخلاقی مغایر شخصیت یک ملی‌پوش که ناشی از غرور کاذب، کمبود ظرفیت و فقر فرهنگی است، مرتکب شده است و متاسفانه توسط ارکان قضایی فدراسیون فوتبال، آنچنان که باید، با وی برخورد نشده و حتی در مواردی، نسبت به وی اغماض بیجا نیز شده است؛ ۲ نکته در این باب که موجب تکرار و تشدید رفتارهای ناپسندش شده است، شایان ذکر است.

۱- مواضع جانبدارانه بی‌اساس و مخرب باشگاهش در توجیه اینگونه رفتارها: هر چند این نقیصه در بین همه باشگاه‌های ما با درجاتی از ضعف و شدت، اپیدمی شده ولی باشگاه پرسپولیس از پیش‌قراولان با شدت درجه آن است، چندان که در هیچ مورد از رفتارهای ناپسند عوامل مدیریتی و فنی این باشگاه در سالیان اخیر که حتی وضوح تخلف‌شان بر همگان نیز محرز بوده است، مسؤولان این باشگاه از وارونه جلوه دادن واقعیت و توجیه برای تبرئه ایشان به جای پذیرش خطا، تمکین در برابر قانون و سعی در اصلاح آن رفتارها دریغ نورزیده‌اند! ماحصل آن نیز شده است جری‌تر شدن متخلف در تکرار رفتارهای متخلفانه به پشتوانه حمایت باشگاه، نادیده‌انگاری اصول حرفه‌ای و اخلاقی و رنگ باختن معیارهای اخلاقی، عادی‌انگاری چنین رفتارهایی و افت و عدم رشد کیفیت فنی متخلف که زیان آن در سطوح داخلی و فراداخلی، گریبان ایشان، تیم‌های‌شان و فوتبال ملی ما را گرفته است! آیا افت چنین بازیکنانی صرفا دلیل فنی دارد؟ آیا شرایط نامناسب پرسپولیس در لیگ امسال ایران و آسیا، صرفا ناشی از مسائل فنی است؟ افت چشمگیر برخی بازیکنان مطرح قرمزپوشان، چقدر ناشی از رفتارهای حاشیه‌ای ایشان و همان حمایت‌های نابجا و غلط باشگاه متبوع‌شان است؟ راستی! عنوان فرهنگی بر سردر این باشگاه و سایر باشگاه‌ها و مقدم بر عنوان ورزشی، جز شعاری صرف، کاربردی داشته است؟ به عنوان مثال در ماجرای مکالمه لورفته کنعانی‌زادگان و در حالی ‌که در آن مقطع در قطر توپ می‌زد، واکنش مسؤولان پرسپولیس و سرمربی وقت آن جز حمایت از این بازیکن چه بود؟ در این سالیان این باشگاه و سایرین که با کسب نتایج ضعیف یا مواضع انتقادی علیه مسؤولان باشگاه، اعضای خود را با جریمه مالی مواخذه کرده‌اند، در چنین مواردی، کدام برخورد تنبیهی را با عضو خاطی خود داشته‌اند؟ اکنون نیز با کمال تاسف این باشگاه دست پیش را گرفته و به روال سابق در دفاع از رفتار زشت این بازیکن و تلاش برای تبرئه وی، به توجیه غلط و مقصر جلوه دادن باشگاه اراکی متوسل شده است!

۲- نقش ارکان قضایی در بروز یا تداوم این رفتارها: متاسفانه ارکان مزبور در قبال چنین رفتارهایی، وظیفه خود را با مصلحت‌اندیشی‌های غلط، به درستی انجام نداده‌اند و لذا خود در این وضعیت سهیم هستند! کوتاهی در مجازات باشگاه‌هایی که نفوذ و لابی قوی‌تری دارند، تاخیر یا اغماض بی‌مورد در اعمال مجازات برخی مربیان و بازیکنان اسمی‌تر به دلایلی مبهم و دوگانگی در برخوردهای انضباطی هم از دیگر کوتاهی‌های این ارکان و لاجرم، تداوم و تشدید این بی‌اخلاقی‌هاست! در همین قضیه اخیر، کمیته انضباطی به بازیکن خاطی فرصت ۴۸ ساعته برای دفاع از خود داده است، حال آنکه شاهد بوده‌ایم در موارد دیگر که وضوح اثبات تخلف و قبح کمتری داشتند، ابتدا فرد را مشمول دستور موقت و سپس ارائه دفاعیات کرده‌اند! با چنین رفتارهای مساله‌برانگیزی از جانب ارکان قضایی و کوتاهی و حمایت‌های مخرب باشگاه‌ها، توقع اصلاح یا کاهش رفتارهای غیراخلاقی در فوتبال ایران، توقعی است غیرقابل تحقق و تداوم و تکثر چنین رفتارهایی، امری است کاملا قابل پیش‌بینی!