گروه فرهنگ و هنر: داوود رشیدی وقتی به فرانسه رفت، قرار بود علوم سیاسی بخواند اما در فرانسه علاوه بر علوم سیاسی، تئاتر خواند و وقتی به ایران برگشت، تبدیل به یکی از مطرح‌ترین بازیگران و کارگردانان تئاتر و سینما شد. این هنرمند که اواخر دهه 40، بازیگری و کارگردانی را  در سینما و تئاتر با حضور و کارگردانی در آثاری چون «آنتیگون»، «الکترا»، «کاپیتان قراگز»، «می‌خواهید با من بازی کنید»، «مستاجر»، «شاه داوود»، «پروازبندان»، «دیکته» و «زاویه» در تئاتر و فیلم‌هایی چون «تجاوز» ساخته حمید مصداقی و نویسندگی بهزاد فراهانی آغاز کرد، تا قبل از انقلاب در 12 فیلم سینمایی از جمله «فرار از تله» جلال مقدم، «کندو» فریدون گله، «جهنم به اضافه من» محمدعلی فردین، «میعادگاه خشم» سعید مطلبی و «قدغن» علیرضا داوودنژاد هنرنمایی کرد. بدون شک اما یکی از بهترین آثاری که این هنرمند روی صحنه برد، نمایش «دیکته» نوشته غلامحسین ساعدی بود که همواره به عنوان ماندگارترین اثرش در کارنامه فعالیت‌های او به یادگار مانده است. از همین رو در پنجمین نشست اکران و نقد «فیلم تئاتر» در خانه هنرمندان ایران به همت انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر با حضور احترام برومند، عباس غفاری و افشین خورشید‌باختری این نمایش اکران و مورد نقد و بررسی قرار گرفت؛ نمایشی که سال 49 به مدت 60 دقیقه در تالار سنگلج روی صحنه رفته بود.  در ابتدای این نشست، عباس غفاری با اشاره به دلایل برگزاری این نشست‌ها و ایجاد راه‌های گفت‌وگو در تئاتر گفت: سال‌هاست تلاش می‌کنیم از یک جامعه تک‌صدایی نجات پیدا کنیم. چه چیز بهتر از تئاتر می‌تواند سبب دیالوگ و گفت‌وگو بین ما شود و شرایط را برای این اتفاق مهیا کند؟ یکی از اهداف سلسله جلسات نمایش «فیلم ‌تئاتر» نیز همین موضوع است. احترام برومند در ادامه این نشست گفت: من منتقد تئاتر نیستم و صحبت‌هایم نیز نقد تئاتر نیست. این نمایش برایم خاطره‌ای بسیار زیبا از نخستین سالی است که ازدواج کرده بودم. همه اسامی تیتراژ این اثر برایم آشنا بودند؛ همگی اساتیدی بودند که کار خود را خیلی خوب بلد بودند و آن را به بهترین شکل انجام می‌دادند.