مهدی بختیاری: نظام جمهوری اسلامی از ابتدای تاسیس خود همیشه امور مهم خود را به پشتوانه مردم حل‌وفصل کرده است. از تدوین قانون اساسی و ایجاد نظام جمهوری اسلامی در همان هفته‌های ابتدایی پیروزی انقلاب تا 8 سال دفاع ‌مقدس و بعد از آن در مقاطع مختلف، همیشه این مردم بودند که مشت نظام را در برابر تهدیدات دشمنان داخلی و خارجی پر کرده‌اند.

مهم‌ترین محل بروز این پشتوانه که اصلی‌ترین نماد مردمسالاری در کشور نیز محسوب می‌شود، انتخابات است که هر ۲ سال یک بار شاهد برگزاری آن هستیم.

تجربه نشان داده است هرچه حضور مردم پای صندق‌های رای بالاتر باشد، منافع بیشتری در حوزه‌های مختلف - از اقتصاد گرفته تا سیاست خارجی و امنیت - نصیب کشور می‌شود.

در حقیقت نظامی که از پشتوانه مردمی بیشتری برخوردار باشد، می‌تواند در عرصه‌های امنیتی و بین‌المللی با دست بازتری عمل کند و برعکس، حکومتی که مردم را نداشته باشد، براحتی توسط دشمنان خارجی بلعیده خواهد شد.

جمهوری اسلامی ایران در طول 4 دهه گذشته، همواره در معرض تهدیدات مختلف در حوزه‌های سخت تا نیمه‌سخت و نرم قرار داشته است.

با پیروزی انقلاب اسلامی، کشور درگیر حوادث و اتفاقات امنیتی زیادی شد که دایره آن از ناامنی در مناطق مختلف کشور توسط گروهک‌های ضدانقلاب و جدایی‌طلب، تا تحمیل 8 سال جنگ همه‌جانبه توسط دشمن خارجی و بعد از آن، توطئه‌های سخت و نیمه‌سخت در حوزه‌های متعدد را شامل می‌شود.

از طرف دیگر، ایران در منطقه‌ غرب آسیا قرار دارد که جنگ در آن سکه رایج است. کشورهای مختلفی در اطراف ایران، سال‌های طولانی درگیر جنگ‌های داخلی و خارجی بودند که برخی از آنها تا امروز نیز ادامه دارد.

کشورهای استعماری و متحدان آنها در منطقه هیچگاه خواهان یک ایران قوی با یک حکومت مقتدر و موثر در سطح منطقه‌ نبوده‌اند اما  به‌ رغم خواست آنها و با وجود تلاش‌های همه‌جانبه‌شان برای اینکه جلوی این انقلاب گرفته شود، جمهوری اسلامی نه تنها درگیر جنگ نشد، بلکه دایره تاثیراتش را به هزاران کیلومتر آن سوتر تا دریای مدیترانه نیز کشید.

امروز جمهوری اسلامی ایران پرچمدار جبهه‌ای است که حرف آخر را در تحولات منطقه می‌زند.

در حوزه‌های امنیتی و نظامی نیز اگر به روند سال‌های اخیر نگاه کنیم، کارنامه نظام جمهوری اسلامی یک کارنامه قابل قبول است که نه تنها توانسته امنیت خودش را در برابر همه توطئه‌ها و تهدیدات حفظ کند، بلکه دوستان خود را هم ارتقا داده است.

آنچه در این مسیر، موتور محرک نظام اسلامی است، علاوه بر تلاش‌های مجاهدان بی‌نام در عرصه‌های متعدد، حضور گسترده مردم بوده است که بروز آن را گاهی در انتخابات‌های گذشته و گاهی در راهپیمایی‌ها و تجمعات ملی شاهد بودیم که آخرین مورد آن، راهپیمایی 22 بهمن سال جاری بود.

جمعه 11 اسفند ۲ انتخابات دیگر در کشور برگزار خواهد شد که شامل انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره خبرگان رهبری می‌شود.

ناگفته پیداست حضور گسترده مردم پای صندوق‌های رای، آن هم در برهه حساس کنونی که همچنان کشور درگیر تقابل با انواع تهدیدات اقتصادی، امنیتی و فرهنگی است، می‌تواند خون تازه‌ای در رگ‌های حاکمیت ایجاد کند اما این حضور ارتباط مستقیمی با عملکرد مسؤولان نظام جمهوری اسلامی نیز دارد.

مجلس شورای اسلامی به عنوان قوه اصلی کشور در امر قانون‌گذاری، نقشی بی‌بدیل در ریل‌گذاری برای دولت جهت رفع مشکلات جامعه بویژه در حوزه‌های اقتصادی دارد و هر قدر این عملکرد در نظر مردم موفق‌تر باشد، اشتیاق و رغبت آنها به حضور پای صندوق‌ها نیز بیشتر خواهد شد.

عملکرد مجلس یازدهم با همه فراز و فرودهایش پیش روی آحاد ملت ایران قرار دارد و برون‌داد آن را روز جمعه در میزان حضور مردم خواهیم دید.

اما این مجلس - که در برخی موارد عملکردی موفق و در برخی موضوعات ناموفق داشت - آخرین ماه‌های عمر خود را پشت سر می‌گذارد و باید دید مجلس آتی – صرف نظر از رویکرد کلی آن و اینکه چه کسانی با چه گرایش و سلیقه‌ای در آن حضور خواهند داشت - چه خطی را پی خواهد گرفت.

بسیاری از مردم ایران به ‌رغم همه انتقادات و گلایه‌های بحقی که دارند، خود را پایبند به این حضور می‌دانند و این بدون شک مهم‌ترین داشته نظام جمهوری اسلامی ایران است که باید قدر آن دانسته شد.