اساسا تا چند سال قبل هنرمندان در فرآیند انتخابات یا صرفا ترغیب‌کننده بودند یا مطالبه‌گر یا افرادی که در حاشیه انتخابات تلاش می‌کردند نقشی ایفا کنند. با این همه از چند سال قبل با همگرایی هنرمندان حوزه‌های مختلف، بخش و صنفی واحد در این پایگاه شکل گرفت؛ اتفاقی که شاید موجب شود در دوره‌های آینده، هنرمندان پای ثابت انتخابات باشند و کرسی‌هایی به آنها اختصاص یابد. اختصاص کرسی نمایندگی مجلس به اهالی فرهنگ و هنر می‌تواند فضایی پرنشاط‌تر در میان این بخش تاثیرگذار از جامعه ایجاد کند و موجب شود برای فرستادن هنرمند مورد نظر هر گروه از آنها به مجلس تلاش و کنش بسیار بیشتر از دوره‌های پیش انجام شود.

حالا اما ظاهرا هنرمندان تصمیم گرفته‌اند با ایجاد یک صف واحد در هر دوره میان اهالی هنر، چند نفر را به عنوان نامزد وارد مجلس کنند؛ افرادی که به مشکلات و نیازهای هنرمندان و اهالی ادب اشراف داشته باشند و بتوانند از منظری درست و دقیق‌تر به مشکلات نگاه کرده و آنها را حل کنند. 

البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که پیش از این نیز چند نفر از اهالی فرهنگ و هنر موفق شده‌اند به عنوان نمایندگان شهرهای مختلف از پایگاه هنرمندان به مجلس راه یابند؛ از ملک‌الشعرای بهار تا بهروز افخمی و سعید ابوطالب.

بهار سال ۱۲۹۳ خورشیدی نماینده حوزه انتخابیه درگز در مجلس سوم شورای ملی و همچنین نماینده حوزه انتخابیه ترشیز (کاشمر کنونی) در مجلس پنجم شورای ملی از جوان‌ترین نمایندگان مجلس بود و  تصویب اعتبارنامه‌اش 4.5 ماه به طول انجامید. هنگام بررسی اعتبارنامه‌اش در مجلس (۳۱ فروردین ۱۲۹۴) شیخ محمدحسن گروسی در مخالفت با اعتبارنامه ملک‌الشعرا، مندرجات روزنامه نوبهار را «فساد ملتبس» توصیف کرد، یعنی امکان فساد عقیده در این مندرجات هست و باید برای تشخیص آن به خبره و کارشناس مراجعه شود. 

در نهایت با وجود همه حواشی و اتفاقات، بهار وارد مجلس شد. بهروز افخمی هم که تا سال 79 مجموعه کوچک جنگلی و فیلم‌هایی مثل شوکران، روز فرشته، عروس، عقرب و جهان پهلوان تختی را ساخته بود، در ششمین دوره مجلس شورای اسلامی نامزد شد و توانست به مجلس راه یابد. او درباره ورودش به مجلس می‌گوید: رئیس‌جمهور وقت به من تلفن کرد و نیم ساعتی ما پای تلفن با هم چانه زدیم و گفتم: «من می‌خواهم فیلم بسازم». گفت: «اگر ما در مجلس اکثریت شدیم، مرخصی بگیر. اگر اکثریت هم نشدیم استعفا بده و در مجلس نمان». گفتم: «من خیلی مواقع با شما اختلاف دارم و رای تشکیلاتی نمی‌‌دهم». گفت: «ما آمده‌ایم که هر کسی عقاید خود را بگوید».

یکی دیگر از هنرمندانی که موفق شد به عنوان نماینده وارد مجلس شود، سعید ابوطالب بود. ابوطالب فیلمساز، مستندساز ایرانی و از اصولگرایان مستقل بود. او به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس هفتم شورای اسلامی فعالیت داشت. در حال حاضر ابوطالب به عنوان کارگردان به ساخت برنامه‌های موفقی چون شب‌های مافیا اشتغال دارد. 

او پس از حمله آمریکا به عراق تحت عنوان مدیر یک گروه فیلمبرداری به این کشور سفر کرد. وی به همراه  سهیل کرمی یکی دیگر از اعضای این گروه، توسط نیروهای آمریکایی بازداشت و پس از 4 ماه آزاد شد و به ایران بازگشت. همچنین ابوطالب به عنوان چهره فرهنگی اصولگرا شناخته می‌شد و در مجلس عضویت کمیسیون فرهنگی را به عهده داشت.

در دوره اخیر ۲ نفر از چهره‌های فرهنگ و هنر و چند مدیر فرهنگی در انتخابات به عنوان نامزد حضور داشتند. ایرج ملکی در این میان جنس شهرتش کمی متفاوت است. او در کرمانشاه سال‌ها قبل چند فیلم کوتاه هشداردهنده درباره آسیب‌های اجتماعی با موضوعات مختلف ساخته بود. بعد از گسترش پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی این فیلم‌ها در میان کاربران کشف شد. ملکی به جای ناراحتی یا انزوا و گوشه‌گیری از این موقعیت یک فرصت ساخت و با اتکا بر شناخته‌شدنش در شبکه‌های اجتماعی شروع کرد به فعالیت بیشتر در زمینه طنز. با تمام این شرایط در نهایت ملکی برای ورود به حوزه سیاست تایید صلاحیت شد و قصد دارد در صورت انتخاب شدن از سوی مردم به عنوان نماینده کرمانشاه وارد مجلس شود.

بهمن دان که از بازیگران قدیمی و باتجربه سینما و تلویزیون است هم برای این دوره از مجلس شورای اسلامی نامزد شد. بهمن دان  فعالیت سینمایی را با فیلم «هدف» به صورت حرفه‌ای به عنوان بازیگر آغاز کرد. از مهم‌ترین کارهای او می‌توان به فیلم‌های سینمایی «عنکبوت»، «توفان شن» و مجموعه‌هایی مانند «زیرتیغ»، سریال «گاندو»، «معمای شاه» و... اشاره کرد. 

دان درباره دلایل حضورش به عنوان نامزد انتخابات گفته است: سال‌ها به همکارانم تاکید می‌کردم باید یکی از همکاران از صنوف مختلف سینما وارد مجلس شود تا بتواند مطالبات و خواسته‌های اهالی هنر را بی‌واسطه در صحن مجلس بیان کند. من یا دیگری فرق نمی‌کند؛ سینماگران و اهالی هنر باید در مجلس نماینده داشته باشند. در سال‌های گذشته هیچ کسی از اهالی هنر در مجلس نبوده که بتواند حرف دل واقعی ما را مطرح کند تا مجلس و دولت صریح و بی‌واسطه بتوانند در جریان این مسائل قرار بگیرند و همیشه برای ما وکالت در مجلس دست‌نیافتنی بوده است. این دوره وظیفه خود دیدم ثبت‌نام کنم و امیدوارم بتوانم بعد از تایید صلاحیتم که رخ داد، رای هم بیاورم.